Το μαθητικό ποτάμι της οργής!

Τoυ Χρήστου Κάτσικα
9 Δεκεμβρίου 2008
Όταν το κράτος και η βία σφίγγουν για μια ακόμη φορά τα δεσμά του Προμηθέα, τότε, δίκαια το ποτάμι της οργής των νέων και όλων όσων δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, άπιστοι στις φλυαρίες των χορτασμένων και των πληρωμένων σοφών, συντρίβει τις όχθες που το περιορίζουν, προτάσσοντας ως ελπίδα του όλους αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα, υψώνοντας μαζί με τον προγραμματικό λόγο και το φραγγέλιο και φωνάζοντας στο κράτος και τη βία που μεταμφιέστηκαν σε τάξη: Κάνε πέρα αταξία· περνάει το παρθένο δάσος των σκοτωμένων φίλων μας. Αυτό είναι η φωνή μας. Οι προσευχές αντικαθίστανται από την οργή των δρόμων! ...

Κι όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν, χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, δεν έχει παρά να υποβληθεί στη βάσανο να κάνει λίγο πίσω ή λίγο μπρος και να δει τα πράγματα όπως έχουν, όπως φτιάχτηκαν κι όπως προοιωνίζονται για αύριο. Δύσκολα πράγματα, αλλά απολύτως αναγκαία. Στο λήμμα μαθητής, νεολαίος, πιστώνονται τώρα ξανά οι έννοιες: αλληλεγγύη, αγώνας.

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει : καλά είμαι εδώ. Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών στον κοντό άνθρωπο του γραφείου στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί στην κρατική εκπαίδευση στο φόρο σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλιωτες τις παρελάσεις σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους. Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία στα εργοστάσια πολεμικών υλών σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια στα θούρια στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους στους θεατές στον άνεμο σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερίa.

"Η διαθήκη μου" Μιχάλης Κατσαρός