Οι νέοι δημιουργούν Ιστορία- Καλή χρονιά

Όταν 25 νέοι κατηγορούνται για τρομοκρατία μας αφορά όλους

Απόσπασμα:

«Κατηγορείσαι ως υπαίτιος του ότι, στον παρακάτω τόπο και χρόνο, όντας ανήλικος, αφού γεννήθηκες την 23.10.1993 ενεργώντας από κοινού με τους συγκατηγορούμενούς σου….»
«… Ενεργώντας από κοινού με άλλους συγκρότησες με άλλους δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα αποτελούμενη από περισσότερα των τριών ατόμων … με κοινό δόλο και κατόπιν συναπόφασης και σύμπραξης συγκρότησες με τους παραπάνω συγκατηγορούμενούς σου ομάδα προσώπων (οργάνωση), η οποία λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση, με κατανεμημένους ρόλους, με διαρκή λειτουργία προς τα έξω, που επεδίωκε την διάπραξη εμπρησμών και παραβάσεων σχετικές με τις εκρηκτικές ύλες … εσύ, όσο και τα υπόλοιπα πρόσωπα της ομάδας, υποτάξατε την κατ' ιδίαν βούλησή σας, στην βούληση της εγκληματικής οργάνωσης, συναποτελούσατε μια ενιαία μονάδα (μέλη της ομάδας που συσκεπτόσασταν και συναποφασίζατε τις πράξεις σας), … την οποία δεν σχηματίσατε περιστασιακά για την διάπραξη των κάτωθι αναφερόμενων παραβιάσεων σχετικές με τις εκρηκτικές ύλες, αλλά με μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα, και η υποδομή σας ήταν τέτοιας έκτασης και δυναμικής, ώστε κατείχατε ποικίλα τεχνικά μέσα πάσης φύσεως με τα οποία παρεμβαλλόσασταν στους ασυρμάτους της Αστυνομίας …. με δυνατότητα της ομάδας σας να εναλλάσσεται και να αντικαθιστά τα μέλη της χωρίς η ίδια να υφίσταται αλλαγή, αφού και μετά τη σύλληψη τόσο τη δική σου όσο και των συγκατηγορουμένων σου, αυτή (ομάδα) συνέχισε να δρα.»

Το παραπάνω είναι μέρος του κατηγορητηρίου που αντιμετωπίζουν 25 νέα παιδιά από τη Λάρισα που συνελήφθησαν τις ημέρες των επεισοδίων, ανάμεσά τους κι οι δυο Κύπριοι σπουδαστές.
Τα 11 από αυτά είναι ΑΝΗΛΙΚΑ από 14 έως 17 ετών!
Πρόκειται να δικαστούν για κακουργηματικές πράξεις με τον αντιτρομοκρατικό νόμο!

< (Σύλληψη παιδιού στις ΗΠΑ)

To πλήρες κατηγορητήριο:

http://protobouliapoliton.blogspot.com/2008/12/blog-post_1460.html

(Κάτι που δεν λένε τα ΜΜΕ, από 6/12 έως χθές πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά τουλάχιστον 24ο συλλήψεις και προφυλακίστηκαν περί τα 60 άτομα.)

Κρούσματα ρατσισμού στα σχολεία μας - Λευκωσία

Την ξυλοκόπησαν λόγω χρώματος
20/12/2008 ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗ

Το συμβάν έλαβε χώρα την περασμένη Πέμπτη στο Γυμνάσιο Σταυρού, γύρω στις 3 το μεσημέρι, όπου η ομάδα βόλεϊ των κοριτσιών του Γυμνασίου Ακακίου επισκέφθηκε το σχολείο, για να αναμετρηθούν σε έναν αγώνα μεταξύ τους τα δύο σχολεία. Το παιχνίδι ξεκίνησε, αλλά υπήρχε λίγη ένταση από την αρχή και είχαν προτείνει να διακόψουν το παιχνίδι. Οι παίκτριες επέμεναν να συνεχίσουν. Έτσι κι έγινε!

«Σαράντα εναντίον ενός»

Ο αγώνας τελείωσε με νίκη υπέρ του Γυμνασίου Ακακίου. Η Μαργαρίτα, μετά το τέλος του παιχνιδιού, είδε μία συμπαίκτριά της να δέχεται κτύπημα από παίκτρια της ομάδας του σχολείου Σταυρού. Πήγε εκεί με σκοπό να την υπερασπιστεί λέγοντας: «Τι σου έκανε και τη χτυπάς;. Αμέσως με χτύπησε και μένα και ξεκίνησαν και άλλα άτομα να με χτυπούν με μπουνιές και κλοτσιές. Περίπου σαράντα άτομα με χτυπούσαν και φώναζαν: ''Έξω οι μαύροι από την Κύπρο. Δεν θέλουμε μαύρους στην Κύπρο. Γιατί να παίζεις βόλεϊ; Ποια νομίζεις ότι είσαι;''. Εγώ τους έλεγα, γιατί μου κάνετε έτσι, επειδή είναι έτσι το χρώμα μου. Έτσι με έκανε ο Θεός. Ένας καθηγητής μου προσπάθησε να με βοηθήσει, αλλά δεν μπορούσε. Η Αστυνομία άργησε να έρθει. Όταν ήρθε μας έβαλαν σε ένα δωμάτιο.

Οι μαθητές που με χτυπούσαν μαζεύτηκαν έξω από το δωμάτιο. Φώναζαν, χτυπούσαν τα παράθυρα, έκαναν χειρονομίες και έλεγαν ότι ήθελαν να με σκοτώσουν. Έβριζαν την οικογένειά μου και έλεγαν ότι αν δεν με σκότωναν δεν θα ησύχαζαν. Έφυγαν και πήγαν έξω στο λεωφορείο μας, έσπαζαν πράγματα. Μας περίμεναν να πάμε εκεί. Όταν βγήκαμε, ξεκίνησαν να μας ρίχνουν πέτρες και συνέχισαν να φωνάζουν ότι δεν θέλουν μαύρους στην Κύπρο». Η Μαργαρίτα δίνει ένα μήνυμα σε αυτούς που της συμπεριφέρθηκαν έτσι: «Όσο και να διαφέρουμε στο χρώμα, είμαστε όλοι οι ίδιοι. Τώρα με αυτό που μου έκαναν τι κατάλαβαν;».
«Ο Θεός την έσωσε την κόρη μου»

Όταν ρωτήσαμε τη Μαργαρίτα κατά πόσο έτυχε να είναι ξανά θύμα ρατσιστικών συμπεριφορών, απάντησε: «Στο δημοτικό είχα δεχθεί ρατσισμό. Προσπαθούσα όμως να μην ακούω τι μου έλεγαν». Ο πατέρας της Μανόαχ Ντούκου συμπλήρωσε: «Αντιμετώπισα πολλές φορές ρατσισμό. Βέβαια δεν είναι το ίδιο όταν αυτό συμβαίνει σε ένα παιδί. Εγώ μπορώ να αμυνθώ και να το χειριστώ ανάλογα. Για τα παιδιά όμως είναι πολύ δύσκολο, γιατί επηρεάζει την ψυχολογία τους αρνητικά. Δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στα μαθήματα. Δεν μπορούν να αμυνθούν. Πιστεύω ότι στην περίπτωση της κόρης μου, ο Θεός ήταν αυτός που την έσωσε. Σαράντα άτομα δεν είναι μικρός αριθμός».
Από το Σουδάν

Η Μαργαρίτα Ντούκου με τους γονείς της και τα πέντε αδέλφια της κατάγονται από το Σουδάν. Ήρθε στην Κύπρο με την οικογένειά της όταν ήταν τεσσάρων χρονών. Σήμερα είναι 14 χρονών, κατοικεί στην Περιστερώνα και είναι μαθήτρια της 3ης γυμνασίου, στο Γυμνάσιο Ακακίου. Ο παππούς της, πατέρας της μητέρας της, είναι Κύπριος.
Ιατρικές εξετάσεις

Η Μαργαρίτα από το απόγευμα της Πέμπτης υποβάλλεται συνεχώς σε διάφορες ιατρικές εξετάσεις, για να διαπιστώσουν κατά πόσο υπάρχει πρόβλημα σε κάποιο όργανο. Δεν της έχει διαγνωσθεί κάταγμα. Πάντως, όπως η ίδια δήλωσε στη «Σ», την επόμενη μέρα πονούσε πάρα πολύ όλο της το σώμα από τα χτυπήματα και δυσκολευόταν να μετακινείται.
ΟΕΛΜΕΚ και μαθητές καταδικάζουν Η πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Ελένη Σεμελίδου, σχετικά με το συμβάν, δήλωσε στη «Σ»: «Η ΟΕΛΜΕΚ καταδικάζει οποιεσδήποτε ενέργειες αφορούν την παραβατικότητα ή εκδηλώσεις βίας. Καταδικάζουμε ενέργειες που είναι σε βάρος οποιουδήποτε είναι διαφορετικός, είτε στο χρώμα, είτε λόγω άλλου χαρακτηριστικού. Δηλώνουμε και διαδηλώνουμε έντονα, γι' ακόμα μια φορά, την ανάγκη για την άμεση λήψη μέτρων, προκειμένου να διαχειριστούμε την παραβατικότητα η οποία, επαναλαμβάνω, δεν αφορά μόνο τα σχολεία, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Φαίνεται ότι υπάρχουν ομάδες στα σχολεία μας που συμπεριφέρονται ρατσιστικά. Θα πρέπει να προωθήσουμε το σεβασμό στη διαφορετικότητα, αλλά να δούμε και τα αίτια που οδηγούν σε αυτές τις εκδηλώσεις». Σε επικοινωνία μας με τη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας κ. Ολυμπία Στυλιανού, μας είπε ότι το Υπουργείο καταδικάζει τέτοιου είδους συμπεριφορές και τις θεωρεί απαράδεκτες. Τα αίτια του γεγονότος θα διερευνηθούν.
Μαθητές

Ο Πέτρος Κούκος, πρόεδρος της ΠΣΕΜ, δήλωσε στη «Σ» ότι το γεγονός αυτό «εμπίπτει μέσα στα πλαίσια της νεανικής παραβατικότητας, την οποία συναντήσαμε ξανά. Είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε στην έκταση στην οποία παρουσιάζεται. Πρέπει οι μαθητές να κατανοήσουν τις διαφορές μεταξύ τους και να αποδεχθεί ο ένας τον άλλον. Μια σωστή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα μπορεί να ελαχιστοποιήσει κατά μεγάλο βαθμό τέτοια γεγονότα».
ΚΙΣΑ

Η ΚΙΣΑ, Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη και Αντιρατσισμό, σε ανακοίνωσή της σχετικά με τον ξυλοδαρμό της 14χρονης Μαργαρίτας Ντούκου, απαιτεί την πλήρη διερεύνηση του περιστατικού και την τιμωρία των ενόχων. Όπως λέει, η Αστυνομία όχι μόνο δεν προέβη σε ανακρίσεις και συλλήψεις, αλλά δεν δέχθηκε το γραπτό παράπονο του πατέρα της Μαργαρίτας. Επίσης η ΚΙΣΑ θα πραγματοποιήσει εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 20 του μήνα, στις 11 το πρωί, στην Πλατεία Ελευθερίας.

http://www.sigmalive.com/simerini/news/social/103765

Να σταματήσουμε να συγκαλύπτουμε το ρατσισμό

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ
[ Ελληνοκυπριακό τμήμα ]


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Να σταματήσουμε να συγκαλύπτουμε το ρατσισμό
που παράγουν τα σχολεία μας

Από τα ΜΜΕ και σχετική ανακοίνωση της Κίνησης για Ισότητα, Στήριξη και Αντιρατσισμό, πληροφορηθήκαμε το νέο σοβαρό κρούσμα ρατσισμού που έκανε την εμφάνισή του στα σχολεία μας: Ομάδα σαράντα μαθητών από σχολείο της Λευκωσίας, επιτέθηκαν βίαια εναντίον μαθήτριας αφρικανικής καταγωγής, με μοναδική αφορμή το χρώμα του δέρματός της. Η μαθήτρια χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Δυστυχώς, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το κράτος και η αστυνομία επέλεξαν την οδό της υποβάθμισης, αν όχι της αποσιώπησης του γεγονότος.

Ως Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών, πιστεύουμε ότι είναι άμεση ανάγκη η Πολιτεία και η κοινωνία όχι απλώς να καταδικάζουν τέτοια περιστατικά, αλλά προ πάντων να σταματήσουν να τα θεωρούν «μεμονωμένα». Δυστυχώς, τόσο το συγκεκριμένο περιστατικό, όσον και πολλά άλλα ανάλογα που συμβαίνουν καθημερινά στα σχολεία και αποσιωπούνται, δεν είναι μεμονωμένα. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ρατσισμού στα σχολεία μας. Και δυστυχώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποκλειστικά ως φαινόμενο που «εισάγεται» στο σχολικό χώρο απ’ έξω, από την υπόλοιπη δηλαδή κοινωνία. Σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα παράγει το ρατσισμό, τόσο με το περιεχόμενο και τις προτεραιότητες της εκπαίδευσης, όσον και με το κρυφό αναλυτικό πρόγραμμα.

Η δομή, οι κανονισμοί λειτουργίας των σχολείων και οι σχέσεις επιβολής και εξουσίας που αναπτύσσονται στο σχολικό χώρο ανάμεσα στο τρίγωνο «Διευθύνσεις σχολείων – καθηγητές – μαθητές», παράγουν στάσεις οι οποίες εξελίσσονται εύκολα σε ρατσιστικές συμπεριφορές. Από την άλλη, η κουλτούρα κυριαρχίας που αποπνέουν τόσο οι εθνικοί εορτασμοί (που εύκολα παίρνουν χαρακτήρα ακραία εθνικιστικό), όσον και το περιεχόμενο που κατά κανόνα έχουν μαθήματα όπως η διδασκόμενη Ιστορία, παράγουν και αναπαράγουν μορφές του εθνικισμού που εύκολα μεταλλάσσονται σε κάθε είδους ρατσισμό. Τα σχολεία μας είναι η απόδειξη ότι ο εθνικισμός που παράγεται μέσα και έξω από τις τάξεις δεν μπορεί να περιοριστεί στο δοκιμαστικό σωλήνα. Όταν με το πρόσχημα της «εθνικής υπεροχής» καλλιεργείται συστηματικά το μίσος απέναντι σε άλλους λαούς – ακόμη και σε κοινότητα της Κύπρου – πολύ σύντομα το μίσος διαχέεται και στις παραμέτρους του χρώματος, της σωματικής διάπλασης ή του θρησκεύματος.

Η Πλατφόρμα καλεί τόσο την Πολιτεία (Υπουργείο Παιδείας και Επιτροπή Παιδείας της Βουλής), όσον και τις εκπαιδευτικές και μαθητικές οργανώσεις (ΟΕΛΜΕΚ, ΠΟΕΔ, ΟΛΤΕΚ, ΠΣΕΜ) να αναγνωρίσουν το ζήτημα, να το αναδείξουν και να τοποθετηθούν με υπευθυνότητα και θάρρος απέναντί του. Καλούμε ιδιαίτερα τους αντιρατσιστές εκπαιδευτικούς να σηκώσουν στους ώμους τους περισσότερη ευθύνη απ’ όση τους αναλογεί. Το χαλί κάτω από το οποίο κρύβουμε το πρόβλημα έχει ήδη παραφουσκώσει και σύντομα ολόκληρη η κοινωνία θα σκουντουφλά πάνω σ’ αυτό.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Αρχιεπίσκοπος, εθνικιστές: "να μην αλλάξει τίποτα από τα διδακτικά εγχειρίδια"

Ενα διαφορετικό βιβλίο και για τις δύο κοινότητες

Βιβλίο για ένα ντοκυμανταίρ που γυρίστηκε τον Αυγ. του 2004

GREECE 2008

http://piazzadelpopolo.blogspot.com/2008/12/blog-post_3273.html

Το «εμπιστευτικό» έγγραφο – ρουφιανόχαρτο, που με εντολή του υπουργού Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη, έχει μοιραστεί στις κατά τόπους Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και μέσω των Διευθυντών και Προϊσταμένων, τρομοκρατούνται και απειλούνται καθηγητές οι οποίοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών.

Εμπρακτη συμπαράσταση στους φυλακισμένους διαδηλωτές

Επιστολή διαμαρτυρίας των μαθητών και καθηγητών του Λυκείου Παλουριώτισσας

Εμείς οι μαθητές της Παλουριώτισσας και του Καιμακλίου συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των Ελλήνων συμμαθητών-συμμαθητριών μας για μια καλύτερη παιδεία και δικαιότερη κοινωνία.
Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας για τον άδικο χαμό του 15χρονου Αλέξανδρου από τον πυροβολισμό του ειδικού φρουρού. Δηλώνουμε ότι είμαστε υποστηρικτές του δίκαιου αγώνα του Ελληνικού λαού που βγήκε στους δρόμους με ειρηνικές πορείες. Καταδικάζουμε απερίφραστα τους όποιους βανδαλισμούς και καταστροφές που έγιναν.
Ζητάμε την άμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών, μαθητών και φοιτητών καθώς και την απόσυρση όλων των κατηγοριών.
Ανάμεσα στους φυλακισμένους είναι και δύο Κύπριοι φοιτητές.
Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στα μέλη της Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων Λάρισας Ονουφρίου Νίκο και Καρτούδη Μαρίνο οι οποίοι συνελήφθησαν από τις αστυνομικές αρχές το βράδυ της Δευτέρας 8/12/2008, και από τότε παραμένουν φυλακισμένοι ως κοινοί κακοποιοί, ο ένας στις φυλακές του Κορυδαλλού και ο άλλος στις Φυλακές Αυλώνας. Οι δύο Κύπριοι φοιτητές δεν είχαν καμία ανάμιξη με τα επεισόδια. Θεωρούμε άδικη την προφυλάκισή και ζητούμε από τις ελληνικές αρχές την άμεση απελευθέρωσή τους.

Εμείς οι Κύπριοι μαθητές θα σταθούμε δίπλα τους μέχρι τη δικαίωση και την αποφυλάκισή τους.

Aναγνωστάκης (και πάλι)

Ο ΣΤΟΧΟΣ
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΝΟΜΟΤΑΓΟΥΣ

Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια πού ορίζουν οι υπεύθυνες υπη-
ρεσίες
Που δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη: Δημοκρατία
Δεν φωνασκούν: Κάτω τύραννοι ή: Θάνατος στους προδότες
Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα γεγονότα
Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις λογοκρισίες
Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή καθάρματα
ή πουλημένοι
Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη
Αυτήν πού λέμε «ποιητική»: στιλπνή, παρθενική, ιδεατώς ωραία.
Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της καθεστηκυίας τάξεως.

Poiein skitsarein

Manuel Alegre, Requiem (μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης)

Υπάρχουν νεκροί που αργούν να πεθάνουν.

Ανώφελο να τους θάψεις,ξαναγυρίζουν,

Ξεχνιούνται καμιά φορά στη σκιά,

Στο χέρι μιας πολυθρόνας,ή στη σπασμένη άκρη

Ενός φλιτζανιού.

’Η κρύβονται Στα μικρά κουτιά πάνω στα τραπέζια.

Υπάρχουν αντικείμενα που κατοικούν ακόμη

Και είναι σαν το πρόσωπο,το μεταμορφωμένο από τους απόντες

Τα σημάδια τους στο σπίτι και στο εφήμερο.
Γι ‘αυτό είναι τόσο σκληρό να πάρεις απ’το τραπέζι

Το πιάτο και τα μαχαιροπήρουνα

Να τακτοποιήσεις τα ρούχα,ν’αλλάξεις

Τα σεντόνια.Υπάρχουν νεκροί

Που δεν φεύγουν ποτέ. Υπάρχουν νεκροί

που δεν σταματούν να κάνουν κακό.



Manuel Alegre (1936-), Requiem (μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης

Ανθολογία Σύγχρονης Πορτογαλικής Ποίησης, Εκδ.ΡΟΕΣ

Poiein.gr

ΟΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΕΝ ΜΕΣΩ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΩΝ).

1. ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ


Η ΣΥΝΈΧΕΙΑ 3

Ο ΝΕΚΡΟΣ
Ήρθαν τα πρώτα τηλεγραφήματα
Σταμάτησαν τα πιεστήρια και περιμέναν
Έγιναν οι παραγγελίες στις αρμόδιες αρχές.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Όλοι φορέσαν τις μαύρες γραβάτες
Δοκίμασαν στον καθρέφτη τις συντριμμένες πόζες
Ακούστηκαν οι πρώτοι λυγμοί τα θλιβερά εγκώμια.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Στο τέλος οι ώρες γινήκαν μέρες
Εκείνες οι φριχτές μέρες της αναμονής
Οι φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται
Έκλεισαν τα γραφεία τους σταμάτησαν τις πληρωμές
Γυρνούσαν τα παιδιά τους αδέσποτα στους δρόμους,
Έβλεπαν τα λουλούδια να μαραίνονται.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

(Τόσα και τόσα πράγματα που δεν προβλέπονται
Τόσες συνέπειες ανυπολόγιστες, τόσες θυσίες,
Σε ποιους υπεύθυνους να διαμαρτυρηθείς, πού να φωνάξεις;)

Και ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΝ

Πέθανες—κι έγινες και συ: ο καλός,
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ’ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
Τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Κοιμού εν ειρήνη, δεν θα ’ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μές στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

Ο "Γοργοπόταμος" των Αμερικανών. Τι συμβαίνει στο Πακιστάν;

Σημαντικά γεγονότα στα ψιλά των εφημερίδων

Μεγάλη επίθεση εναντίον δυνάμεων ανεφοδιασμού του ΝΑΤΟ στο Πακιστάν. Διακόσιοι ένοπλοι πακιστανοί εκτόξευσαν ρουκέτες και χειροβομβίδες και στη συνέχεια πυρπόλησαν 96 φορτηγά, που μετέφεραν στρατιωτικά οχήματα και τουλάχιστον 62 τζιπ HUMVEE για τις Νατοϊκές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, σε επίθεση που εξαπέλυσαν σήμερα στην πόλη Πεσαβάρ του βορειοδυτικού Πακιστάν.Οι περισσότερες προμήθειες, ανάμεσά τους και τα καύσιμα, για τις αμερικανικές και τις νατοϊκές δυνάμεις, που εδρεύουν στο Αφγανιστάν, μεταφέρονται με φορτηγά μέσω Πακιστάν.

(To πέρασμα Khyber διασχίζεται καθημερινά από 350 φορτηγά που μεταφέρουν 6.000 τόννους εφοδίων στην Καμπούλ.)

Απορία, τα 2.500.000 ανέργων Αμερικανών γνωρίζουν τις πραγματικές πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ;;;

http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/7769758.stm

Αγιος Καλαβρύτων και ... Λεχ Βαλέσα

... Η Γενηά όμως του Αλέξη, αντίθετα, σήμερα τά εχει όλα, αλλά δεν έχει ευτυχία! Ο Αλέξης ήταν παιδί πλουσίας οικογενείας καί καλομαθημένο! Πήγαινε σε σχολείο ιδιωτικό. Είχε επάρκεια αγαθών! 'Ενα μόνο του έλειπε: Ο Χριστός, η πίστη στο Χριστό καί η ελπίδα, που χαρίζει ο Χριστός σ' αυτούς που Τον ακολουθούν. Αυτό λείπει και από όλα σχεδόν τά νέα παιδιά της εποχής μας. Γι' αυτό, θα έλεγα, ότι το πρόβλημα της Κοινωνίας μας σήμερα δέν είναι οικονομικό, είναι ηθικό. Διώξαμε το Χριστό από τήν οικογένεια, από το σχολείο, από την καθημερινή ζωή από τη σκέψη μας, από την καρδιά μας! Κάποτε ο Λέχ Βαλέσα είπε: ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ".
Πλησιάσετε, λοιπόν, το Χριστό και τότε θα αλλάξει το σκηνικό μέσα σας και ολόγυρά σας. Αλλοιώς θα καταστρέφουμε και θα αυτοκαταστρεφόμαστε. Αυτά με πολλή αγάπη
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος

Χρήμα εκ του μηδενός - Εταιρειοκρατία, η νέα αυτοκρατορία

Η κρίση

Crisis

http://o-kairos.blogspot.com/2008/11/blog-post.html

Μια ταινία που απαντά σε πολλά ερωτήματα, π.χ πώς σημιουργείται το χρήμα; πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα;

"... Από τις 100 ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου οι 47 έιναι πολυεθνικές με έδρα τις ΗΠΑ. Οι Walmart, General Motors, Exxon είναι οικονομικά πιο ισχυρές από τη Σαουδική Αραβία, Νορβηγία, Πολωνία, Φινλανδία, Ινδονησία κ.α. ..."

Δεκέμβρης 2008 ... το κλεινόν άστυ ...

Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Αφιερωμένο στον Ιάσονα και τα φωτορεπορτάζ του από Αθήνα
είναι το ακόλουθο ποίημα που απέστειλε προ καιρού
στην ιστοσελίδα μας ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος:

Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
Αγγίζω τους τοίχους των σπιτιών
δεν αποκρίνεται κανείς.
Βρέθηκα σε μια πόλη δίχως όνομα.
Ψάχνω τον ουρανό να βρω το στίγμα της
και με τυφλώνουν πολύχρωμες ρεκλάμες.
Η πόλη που γεννήθηκα είχε δυο απλές συντεταγμένες:
βόρειο πλάτος, αίμα
ανατολικό μήκος, θάνατος.

... παιδιά γονιών που ταύτισαν την αγάπη με το δώρο...

...Είναι παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε κοινωνίες σκανδάλων, χυδαιότητας και υποκρισίας, παιδιά πολιτών χωρίς πρόσωπο, μα πολλών προσωπείων.

Είναι η νέα γενιά μιας Ελλάδας που συγχέει την Παιδεία με την εξειδικευμένη γνώση, τη δημιουργικότητα με τη δουλειά, την εργασία με το βόλεμα, την ψυχαγωγία με τη διασκέδαση, την ευτυχία με τα έσοδα, την ηθική με τη μόδα. Είναι μπερδεμένα παιδιά μιας κοινωνίας πολύ ατομιστικής για να αποκαλείται κοινωνία και πολύ κοντόφθαλμης για να έχει όραμα και στόχο.

Είναι παιδιά γονιών που ταύτισαν την αγάπη με το δώρο, Πολιτικών που ταύτισαν τους εαυτούς τους με την πολιτική, δημοσιογράφων που ταύτισαν τους εαυτούς τους με την είδηση, εκκλησιαστικών εκπροσώπων που ταύτισαν τους εαυτούς τους με τη θρησκεία, δασκάλων που ταύτισαν τους εαυτούς τους με τη γνώση και αστυνομικών που ταύτισαν τους εαυτούς τους με τη δύναμη, παιδιά πολιτών που βαυκαλίζονται ποδηγετούνται από ισχυρούς και ποδηγετούν τους ανίσχυρους. ...

Γράφει η Μάρω Σιδέρη

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ

http://www.eptalofos.gr/OlaNew.asp?id=217

Η Ιστορία δεν τέλειωσε: "τα παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με μια απόλυτη και γενικευμένη ανασφάλεια για το μέλλον"

Η οργή των δεκαπεντάχρονων

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΑΚΑΛΟΥ*
Τα δεκαπεντάχρονα αγόρια και κορίτσια, που με τις αυθόρμητες διαδηλώσεις τους συγκλόνισαν ολόκληρη τη χώρα, γυρίζουν πάλι στα μαθήματά τους, ίσως στις καφετέριές τους, και ασφαλώς στο Διαδίκτυο για να ανταλλάξουν τις πρόσφατες εμπειρίες τους. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τις επόμενες ημέρες θα μείνουν μακριά από τις ειδικά οργανωμένες συγκεντρώσεις των κομμάτων και των νεολαιών τους και ότι όπως ξάφνιασαν με το μαχητικό πολιτικό ξέσπασμά τους έτσι θα απογοητεύσουν κι όσους ελπίζουν στη «στρατολόγησή» τους. Αυτή είναι η γενιά των δεκαπεντάρηδων: απροσδιόριστη και απρόβλεπτη για όσους θέλουν να την καταλάβουν με τα κριτήρια της δικής τους εποχής.
Οι δεκαπεντάχρονοι των τελευταίων ετών χλευάστηκαν επανειλημμένα για τα «ρηχά» ινδάλματά τους και χαρακτηρίστηκαν, απαξιωτικά, ως μια εγωιστική γενιά που ενδιαφέρεται μόνο για την ψυχαγωγία και την προσωπική επιτυχία. Ακόμη και οι ειδικοί επιστήμονες δυσκολεύονται να δουν σωστά τα ιδιαίτερα στοιχεία τους και να κατανοήσουν, π.χ., τη σημασία που έχει για τη συμπεριφορά τους η υψηλή θέση της «αυτονομίας» και της «αυθεντικότητας» στο σύστημα αξιών τους και η συνακόλουθη πλήρης απαξίωση των «δήθεν» και των υποκριτών σε οποιονδήποτε τομέα. Δυσκολεύονται επίσης πολλοί να αντιληφθούν ότι τα «ατομικά κοκτέιλ αξιών», που χαρακτηρίζουν αυτή τη γενιά, δεν είναι αντιφατικά και εγωιστικά, αλλά αποτελούν τη στρατηγική παιδιών που ενηλικιώνονται σ' έναν κόσμο αφάνταστου πλούτου και, ταυτόχρονα, βρίσκονται αντιμέτωπα με μια απόλυτη και γενικευμένη ανασφάλεια για το μέλλον -αλλά και για το παρόν, όπως έδειξε η δολοφονία του Αλέξανδρου. Οσοι δεν τα κατάλαβαν αυτά έγκαιρα, ξαφνιάστηκαν από την πρόσφατη εξέγερση και τις μορφές της, και κυρίως δεν αντιλήφθηκαν ότι η καταφυγή τους στον παλιό αυτάρεσκο πατερναλιστικό λόγο ήταν αυτή που προκαλούσε στους νέους αντιδράσεις με τεράστιο πια κόστος. Αυτό βιώσαμε αυτές τις μέρες.
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο σε μια δημοκρατική κοινωνία ότι η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου από το όργανο ενός κράτους, που περιφρονεί τους πολίτες και βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις προσδοκίες και τα αισθήματά τους, δεν επιτρέπεται απλώς να συγκινεί τους ανθρώπους, αλλά πρέπει να συνταράσσει, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, το ίδιο το κράτος. Τις τελευταίες ημέρες διαπιστώσαμε ότι αυτό το αυτονόητο κοινωνικό και άκρως πολιτικό καθήκον το επιτέλεσε, όχι τυχαία, κυρίως η γενιά των δεκαπεντάχρονων αγοριών και κοριτσιών -χωρίς να το έχει διδαχτεί στα σχολεία και στα φροντιστήρια. Ηταν αποτέλεσμα του δικού της συστήματος αξιών, που δεν επιτρέπει να μειώνεται και να εξασθενίζει η οργή από συμβατικές διαδικασίες συμψηφισμού.
Αυτό είναι πράγματι κάτι καινούργιο. Και όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι είναι πια πολύ πιθανόν τα επόμενα χρόνια να ζήσουμε την ενηλικίωση μιας γενιάς που, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε παλιότερα, δεν θα απομακρυνθεί από τις αξίες και τις συμπεριφορές της νεανικής της ηλικίας. Με ό,τι αυτό σημαίνει για το μέλλον.
* Ο Γιώργος Τσιάκαλος είναι καθηγητής και πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΑΠΘ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/12/2008

Εκδήλωση ΟΠΕΚ Κύπρου

Ενα αμφιλεγόμενο σύνθημα

Το ιστολόγιο των μαθητών:

http://www.syntonistikogrigoropoulos.blogspot.com/

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

H απόγνωση εκείνων που πράττουν όχι επειδή διεκδικούν μιαν άλλη ζωή, αλλά επειδή δεν τους μένει τίποτε άλλο να κάνουν...

May 1968 - Joan Miró

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

... Ανεξάρτητα από την έκβασή τους, όλες οι γνήσιες επαναστατικές εξάρσεις, η πτώση της Βαστίλλης, η κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, ο Μάης του ΄68 ή και το Πολυτεχνείο του 1973 ήταν ξεσπάσματα οργής και αγανάκτησης για αυτό που υπήρχε, αλλά και διονυσιακής χαράς για αυτό που δεν υπήρχε ακόμα. Ετσι μέσα από την αμφισβητητική πράξη γεννήθηκαν νέες μορφές ζωής, στοχασμού, λόγου και διαλόγου. Και με αυτήν την έννοια, ήσαν ένα ιστορικό γίγνεσθαι σε «καθαρή μορφή». Προανέκρουαν ένα άδηλο ελπιδοφόρο μέλλον που κανείς δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να εγκλωβίσει σε παραδεδεγμένα σχήματα. Ρητά ή σιωπηρά, η εξουσία καλούνταν να δώσει τη θέση της στη φαντασία. Η ιστορία φτιαχνόταν από έναν λαό και από έναν λόγο σε συνεχή κίνηση. Πίσω όμως από τα λοστάρια που έσπαζαν τις βιτρίνες δεν υπήρχε ούτε η αμμουδιά, ούτε το όραμα, ούτε η φαντασία, ούτε η κίνηση. Μόνον η δύναμη του ακίνητου κενού. Και πίσω από τις δηλώσεις, τις καταστροφές και τις «απαλλοτριώσεις» δεν υπήρχαν χαρές και τραγούδια, ούτε καν σπαράγματα ενός κινούμενου λόγου. Μόνο η ακίνητη σιωπή, η βουβαμάρα και η έλλειψη προοπτικής. Αν υπήρξε κάτι σε «καθαρή μορφή», είναι η απόγνωση εκείνων που πράττουν όχι επειδή διεκδικούν μιαν άλλη ζωή, αλλά επειδή δεν τους μένει τίποτε άλλο να κάνουν. Ζουν, σκέφτονται και δρουν μέσα στην περιρρέουσα καταστροφή και βουλιάζουν μέσα στο ένστικτο του θανάτου.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η «σημασία» των μαζικών κινητοποιήσεων κινδυνεύει να εκφυλισθεί και να ανατραπεί. Σε μια περίοδο όπου όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι φαίνεται να «αντιστέκονται» στην πολιτικοποίησή τους, σε μια περίοδο όπου οι σειρήνες της ατομοκεντρικής ιδιοτέλειας κατακλύουν όλους και όλα, σε μια περίοδο όπου το ίδιο το νόημα της πολιτικής και της Εκκλησίας βουλιάζει μέσα στη γενικευμένη λεηλασία, σε μια περίοδο όπου συστηματοποιείται η ενδημική βία όλων των εξουσιών, τεράστιες μάζες νέων ανθρώπων κινητοποιήθηκαν και κραύγασαν «δεν πάει άλλο». Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό μήνυμα των τελευταίων ημερών. Εχοντας διωχθεί από την πόρτα των κομμάτων, η πραγματική πολιτική είναι πάντα εκεί. Τα παράθυρα και οι ρωγμές του κοινωνικού δεν είναι δυνατόν να σφραγισθούν.

Πλήρες άρθρο:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=72&artId=240230

Ενημέρωση για τα πορίσματα του προγράμματος: EXPLORING EUROPE AND OURSELVES:

«Ετοιμάσαμε στους νέους τον εύκολο γιαπισμό»

Θωμάς Κοροβίνης, πρόσφατο βιβλίο του: η «Ομορφη Νύχτα»

...

- Ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, επικοινωνείτε μ' αυτή τη νέα γενιά που βγήκε τώρα στο δρόμο. Τι παρατηρείτε;

«Ενα μούδιασμα. Συνήθως δεν μιλούν τα παιδιά. Εγώ προσπαθώ να τα προσγειώσω ώστε να συνειδητοποιήσουν τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την καταστροφή που τους μέλλεται. Και να τα μαγέψω. Οταν π.χ. πρόκειται να τους διδάξω τον Καββαδία, πρώτα θα τους τραγουδήσω τη "Φάτα Μοργκάνα" και θα τους μιλήσω για τα θαλασσινά ταξίδια. Αν δεν βρεις τον τρόπο να μαγέψεις τα παιδιά, εκείνα βαριούνται κι εσύ εκνευρίζεσαι με μια γενιά που είναι παραμελημένη και στριμωγμένη και από το σπίτι της και από το όλο περιβάλλον».- Τη θεωρούσαμε και συντηρητική...«Ολη η κοινωνία είναι συντηρητική. Οσο πιο μεγάλο ξεβράκωμα και χυδαία γύμνια κρέμεται στα περίπτερα τόσο πιο λίγη είναι η επιδίωξη της ελευθερίας. Ο συντηρητισμός αυτών των παιδιών είναι ανιχνεύσιμος ακόμα και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις ή στο ντύσιμο».- Δεν ξέρω αν είναι χειρότεροι από την προηγούμενη γενιά, που απλώς περιορίστηκε να ειρωνευτεί τα πάντα.«Η πρωτοπορία κάθε γενιάς αμφισβητεί όλο το προηγούμενο κατεστημένο. Το μείον σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι από εκείνη τη γενιά έλειψαν οι ταγοί που θα ήταν πειστικοί με την παραδειγματική τους ζωή. Μήπως όμως δεν διαψεύστηκαν επίσης οι γκουρού -πολιτικοί και καλλιτέχνες- άλλων γενεών που ενέδωσαν γρήγορα στο σύστημα εν ονόματι του χρηματισμού και της ευκολίας τους;»

- Από την «Ομορφη Νύχτα» της Θεσσαλονίκης έχει διασωθεί κάτι;

«Από τη Θεσσαλονίκη δεν διασώζεται πια τίποτα. Μετά τη μεταπολίτευση η πόλη πέρασε μια ακμάζουσα περίοδο, εφάμιλλη, ίσως και ανώτερη, των Αθηνών. Τώρα, όμως, έπιασε πάτο. Διάφοροι συγκυριακοί ή και σκόπιμοι λόγοι τη μετέτρεψαν σε τοπίο ευτελούς συντηρητισμού και ενδοτικότητας σε όλα τα πεδία της ποιοτικής ζωής στην πόλη. Αυτό συνέβη με τη σύμφωνη γνώμη των αρχόντων και του λαού της. Επομένως παρήκμασαν κι εκείνα τα στοιχεία που διαμόρφωναν το τοπίο ενός αυθόρμητου, γνήσιου γλεντιού, μιας αρχοντιάς κι ενός φυτωρίου στο οποίο καλλιεργούνταν γενναιόδωρες και ταλαντούχες προσωπικότητες».

ολόκληρη η συνέντευξη: http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=12.12.2008,id=23899220

Λεωνίδας: «Φυλάξου φίλε, μπαίνεις πια στο δρόμο της κοινωνικής πάλης».

O Λεωνίδας Κύρκος απευθυνόμενος στους εξεγερμένους νέους της Ελλάδας:
«Φυλάξου φίλε, μπαίνεις πια στο δρόμο της κοινωνικής πάλης.
Εδώ πέρα χρειάζεται και τον εαυτό σου να περιφρουρήσεις, αλλά και αυτό το πεδίο να το περιφρουρήσεις, αυτό το μαζικό κίνημα στο οποίο συμμετέχεις και το οποίο έδωσε λαμπρές εκδηλώσεις αυτόν τον καιρό –συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις- όλα αυτά τα αυθόρμητα στοιχεία είναι μια μεγάλη-μεγάλη κατάκτηση. Είναι το μέσο, με το οποίο μπορεί αυτός ο λαός να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και να σπάσει αδιαφορίες και ψεύτικες υποσχέσεις. Αυτό να το περιφρουρήσουν.
(φίλε) Να αποφύγεις το εύκολο δρόμο που μπορεί να σε παρασύρουν η ίδια η κρατική βία, η οποία σε προκαλεί να απαντήσεις κι εσύ με βία, να αποφύγεις πάντως οπωσδήποτε τη βία. Γιατί η βία γεννάει άλλη βία, και σε ένα τόπο δοκιμασμένο από εμφύλιες διαμάχες και αδιέξοδες συγκρούσεις, πρέπει να είμαστε απείρως προσεκτικοί και να μην επιτρέψουμε να ανοίξει το παράθυρο της βίας, γιατί εκεί πέρα θα καταποντιστούμε όλοι!»

ΔΕΙΤΕ http://www.youtube.com/watch?v=ADjBqVNwdkk

Λ. Κύρκος: Δεν έχουν σχέση τα επεισόδια και οι κουκουλοφόροι με την αριστερά

"Τα παιδιά έχουν μέσα τους νομίζω μια...συμπυκνωμένη πικρία πολλών χρόνων... ν΄απομονωθούν οι κουκουλοφόροι..." (αργότερα η συνέχεια του άρθρου)

Eva Neocleous είπε...
Γεμάτα σοφία και αγωνία τα λόγια του Λ. Κύρκου.Μακάρι να πιάσει τόπο η έκκληση ενός παλαίμαχου αγωνιστή της Δημοκρατίας και της αριστεράς.

Τι τους διδάσκουν;

Κάτω από τη στολή
Του Σταυρου Τζιμα
O Kωστής είναι αστυνομικός, τροχονόμος για την ακρίβεια. Μπήκε στο σώμα τα τελευταία χρόνια, με πανελλαδικές εξετάσεις. Ιδέα δεν είχε από όπλα, διαδηλώσεις και καταστολή. Ηταν ένα συνεσταλμένο παιδί, ευγενική φυσιογνωμία με καλούς τρόπους. Η αβεβαιότητα για επαγγελματική αποκατάσταση και λίγο η πίεση των μεροκαματιάρηδων γονέων του να σπουδάσει κάτι, που μόλις πάρει το πτυχίο θα πιάσει με αυτό αμέσως δουλειά, τον έφερε στα Σώματα Ασφαλείας.
Επέλεξε την ΕΛ.ΑΣ. για τον ίδιο λόγο που την επιλέγουν κάθε χρόνο χιλιάδες άλλοι νέοι, καθιστώντας τις αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές πρώτες στις προτιμήσεις των υποψηφίων για τα ΑΕΙ.
Οι δικοί του ήταν ευτυχισμένοι που το παιδί εξασφάλισε το μέλλον του και με το δίκιο τους, όταν η ανεργία προβάλλει ως εφιάλτης στους πτυχιούχους νέους. Φοιτούσε ακόμη στη σχολή όταν συνάντησα τον πατέρα του και τον ρώτησα πώς πάει ο γιος του. Εδειχνε προβληματισμένος. «Ανησυχώ. Εχει αλλάξει, ακούει τη λέξη Αλβανός και θέλει να τον πνίξει, αναρχικό να του πιει το αίμα. Δεν ήταν έτσι το παιδί μου, δεν ξέρω τι στην ευχή του Θεού τους λένε εκεί μέσα…». Ούτε κι εγώ ξέρω, μπορώ όμως να φανταστώ. Στα χαρτιά, όλα είναι μια χαρά. Ο αστυνομικός πρέπει να είναι ευγενικός, ψύχραιμος, φιλικός προς τον πολίτη, καταρτισμένος σε στοιχειώδη νομικά πράγματα, γλωσσομαθής, άριστα εκπαιδευμένος στα όπλα και ικανός να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις.
Στους δρόμους, όμως, τα αστυνομικά τμήματα, τις πορείες και τις νυχτερινές περιπολίες συναντάμε άλλους αστυνομικούς. O νταής ειδικός φρουρός στα Εξάρχεια, οι λεβέντες της «ζαρντινιέρας» στη Θεσσαλονίκη, οι ανακριτές στα Α.Τ. Ομόνοιας και Ακροπόλεως, είναι μόνο μερικά δείγματα. Λες και δεν αποφοίτησαν από τις σχολές όπου υποτίθεται ότι διαπαιδαγωγήθηκαν στη βάση των προαναφερομένων και έμαθαν να χειρίζονται το πιστόλι με τρόπο ώστε να υπερασπίζονται αποτελεσματικά τους συνανθρώπους τους και αν χρειαστεί και τους εαυτούς τους. Κάτω από τη στολή κρύβονται-και δυστυχώς είναι πολλοί- δημόσιοι υπάλληλοι που νομίζουν ότι η εξουσία τους αρχίζει και τελειώνει στην κάννη του 45αριού τους. Αστυνομικοί που αρνούνται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι στην επαγγελματική τους καθημερινότητα έχουν να κάνουν με διαφορετικής εθνοτικής προέλευσης και ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας, με ακραίες πολλές φορές συμπεριφορές, πολίτες. Εγείρονται ερωτήματα από τη συμπεριφορά και ανικανότητα των αστυνομικών.
Τι πραγματικά διδάσκονται στις σχολές; Με δεδομένο ότι μπαίνουν στον κλάδο με πανελλαδικές, ελέγχονται στη διαδρομή για την επαγγελματική εξέλιξη και την ψυχική τους ισορροπία; Υπάρχει στην πράξη διαρκής εκπαίδευση στις σύγχρονες μεθόδους και πρακτικές αστυνόμευσης; Μπορεί ακόμη και σήμερα οι υπηρεσίες στις σκοπιές να βγαίνουν με κομματικά κριτήρια; Και το σπουδαιότερο: έχει σχέδιο ριζικής αναδιάρθρωσης των Σωμάτων Ασφαλείας η φυσική και πολιτική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. ή μήπως έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται και πρέπει μόνο να αλλάξει η κοινωνία;

Μας (ξανα)πήραν στο μαϊτάπι

Του Γιάννη Ιωάννου

Συντρίμμια η αθηναϊκή δημοκρατία

Οι ταραχές είναι σύμπτωμα μιας κοινωνίας απογοητευμένης από τις αποτυχίες της πολιτικής
The Guardian
Εφηβοι που πετούν πέτρες, αυτοκίνητα και κτίρια πυρπολημένα και η ελληνική αστυνομία να εκτοξεύει δακρυγόνα. Αυτές είναι οι εικόνες της Ελλάδας που προβλήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αναταραχή όμως άρχισε καιρό πριν ο πυροβολισμός της αφροσύνης σκοτώσει τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο - Ανδρέα Γρηγορόπουλο.
Η Ν.Δ. έδωσε μεγαλόσχημες υποσχέσεις περί μεταρρυθμίσεων για να ξανακερδίσει τις εκλογές, ύστερα από τις καταστροφικές πυρκαγές του 2007. Στη συνέχεια, όμως, οι ψηφοφόροι κατακλύσθηκαν από σκάνδαλα, το ένα μετά το άλλο, είδαν εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων να χάνονται. Είδαν την εγκληματικότητα στη βίαιη μορφή της να αυξάνεται και ένα σύστημα που αντί να διασφαλίζει την ευνομία, την τάξη και την ασφάλεια σε ένα κράτος δικαίου, να καθιστά αδύνατη την απονομή δικαιοσύνης. Η κακοδιαχείριση και η κακοδιοίκηση ευθύνονται για την ουσιαστική ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι καταδικασθέντες βουλευτές, οι τρομοκράτες, οι βιαστές και πολλοί δολοφόνοι, που εκμεταλλεύονται την καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης.
Η κακοδιοίκηση είναι επίσης εκείνη που δίνει την άδεια στην αστυνομία να εφορμήσει και να κλείσει μέσα σε μια εβδομάδα τη Stanleybet UK, επειδή τόλμησε να ανταγωνιστεί μονοπώλιο αθλητικών στοιχημάτων αξίας 7 δισ. ευρώ, το 34,4% των οποίων κατέχει το ελληνικό κράτος. Πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν προστατεύει, δεν υπηρετεί, δεν σέβεται καν τον λαό της. Είναι κυβέρνηση για τον εαυτό της, εξ ου και ο κόσμος απαντά αναλόγως. Φοροδιαφεύγει, αρνείται να καταβάλει τις εισφορές για την περίθαλψη, μολύνει το περιβάλλον, εμπαίζει τους νόμους, δωροδοκεί, εποφθαλμιά θέσεις στο Δημόσιο, κάνει ό,τι τού αρέσει και μένει ατιμώρητος.
Κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης σπεύδουν να ονοματίσουν όποιον κατεβαίνει στους δρόμους. Είναι «ακροαριστερός» ή και «αυτοαποκαλούμενος αναρχικός», μολονότι οι νεαροί αυτοί είναι κατά κύριο λόγο κακοποιά στοιχεία, κουκουλοφόροι ή βαριεστημένα πλουσιόπαιδα, με την ίδια νοοτροπία του χούλιγκαν που συναντά κανείς σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, και αγνοούν αυτόν καθεαυτό τον ορισμό της λέξης αναρχία. Οταν τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο ή κάποιος αθώος πεθαίνει, τότε η κυβέρνηση μεταθέτει την ευθύνη στους υφισταμένους - εν προκειμένω στους δύο αστυνομικούς. Ενας υπουργός υποβάλλει παραίτηση, κανείς όμως δεν επιβάλλει αποτελεσματικά μέτρα, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση, που πυροδότησαν αυτήν ή προηγούμενες βίαιες ταραχές. Κοντολογίς, το ελληνικό κράτος αδυνατεί να ελέγξει τους διαδηλωτές και αιτία είναι ο συνδυασμός διεφθαρμένης πολιτικής και χαλαρής πειθαρχίας που τους δημιούργησε.
Ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος απηύθυνε έκκληση για την επάνοδο στην τάξη, είπε ότι η αστυνομία θα τηρήσει αμυντική στάση, δηλαδή σχεδόν ομολόγησε ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί το θεμελιώδες δικαίωμα του πολίτη, την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης για την προστασία αθώων ανθρώπων που φοβούνται για την ασφάλειά τους, την περιουσία τους, το βιος τους. Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι κάτι που δεν συγχωρείται στη δημοκρατία, είπε ο κ. Παυλόπουλος. Μια χώρα, όμως, που ανέχεται την παρατεταμένη βία, δεν μπορεί να προστατέψει ή να τιμήσει την ελευθερία. Αλλο πράγμα οι διαδηλώσεις και άλλο η σκόπιμη στρατολόγηση μέσω Διαδικτύου, οι εκρήξεις βομβών, οι απαγωγές και οι ομηρείες.
Η «Καθημερινή» χαρακτήρισε τις ταραχές «τις χειρότερες από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974». Από τη διαπίστωση πηγάζει το ερώτημα αν η δημοκρατία υφίσταται πραγματικά στη χώρα που ισχυρίζεται ότι είναι το λίκνο της. Ενίοτε, στις πραγματικές δημοκρατίες ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.

Ιστορία... ... o αρχαίος Νέρων

Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων, έγινε κι αυτός ό,τι έγινε ελέω του θείου του: όταν πέθανε ο Κλαύδιος, τον διαδέχτηκε στον θρόνο της Ρώμης. Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων, που η ιστορία τον καταδίκασε να γίνει το όνομά του συνώνυμο της παράνοιας της εξουσίας, που σκότωσε τη μάνα του, που φαρμάκωσε τον αδελφό του, που ξοδευόταν στις ταβέρνες, έβρισκε ωστόσο τον καιρό να κάνει και δυο- τρία πράγματα για τους πληβείους της Ρώμης. Έβαλε χαλινάρι στους ασύδοτους δικαστές που τιμωρούσαν με εξοντωτικά πρόστιμα τους παραβάτες του νόμου. Προστάτεψε τους απελεύθερους δούλους και στέρησε από τα πρώην αφεντικά τους το δικαίωμα να ανακαλούν την ελευθερία τους. Άσκησε βέτο σε νόμο της Συγκλήτου, ο οποίος για το παράπτωμα ενός δούλου τιμωρούσε όλους τους δούλους του σπιτιού. Καθαίρεσε τους ανώτερους φοροεισπράκτορες που ρουφούσαν το αίμα των φτωχών και ανέθεσε την είσπραξη των φόρων στους κατώτερους. Απέλυσε κυβερνητικούς αξιωματούχους που βαρύνονταν με σκάνδαλα και έριξε στη φυλακή όσους είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις εκβιασμών και διαφθοράς. Κι όταν φούσκωσαν τα παράπονα πως το βάρος των φόρων είχε γίνει πια αβάσταχτο για το σηκώσουν στους ώμους τους οι φτωχοί, ανακάλεσε όλους τους έμμεσους φόρους. Με εντολή του, τα κρατικά φορολογικά αρχεία που μέχρι τότε κρατούνταν μυστικά, έγιναν δημόσια και προσιτά σε κάθε πολίτη. Ακόμη κι εκείνος ο Νέρων, που σκότωσε τη μάνα του, που φαρμάκωσε τον αδελφό του, που ξοδευόταν στις ταβέρνες, έκανε κάτι και για τους φτωχούς... Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων, που αυτοκτόνησε προτού τον εξοντώσουν οι αντίπαλοί του, έγινε θρύλος από μια φήμη που γρήγορα απλώθηκε στις ρωμαϊκές επαρχίες, πως δεν ήταν νεκρός και πως αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε στον λαό του. Τουλάχιστον τρεις μιμητές του Νέρωνα εμφανίστηκαν και ηγήθηκαν εξεγέρσεων. Ο ένας τραγουδούσε και έπαιζε τη λύρα όπως ο νεκρός αυτοκράτορας. Του έμοιαζε κιόλας. Έπεισε κάμποσους να τον ακολουθήσουν, αλλά συνελήφθη και εκτελέστηκε. Ο άλλος, με τα ίδια ακριβώς προσόντα, είχε το ίδιο τέλος με τον προηγούμενο. Ένας ακόμη μιμητής του Νέρωνα βρήκε τόσους πολλούς οπαδούς, που κόντεψε να προκαλέσει σύρραξη με τους Πάρθους που τον υποστήριξαν. Ο θρύλος για την επιστροφή του Νέρωνα κρατήθηκε ζωντανός εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του (68 μ.Χ.). Ακόμη κι εκείνος ο Νέρων, που σκότωσε τη μάνα του, που φαρμάκωσε τον αδελφό του, που ξοδευόταν στις ταβέρνες, βρήκε ζηλωτές... Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων ίσως να μην έκαψε τελικά τη Ρώμη. Ο Σουετώνιος αναφέρει πως, ντυμένος σαν ηθοποιός, τραγουδούσε κι έπαιζε τη λύρα, ενώ καιγόταν η αιώνια πόλη. Όμως ο Τάκιτος- τον οποίο οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν πιο έγκυρο- γράφει πως ο Νέρων έτρεξε αμέσως κι οργάνωσε την προσπάθεια για τη σωτηρία της πόλης, πληρώνοντας μάλιστα τα έξοδα με δικά του χρήματα. Ακόμη κι εκείνος ο Νέρων. Όχι όμως και ο σημερινός...

[ Δρόμοι ] Ακόμη κι εκείνος...
Του Ρούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr

[ ΓΝΩΜΗ ] Σκότωσαν το παιδί μου
Του Βασίλη Κρεμμυδά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 10 Δεκεμβρίου 2008
Ό ταν πυροβολούν ένα παιδί, πυροβολούν μια κοινωνία· την κοινωνία που δεν αντέχει άλλες σφαίρες. Έχει δεχτεί πολλές, κατάκαρδα, αυτή η κοινωνία. Και ξεσηκώθηκε. Ο μαθητής Αλέξης είναι παιδί όλων μας· Όλα τα παιδιά είναι παιδιά όλων μας. Γιατί τα σκοτώνουν; ποιοι τα σκοτώνουν; τι είναι αυτές οι εξουσίες που σκοτώνουν παιδιά; Σε ποια εξουσία βρίσκεται σήμερα το παρακράτος του 1960-1967· σε ποια βρίσκεται η, δυστυχώς λησμονημένη, ΕΚΟΦ; Και σε ποια η χούντα του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη; ποια «πρόσωπα» κρύβονται από τις κουκούλες; και ποιους βολεύει η δράση των λεγόμενων κουκουλοφόρων; Ξέρουμε από την Ιστορία ότι οι εξουσίες που πέφτουν προκαλούν καταστροφές·πόσες ακόμη θα προκαλέσουν πέφτοντας με γδούπο;

Το μαθητικό ποτάμι της οργής!

Τoυ Χρήστου Κάτσικα
9 Δεκεμβρίου 2008
Όταν το κράτος και η βία σφίγγουν για μια ακόμη φορά τα δεσμά του Προμηθέα, τότε, δίκαια το ποτάμι της οργής των νέων και όλων όσων δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, άπιστοι στις φλυαρίες των χορτασμένων και των πληρωμένων σοφών, συντρίβει τις όχθες που το περιορίζουν, προτάσσοντας ως ελπίδα του όλους αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα, υψώνοντας μαζί με τον προγραμματικό λόγο και το φραγγέλιο και φωνάζοντας στο κράτος και τη βία που μεταμφιέστηκαν σε τάξη: Κάνε πέρα αταξία· περνάει το παρθένο δάσος των σκοτωμένων φίλων μας. Αυτό είναι η φωνή μας. Οι προσευχές αντικαθίστανται από την οργή των δρόμων! ...

Κι όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν, χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, δεν έχει παρά να υποβληθεί στη βάσανο να κάνει λίγο πίσω ή λίγο μπρος και να δει τα πράγματα όπως έχουν, όπως φτιάχτηκαν κι όπως προοιωνίζονται για αύριο. Δύσκολα πράγματα, αλλά απολύτως αναγκαία. Στο λήμμα μαθητής, νεολαίος, πιστώνονται τώρα ξανά οι έννοιες: αλληλεγγύη, αγώνας.

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει : καλά είμαι εδώ. Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών στον κοντό άνθρωπο του γραφείου στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί στην κρατική εκπαίδευση στο φόρο σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλιωτες τις παρελάσεις σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους. Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία στα εργοστάσια πολεμικών υλών σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια στα θούρια στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους στους θεατές στον άνεμο σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερίa.

"Η διαθήκη μου" Μιχάλης Κατσαρός

Η θλίψη του απογεύματος

Του Λεύκιου Ζαφειρίου για έναν άλλο νεκρό Αλέξανδρο στο

Πολυτεχνείο του 1973:

Αλέξανδρε
Μάς παρακολουθούν, Αλέξανδρε,και τρέχουμε να κρυφτούμε πού;

Εδώ είναι όλα εκτεθειμένατο βλέμα μας ο έρωτάς μας

η μνήμη μας

όλα σάμπως να μην αντιλαμβάνονται

πόσο έχουμε εκτεθείστην εξουσία του θανάτου.

Μας απειλούν, Αλέξανδρε,τόσες διαψεύσεις το τσιμεντένιο πρόσωπο

αυτής της πόλης

ο ύπνος που μάς βαραίνει.

Έχουμε πέσει τελεσίδικα

μισοζαλισμένοι πάνω

στις λιπαρές μας μέρες.

Η θλίψη του απογεύματος, 2007

άτιτλο

της Κατερίνας Γώγου:


"Κοίτα πώς χάνονται οι δρόμοι


μές στους ανθρώπους...τα περίπτερα κρυώνουνε


απ' τις βρεγμένες εφημερίδεςο ουρανός


πώς τρυπιέται στα καλώδια(...)


πώς τσούκου τσούκουαργά μεθοδικά


μάς αλλοιώνουνενα καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή


από το στυλ της καρέκλας...

Ιδιώνυμο, 1980.

H «κοινωνική σημασία» του Εικοσιένα Π. ΝΟΥΤΣΟΣ

... Ο Γιάννης K. Κορδάτος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Βασιλείου» την Κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, την πρώτη ιστορική μονογραφία με την οπτική του «ιστορικού υλισμού» και χωρίς την «ήρεμη εργασία του σπουδαστηρίου».
* H υλιστική θεώρηση
Το θέμα αυτό και ειδικότερα ο χαρακτήρας της επανάστασης του Εικοσιένα απασχόλησε, στο περιθώριο συναφών προσεγγίσεων, και άλλα στελέχη του ΣΕΚΕ(K) ανακαλώντας κυρίως την πρόταση ερμηνείας του Σκληρού, προς τον οποίο ήδη είχε στραφεί και ο Κορδάτος επιδοκιμάζοντας τις αναλύσεις του Κοινωνικού μας ζητήματος που είχαν προκύψει με την «πιο θετική μέθοδο της αντικειμενικής κοινωνιολογίας». Εννοείται ότι η ιδρυτική γενιά του ΣΕΚΕ ξεχωρίζει το πρωτόλειο του Σκληρού από τα Σύγχρονα προβλήματα του Ελληνισμού, στα οποία διέκρινε τη θεωρητική δικαίωση του Βενιζελισμού και τη συρρίκνωση της αυτοτελούς πολιτικής του αρτιγέννητου κόμματος της εργατικής τάξης. Πάντως το ιστοριογραφικό πεδίο, από τις εύστοχες νύξεις του Κοινωνικού μας ζητήματος και τη μακρά συζήτηση που προκάλεσαν, φάνηκε ιδιαίτερα προνομιακό για την αντιπαράθεση των οπαδών της υλιστικής θεώρησης της ιστορίας με την αντίστοιχη ιδεαλιστική που ώς τότε κατείχε στην ελληνική ιστορική έρευνα αδιαφιλονίκητα κυρίαρχη θέση.
Στην «Εισαγωγή» του βιβλίου του ο Κορδάτος οριοθετεί τη μέθοδό του σε σχέση με τους «ακοινωνιολογήτους» ιστορικούς ή τους «βατράχους της πατριδοκαπηλίας» που επιμένουν να εκτοπίζουν τον «υλιστικόν παράγοντα» για να προβάλλουν την «θέλησιν ωρισμένων προσώπων» ή «οιαδήποτε υποκειμενικά ιδεαλιστικά ελατήρια». Ο «ιστορικός υλισμός», όπως απέκτησε «επιστημονικήν» υπόσταση από τον Marx που αξιοποίησε τον «διαλεκτισμόν» του Hegel, μελετά τα στάδια που έχει διανύσει η ανθρώπινη κοινωνία («πρωτόγονος κομμουνισμός, δουλεία, φεουδαρχία, κεφαλαιοκρατία») ως αποτελέσματα της «εξελίξεως των παραγωγικών σχέσεων των ανθρώπων»: η εκάστοτε «μορφή της κοινωνίας, δηλαδή το πολιτειακόν καθεστώς, δεν είναι άλλο τι παρά η προσαρμογή των κοινωνικών σχέσεων των ανθρώπων μιας περιόδου προς τας εκάστοτε υλικάς συνθήκας». Τα «εργαλεία» (ή «μέσα παραγωγής» και «παραγωγικά μέσα») με την τελειοποίησή τους προξενούν «δυσαναλογίαν» ανάμεσα στις οικονομικές και συνεπώς και τις κοινωνικές σχέσεις με αναπόφευκτο «ορμητικόν ξέσπασμα» την κοινωνική επανάσταση. H πάλη των τάξεων, έτσι, εκφράζει τον διαρκή πόλεμο ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, ιδίως όταν επέρχεται «τελεία διατάραξις της ισορροπίας των οικονομικών και κοινωνικών όρων».

Η συνέχεια στο ΒΗΜΑ: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=162655&ct=114

7 Δεκεμβρίου Μέρα Μνήμης

Μια παρουσίαση (σε μορφή ppt) αφιερωμένη στους αντιστασιακούς που πέθαναν για τη Δημοκρατία σε δύο μέρη:

1ο Μέρος
http://docs.google.com/Presentation?docid=dfzwtxwg_6dgdr32d6

2ο Μέρος
http://docs.google.com/Presentation?id=dfzwtxwg_111zn2k8vgf

«Ένας ανήλικος δολοφονήθηκε απόψε στο κέντρο της Αθήνας από τις αστυνομικές δυνάμεις. Χωρίς κανένα λόγο οι αστυνομικοί πυροβολούν και σκοτώνουν νέα πα

σύντομη ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ:

«Ένας ανήλικος δολοφονήθηκε απόψε στο κέντρο της Αθήνας από τις αστυνομικές δυνάμεις. Χωρίς κανένα λόγο οι αστυνομικοί πυροβολούν και σκοτώνουν νέα παιδιά λες και η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου. Η δολοφονία αυτή αποτελεί ένα άγριο, απαράδεκτο και αφάνταστο γεγονός που αναδεικνύει το πού έχουμε φτάσει και θέτει γενικότερο πολιτικό πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετηθεί με σαφήνεια αύριο Κυριακή όταν και θα έχει στα χέρια του όλα τα στοιχεία αυτής της αδιανόητης και φρικτής δολοφονίας.»
... Οι αστυνομικοί , ισχυρίζονται ότι είχαν εγκλωβιστεί στο περιπολικό και απάντησαν με μία χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Έπειτα ένας από αυτούς πυροβόλησε, όπως είπε, μία φορά στον αέρα για εκφοβισμό, αλλά η σφαίρα εξοστρακίστηκε σε μία μαρκίζα και βρήκε το νεαρό στο στομάχι. Αμέσως έσπευσε ασθενοφόρο που μετέφερε το νεαρό στον Ευαγγελισμό, ενώ αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι είδαν το νοσηλευτικό προσωπικό που μετέβαινε στο ασθενοφόρο, να κάνει στο νεαρό μαλάξεις στο στήθος. Σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου Υγείας, ο νεαρός διακομίστηκε στον Ευαγγελισμό, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Ας θυμηθούμε μερικούς συνανθρώπους μας, θύματα της αστυνομικής βίας :

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ Κύπριος φοιτητής της Νομικής. Δολοφονήθηκε από τα ΜΑΤ στις 16 Νοεμβρίου του 1980 κατά τη διάρκεια της πορείας για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου όταν η πορεία επιχείρησε να σπάσει την απαγόρευση της αστυνομίας και να κινηθεί προς την Αμερικανική Πρεσβεία



Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων.

Νίκος Τεμπονέρας (καθηγητής ) που δολοφονήθηκε στη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου Δολοφονήθηκε στην Πάτρα στις 8 Ιανουαρίου 1991 σε ηλικία 38 ετών από τον τότε πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικό σύμβουλο Ιωάννη Καλαμπόκα. Ο Καλαμπόκας χτύπησε θανάσιμα τον Τεμπονέρα με λοστό στο κεφάλι στη διάρκεια βίαιων επεισοδίων που σημειώθηκαν στο υπό κατάληψη 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πάτρας.
Η δολοφονία του Τεμπονέρα, η οποία συνέβη σε μία περίοδο οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης, ξεσήκωσε κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών σε όλη την Ελλάδα. Ο Καλαμπόκας δικάστηκε στο Βόλο και καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά, ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε. Βγήκε 3 χρόνια μετά την φυλάκισή του. Το 3ο Γυμνάσιο Πάτρας, τόπος δολοφονίας του Τεμπονέρα, σήμερα φέρει το όνομά του.

http://el.wikipedia.org/

"...ένας θύλακος της Δύσης, στην καρδιά της Μικράς Ασίας..."

Ο Βρετανός συγγραφέας Τζάιλς Μίλτον έγραψε ένα συναρπαστικό αφήγημα για την πιο τραγική σελίδα του σύγχρονου ελληνισμού ... : «Η καταστροφή της Σμύρνης δεν έγινε, δυστυχώς, ένα οικουμενικό μάθημα για τον κόσμο. Μία από τις σημαντικότερες πόλεις, με ακμάζον εμπόριο, ευζωία και ανεκτικότητα, πρωτόγνωρη για την εποχή σβήστηκε από τον χάρτη». Συγγραφέας και δημοσιογράφος ο 42χρονος Βρετανός, έγραψε ένα από τα πιο συναρπαστικά αφηγήματα για την πιο τραγική σελίδα του σύγχρονου Ελληνισμού, με τίτλο «Σμύρνη, ο Χαμένος Παράδεισος» (Εκδόσεις Μίνωας, μετάφραση Α. Καλοφωλιάς). Η πρωτοτυπία του εγχειρήματός του είναι ότι βάσισε την αφήγησή του στους Λεβαντίνους, τις ευκατάστατες οικογένειες ευρωπαϊκής καταγωγής που ζούσαν γενιές ολόκληρες στην Ανατολή, έχοντας αφομοιώσει τους τρόπους της. Οι Ουίταλς, οι Πάτερσον, οι Ζιρό κ.ά. διαβίωναν πριγκιπικά, σχηματίζοντας ιδιότυπες οικογενειακές δυναστείες. Ηταν ένας θύλακος της Δύσης, στην καρδιά της Μικράς Ασίας, που παρέμενε ουδέτερος ανάμεσα σε Ελληνες και Τούρκους. Ανθρωποι μορφωμένοι και οξυδερκείς, άφησαν πίσω τους ημερολόγια και έγγραφα για τα γεγονότα προ της Καταστροφής αλλά και για τις τελευταίες ημέρες, πριν η Σμύρνη πνιγεί στο αίμα.
.....
Ο Μίλτον επιμένει. «Η καταστροφή της Σμύρνης δεν έγινε ένα οικουμενικό μάθημα για τον κόσμο. Σίγουρα δεν έγινε για τις κυβερνήσεις. Δεν είμαι Ελληνας για να διαισθάνομαι τον πόνο που προκαλεί η λέξη Σμύρνη αλλά ο κυνισμός με τον οποίον αντιμετώπισαν το θέμα η βρετανική και η αμερικανική κυβέρνηση είναι σοκαριστικός. Σε ανθρωπιστικό επίπεδο ήταν μια καταστροφή τεράστιας κλίμακας, η πρώτη που είδαμε τον 20ό αιώνα. Ηταν επίσης το πρώτο δείγμα βάναυσης ρεάλ πολιτίκ. Οι ξένες κυβερνήσεις γύρισαν την πλάτη στο πλήθος που ήταν έτοιμο να σφαγιαστεί για να μη φανεί ότι θα σώσουν τους εχθρούς της Τουρκίας. Φοβάμαι ότι αυτή η φρικτή στάση μάς ακολουθεί ακόμα. Στο Ιράκ λ.χ. έχουμε ισχυρή ανάμειξη ξένων κυβερνήσεων». ...
Η συνέχεια: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_07/12/2008_294901

Από τον Ατατούρκ στον Ερντογάν - Εκδήλωση

Η μεταπολεμική Γερμανία θεμελιώθηκε πάνω στα καταπλακωμένα πτώματα των βομβαρδισμών

W. G. SΕΒΑLD

... Το βασικό ερώτημα που απασχολεί τον Ζέμπαλντ είναι:

γιατί κράτησαν οι Γερμανοί σαν εφτασφράγιστο μυστικό τις τρομακτικές καταστροφές τους από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων το 1943-1945;

Γιατί τόσο επίμονα αποσιώπησαν ότι η μεταπολεμική Γερμανία θεμελιώθηκε πάνω στα καταπλακωμένα πτώματα των βομβαρδισμών; Ποια βαθύτερη ανάγκη τούς έκανε να θάψουν για πολλές δεκαετίες στη σιωπή της Ιστορίας και της λογοτεχνίας το γεγονός ότι σ΄ αυτούς τους βομβαρδισμούς, στους οποίους οι Βρετανοί έριξαν ένα εκατομμύριο τόνους βόμβες πάνω από την εχθρική επικράτεια, καταστράφηκαν τριάμισι εκατομμύρια κατοικίες, και ότι 131 πόλεις - ανάμεσά τους το Αμβούργο, η Κολωνία, η Νυρεμβέργη, η Δρέσδη- μετατράπηκαν σε σωρούς μπάζων; Οι κάτοικοι αυτών των πόλεων , σύμφωνα με τις λιγοστές μαρτυρίες της εποχής, έδειχναν απόλυτη απάθεια κυκλοφορώντας στα ερείπια, έχοντας περιέλθει στην κατάσταση τροφοσυλλέκτη και τρωγλοδύτη. Άλλοι τριγύριζαν πρόσφυγες από τη μια στην άλλη πόλη της Γερμανίας1.250.000 ήταν οι πρόσφυγες μόνο από το Αμβούργοκαι οι συνθήκες αυτές για πολλούς κράτησαν τρία χρόνια. «Η βουβή ατμόσφαιρα», γράφει ο Ζέμπαλντ, «η εσωστρέφεια, η αποφυγή του βλέμματος των ανθρώπων που ζούσαν στα χαλάσματα, συγκλόνιζε τους επισκέπτες. «(...)Οι Γερμανοί, αυτοί που είχαν βαλθεί να αποκαθάρουν και να εξυγιάνουν ολόκληρη την Ευρώπη, αναγκάζονταν τώρα να συνειδητοποιήσουν ότι οι ίδιοι ήταν στην πραγματικότητα έθνος ποντικών». Η σιωπή των συγγραφέων Φυσικά, αυτή η απάθεια και η αυτοαναισθητοποίηση δείχνει έναν προηγμένο μηχανισμό απώθησης. Το ίδιο άλλωστε δείχνει και η σιωπή των συγγραφέων. Ο Ζέμπαλντ διέτρεξε με μεγάλη προσοχή τη συγγραφική παραγωγή Γερμανών λογοτεχνών και ιστορικών των πρώτων χρόνων μετά τον πόλεμο, και κατέληξε ότι η εντυπωσιακή ανεπάρκεια των αφηγήσεων δείχνει την αναγωγή του φαινομένου σε ταμπού. Οι ελάχιστοι που έγραψαν, όπως ο Κάσακ, ο Χανς Έριχ Νόσακ και ο διάσημος νομικός, συγγραφέας και σκηνοθέτης Αλεξάντερ Κλούγκε, αποτελούσαν εξαίρεση. Τo μυθιστόρημα που έγραψε ο νεαρός τότε Χάινριχ Μπελ, με τίτλο Ο άγγελος σιωπούσε, το δημοσίευσε μόνο το 1992. Όμως, και σ΄ αυτά τα λιγοστά βιβλία, παρατηρεί ο Ζέμπαλντ, οι συγγραφείς μοιάζουν να καταφεύγουν σε τυποποιημένες εξπρεσιονιστικές εικόνες τύπου Φριτς Λανγκ, σε ανατολικά φιλοσοφήματα και θεωρίες μετενσάρκωσης, σε συμβολισμούς και αλληγορίες, χρήζοντας τον εαυτό τους θεματοφύλακα των αληθινών αξιών και προβάλλοντας μια πνευματική ελίτ «εσωτερικών εξορίστων», κρατώντας δηλαδή μια στάση που δεν βρίσκεται μακριά από τη φασιστική σκέψη. Διαβάζοντας τα κείμενα αυτά, παρατηρεί ο Ζέμπαλντ, έχει κανείς την εντύπωση ότι οι Γερμανοί δέχτηκαν τις θεόρατες φλόγες που τύλιξαν τις πόλεις τους σαν δίκαιη τιμωρία για ένα κράτος που είχε δολοφονήσει ή είχε εκμεταλλευτεί μέχρι θανάτου εκατομμύρια ανθρώπων. Κι ακόμη ότι στη στάση αυτή αναγνωρίζουμε το μυθολογικό σχήμα θάνατος- ανάσταση, που επιτρέπει στους γράφοντες τη λυτρωτική σκέψη ότι η Γερμανία θα αναγεννηθεί μέσα από τα ερείπια- πράγμα που άλλωστε συνέβη. Και ασφαλώς, κανείς δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει τους Βρετανούς για την καταστροφική στρατηγική τους, αφού ο Χίτλερ ήταν εκείνος που σχεδίασε και έθεσε πρώτος σε εφαρμογή τους σφοδρούς βομβαρδισμούς εναντίον αμάχων στην Γκερνίκα, τη Βαρσοβία, το Βελιγράδι και το Στάλινγκραντ, όπου τον Αύγουστο του 1942 βομβάρδιζαν την πόλη 1.200 γερμανικά αεροπλάνα. Κατά τον Ζέμπαλντ, η ανάνηψη στη γερμανική λογοτεχνία ήρθε με μια στροφή προς την τεκμηρίωση και τη λογοτεχνία του ντοκουμέντου, και σηματοδοτεί «την έναρξη της σοβαρής επεξεργασίας ενός υλικού που δεν μετριέται με γνώμονα τις αξίες της παραδοσιακής αισθητικής». Εξαχρείωση Τέλος, προσπαθώντας να απαντήσει στο πάντα φλέγον ερώτημα «πώς συνέβησαν όλα αυτά;», ο Ζεμπάλντ διερευνά και εντοπίζει όλους εκείνους τους παράγοντες που συνέτειναν στην εξαχρείωση των Γερμανών: την εσωστρέφεια και τον περιορισμό των συναισθημάτων εντός της οικογένειας, τις ανδρικές αδελφότητες με τυφλή αφοσίωση σε έναν αρχηγό, τις ομάδες ελίτ από κατώτερα στρώματα, όπως τα Ες Ες, που αντικατέστησαν την ελίτ της κληρονομικής αριστοκρατίας. Ανάγει το παραληρηματικό όραμα της καταστροφής και τις πρακτικές των ομαδικών εξοντώσεων και των βασανιστηρίων σε αποτέλεσμα της επιθυμίας για ολοκληρωτική κυριαρχία στον άλλον, για εξουσία πάνω στο πνεύμα και τη σάρκα του και σε όργιο αχαλίνωτης αυτοεκτόνωσης.

ΤΑ ΝΕΑ 06 - 12 - 2008

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4490815

Αν σε ένα νησί υπάρχουν δύο θέσεις εργασίας και τέσσερις άνεργοι, τότε όσο καλά και αν τους εκπαιδεύσουμε, οι δύο είναι καταδικασμένοι να μη βρουν εργ

[ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ ] Σχολείο και... ανάγκες της αγοράς
Ο μύθος ότι για την ανεργία φταίει ο άνεργος και η... μόρφωσή του

Eνα επίκαιρο άρθρο του Χρήστου Κάτσικα xkatsikas.gr xkatsikas@xkatsikas.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ, Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4490200

«Αντιμεταρρύθμιση; Ευχαριστώ, δε θα πάρω!»

«και τα μάτια τους ήτανε πέτρινα.»

Τάσος Λειβαδίτης, Καντάτα

Γιώργος Κ. Μύαρης, νεοελληνιστής
μέλος ΚΔΣ του ΣΕΚΦ-ΟΕΛΜΕΚ, εκλεγμένος με τον «Συνασπισμό Φιλολόγων»

Κρίσιμα ερωτήματα απαιτούν απάντηση και πρωτίστως άμεσες λύσεις για το μέλλον της κυπριακής δημόσιας εκπαίδευσης και για την ουσιαστική δημοκρατική μεταρρύθμιση: Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να οδηγεί η αλλαγή των συγκεντρωτικών μοντέλων διοίκησης, των αναχρονιστικών και βαρυφορτωμένων προγραμμάτων σπουδών, των πεπαλαιωμένων διδακτικών μεθόδων και των ελλειμματικών σχολικών βιβλίων; Πώς η αναβάθμιση των παρεχόμενων γνώσεων θα αποβεί ανασχετική προς τις άχαρες, αλλοτριωτικές-αποπροσανατολιστικές εντατικοποιήσεις, ώστε ο μαθητής να μετέχει στη ζωή ως δημιουργικός πολίτης κι όχι ως «μονάδα παραγωγής-κατανάλωσης»; Ποια μέτρα μπορούν να αντισταθμίσουν τη ζημιά που προκάλεσε η ισοπεδωτική και καταπιεστική μορφή «αξιολόγησης» (βλέπε «συμμόρφωσης»!) των εκπαιδευτικών; Μήπως μόνο η ενίσχυση-βελτίωση του έργου των εκπαιδευτικών, η τόνωση της αυτενέργειας και η αξιολόγηση του συλλογικά παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου στην κάθε σχολική μονάδα απαντά στη στασιμότητα;
Δυστυχώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις δε θέλησαν να δώσουν προτεραιότητα στην υλοποίηση προτάσεων που απορρέουν από τους προβληματισμούς αυτούς. Δικαιολογημένα πλέον αναρωτιόμαστε: Μήπως πολλοί από αυτούς που έχουν ευθύνες για τις χρόνιες υστερήσεις, τις αντιδημοκρατικές-συγκεντρωτικές αγκυλώσεις και τη στασιμότητα του εκπαιδευτικού συστήματος αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους συντηρούν μια αντιπαράθεση σε γκρίζα πεδία και με κατασκευασμένους «εχθρούς», επειδή τους βολεύει ιδεολογικά ή πολιτικά; Μήπως, χωρίς αργοπορία, ό,τι μας λείπει είναι η σε βάθος ανάλυση των προβλημάτων με γνώμονα την ευρωπαϊκή εκπαιδευτική πορεία της επανενωμένης Κύπρου; Μήπως η συναινετική λήψη αποφάσεων για την παιδεία ακυρώνεται, αν η πολιτεία υποτάσσεται σε κέντρα που δεν υπόκεινται σε δημοκρατικές πολιτικές διαδικασίες; Μήπως η επιτάχυνση των μεταρρυθμιστικών διαδικασιών και η συμπόρευση με σύγχρονες παιδαγωγικές και πολιτισμικές αναζητήσεις υπονομεύονται από κηρύγματα απείθειας, διχασμού και διαίρεσης, ή και ωραιοποίησης παρελθοντικών δομών και θεοκρατικών νοοτροπιών;
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τείνει να αποκτά το πραγματικό του νόημα και ο διάλογος γύρω από την ιστορία. Ένας διάλογος που, κατά ευτυχή τρόπο, για πρώτη φορά διεξάγεται σε τόση κλίμακα και σε τόσο ελεύθερο και δημοκρατικό πλαίσιο εντός των σχολείων και στην ευρύτερη κοινωνία, βεβαίως μέσα από αντιθέσεις και αντιφάσεις. Και αυτό μπορεί να πιστωθεί στις προσπάθειες των εκπαιδευτικών, αλλά και στο νέο πνεύμα που διαπερνά, παρά τις ελλείψεις, τη σημερινή διακυβέρνηση του Υ.Π.Π. και συνολικά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βεβαίως, από μόνο του αυτό δε λύνει το πρόβλημα της ποιότητας που (δεν) αποκτά στην πορεία ο διάλογος και η αντιπαράθεση. Ούτε και πρέπει να οδηγεί σε πολώσεις και εύκολες, λαϊκιστικές «ταμπέλες» προς όσους διαφωνούν με τις στοιχειώδεις αλλαγές στα προαναφερόμενα πεδία: Κάθε αναφορά στο έθνος δε σηματοδοτεί «εθνικισμό» και κάθε διαφωνία δεν εκπηγάζει από κακή προαίρεση. Πολλοί έντιμοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι δεν πείθονται εξαιτίας ανεπαρκών διαδικασιών διαλόγου για τις στοιχειώδεις εκσυγχρονιστικές ανάγκες. Διότι πρόκειται περί αυτών των απλών και στοιχειωδών αλλαγών «αστικού δημοκρατικού εκσυγχρονισμού», οι οποίες έπρεπε προ ετών να έχουν δρομολογηθεί!
Πέρα από αυτό, όμως, διαφαίνονται πλέον ορισμένα επαναλαμβανόμενα συμπτώματα, που δεν συνθέτουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας: επιτήδειος και αντιδημοκρατικός χειρισμός ορισμένων μ.μ.ε., λόγος διχαστικός με ισχυρή δόση «εθνο-σωτηριολογικής» αποκλειστικότητας, δοκιμασμένος και κατά το παρελθόν (βλέπε πραξικόπημα του 1974!) σε βάρος των αντοχών της δημοκρατίας και του «πατριωτισμού του Συντάγματος», δηλαδή σε βάρος του πολίτη, της νεολαίας και της πατρίδας! Μια «Αντιμεταρρύθμιση» και άτυπη «Ιερά Εξέταση» (μόνο με την έννοια της «πολιτικής» κατεύθυνσης και πρακτικής) τείνει να σχηματιστεί από κύκλους ποικιλόμορφους, θορυβώδεις, αλλά σαφώς μειοψηφικούς. Μια τάση που επιδιώκει να υψώσει εμπόδια σε κάθε αλλαγή και σε οποιονδήποτε προβληματίζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με τους αργούς ρυθμούς της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, με τη διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία μας ή ακόμη και με τα ελλαδικά και κυπριακά σχολικά εγχειρίδια (όσα υπάρχουν και όσα …ΘΑ «γραφτούν», και η ελλαδική "Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου κόσμου -από το 1815 ως σήμερα" [για συντομία Ι.Ν.Σ.Κ.] που φέτος βεβιασμένα εισήχθη στη Γ΄ Λυκείου!!!). Λόγος αντι-μεταρρυθμιστικός, που ελάχιστα συνάδει με τις ανάγκες του εκπαιδευτικού και επιστημονικού γίγνεσθαι και της ευρωπαϊκής πλεύσης της Κύπρου. Λόγος που σε τελευταία ανάλυση αφυδατώνει και πλήττει και τον ελληνικό πολιτισμό της Κύπρου, ή καλύτερα ακυρώνει τις διαδικασίες ανανέωσής του!
Ακόμη και η στοιχειώδης δημοκρατική αρχή, ότι δηλαδή η ψηφισμένη από το λαό κυβέρνηση δικαιούται να εφαρμόσει τις προγραμματικές δεσμεύσεις με βάση τις οποίες τής ανέθεσε ο λαός να κυβερνήσει και τα της εκπαίδευσης του τόπου, τίθεται εν αμφιβόλω: Όχι! Η εκλεγμένη κυβέρνηση και ο Υ.Π.Π. «οφείλουν» να υπακούουν στην «Αντιμεταρρύθμιση»! Διαφορετικά, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, είναι «ύποπτοι» για την «καταστροφή της ελληνικής παιδείας και γλώσσας» (όπως οι ίδιοι περιοριστικά τις αντιλαμβάνονται), της «καταβαράθρωσης της ελληνικής ιστορίας και λογοτεχνίας» (που την ταυτίζουν με τη μονοπώληση που έχουν επιβάλλει οι κατεστημένοι κύκλοι στην ερμηνεία, με τις «άγνωστες γκρίζες ζώνες» και τις λογικές λογοκρισίας στη διδασκαλία της ιστορίας και της λογοτεχνίας στα σχολεία).
Κάποιοι δημοκρατικοί πολίτες κι εκπαιδευτικοί, χωρίς κατ’ ανάγκη να ταυτίζονται με θέσεις των κυβερνώντων, αλλά και διάφοροι φορείς τολμούν να διατυπώσουν διαφορετικές απόψεις από αυτές της σκοταδιστικής «Αντιμεταρρύθμισης», και τότε γίνονται αντικείμενο λοιδορίας. Αυτό ισχύει ιδίως για τα θέματα που άπτονται της διδασκαλίας της Ιστορίας και των εκπαιδευτικών εγχειριδίων. Έτσι συνέβη με την κατ’ επανάληψη ομόφωνη απόφαση-πρόταση του Συνδέσμου Φιλολόγων σε σχέση με το όντως προβληματικό στη διδακτική και στην επιστημονική κατεύθυνσή του βιβλίο
Ι.Ν.Σ.Κ. στη Γ΄ Λυκείου. Σε αντίθεση με αυτούς κινούνται στην απαίτηση για «πολλαπλό» σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας και για «πολυπρισματική θεώρηση και διδασκαλία της Ιστορίας». Λύση προβεβλημένη και επιστημονικά –παιδαγωγικά απαραίτητη για την καλλιέργεια της αντιδογματικής-κριτικής σκέψης, της δημοκρατικής συνείδησης, της οικουμενικής –ανθρωπιστικής-οικολογικής καλλιέργειας.

Δε φαίνεται μακρινή η εφαρμογή άλλων διαδικασιών και λογικών εμπνεύσεων, σύμφωνων με την ανάπτυξη της δημοκρατίας και της ελευθερίας, σε αντιστοιχία με τον διαλεκτικό επαναπροσδιορισμό στις κοινωνίες και στα εκπαιδευτικά συστήματα. Αυτά προσανατολίζουν προς το ελεύθερο από ταξικούς, φυλετικούς, τεχνολογικούς, πολιτισμικούς και άλλους φραγμούς σχολείο. Σχολείο που η ομαλή λειτουργία του προϋποθέτει τους πραγματικά ελεύθερους και πολύπλευρα καλλιεργημένους εκπαιδευτικούς και μαθητές! Οι νέες διδακτικές και παιδαγωγικές μέθοδοι (λ.χ. πλουραλισμός πηγών και ελεύθερη αξιοποίησή τους στη κατανόηση όλων των γνώσεων, πρισματική διδασκαλία της ιστορίας, χρήση με κριτικό τρόπο μιας πολυφωνικής βιβλιογραφίας - του Διαδικτύου και των πολυμέσων) αποτελούν μια κάποια εγγύηση ότι οι φιλόλογοι –και οπωσδήποτε οι διδάσκοντες Ιστορία- μπορούν να μετατρέψουν το μεράκι και το πάθος τους σε επιτυχή συν-μετοχή των μαθητών στο «μάθημα» της Ιστορίας ή της Φιλοσοφίας ή των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», και σε ωφέλιμα αποτελέσματα για το μαθητόκοσμο, την κοινωνία και τον πολιτισμό μας.
Πέρα από τη μονοφωνία και το «χυλό» της νεοφιλελεύθερης «παγκοσμιοποίησης». Πέρα και από το μίζερο ένα και μοναδικό βιβλίο, όπως αυτό της Ι.Ν.Σ.Κ. της Γ΄ Λυκείου, στο οποίο η αξιοσέβαστη (πλην ευνοούμενη!) συγγραφική ελλαδική πανεπιστημιακή τριανδρία προτείνει στη βιβλιογραφία 7 δικά της συγγράμματα στα 14! Οδεύει προ καιρού η πορεία της διδασκαλίας στην Ιστορία (και όλων των μαθημάτων) παγκόσμια και ευρωπαϊκά, πέρα από την τυραννία του ενός βιβλίου, του ενός cd-rom, του ενός blog. Ακόμη, παρά τα πισωγυρίσματα, κινείται μακράν αυτής της πολιτικής λογικής που οδηγεί την ιστορική επιστήμη στην «ιδρυματοποίηση». (Τα «Ιδρύματα Καραμανλή» πώς αναγιγνώσκουν τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959; Το «Ίδρυμα Μητσοτάκη» πώς αποτιμά την περίοδο της «Αποστασίας» του 1965 και όσα δράματα ακολούθησαν σε Ελλάδα και Κύπρο; !!!). Το επιβεβαιώνουν οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί και πανεπιστημιακοί που για δημόσιο χωρίς αποκλεισμούς διάλογο επέλεξαν επιστημονικές εκδηλώσεις (λ.χ. το Συνέδριο Σ.ΕΚ.Φ.-Π.Ε.Φ. "Η διδασκαλία της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση", Λεμεσός, 3-4.10.08), ιστολόγια, ποικίλα έντυπα, τη δημοσιότητα και την αντιπαράθεση αρχών.