ο πανεπιστημιακός Μαυρογιώργος, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Υπουργείου Παιδείας για τα αναλυτικά προγράμματα, που κατηγορήθηκε ως χουντικός -από έντυπο κόσμημα της κυπριακής "δημοσιογραφίας"- διότι κλητεύτηκε μάρτυρας σε μια δίκη του 1969. Η επιστολή του Γιώργου Μαυρογιώργου:
Πώς να απαντήσει κανείς στη λάσπη και στη συκοφαντία;
Γνωρίζω τους διακινητές/αποστολείς του απαράδεκτου αυτού υλικού με το οποίο κάνουν εξαγωγή συκοφαντίας στην Κύπρο. Εκφράζω τη λύπη μου που συγκεκριμένη εβδομαδιαία εφημερίδα, χωρίς να τηρήσει στοιχειώδεις αρχές δημοσιογραφικής δεοντολογίας και διερεύνησης, αξιοποίησε αυτό το υλικό, με προφανή στόχο τη σπίλωση της υπόληψής μου και κατ' επέκταση τη συκοφάντηση της σημερινής κυβέρνησης στην Κύπρο και της ριζοσπαστικής προοδευτικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που επιχειρείται.Ως πανεπιστημιακός και μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου έχω δικαίωμα και υποχρέωση να διευκρινίσω τα ακόλουθα:1. Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη για τον τρόπο με τον οποίο, φοιτητής τότε, πριν από 40 χρόνια, αντιμετώπισα την υπόθεση της δίκης στο στρατοδικείο της χούντας, και μάλιστα στους πρώτους μήνες της δικτατορίας, τότε που δεν είχε αναπτυχθεί η αντίσταση που εκδηλώθηκε αργότερα. Είχα και έχω πλήρη επίγνωση ότι η προσωπική μου κατάθεση, σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου και με την απειλή βίαιης προσαγωγής, ήταν σαφέστατα υπερασπιστική ή τουλάχιστον δεν ήταν επιβαρυντική για το συγκεκριμένο κατηγορητήριο ( "ανατρεπτικός προσηλυτισμός" και "παράνομη συγκέντρωση"). Αξιοποιούνται τυφλά τα πρακτικά στρατοδικείων της χούντας εκείνης της εποχής ως έγκυρα, αξιόπιστα και πιστά "αντίγραφα" της πραγματικής ακροαματικής διαδικασίας, Γιατί, άραγε, οι συντάκτες επιλέγουν να μη διαβάζουν τη σαφή υπερασπιστική γραμμή, που αποτυπώνεται-διασώζεται ακόμα και σ' αυτά τα αναξιόπιστα πρακτικά ("Μόνο τα ονόματά τους ξέρω...Δεν άκουσα...δεν είδα...και μένα με νόμιζαν Λαμπράκη"...); Γιατί δε γίνεται σύγκριση της δικής μου κατάθεσης με τις καταδικαστικές καταθέσεις των άλλων; Γιατί αποκρύπτεται το γεγονός ότι δεν ήμουν μάρτυρας στην αναθεώρηση της δίκης που έγινε αργότερα; Επαναλαμβάνω: Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη.
Ήδη, το 1976, στο πλαίσιο των διαδικασιών "κάθαρσης" και εκδημοκρατισμού του Πανεπιστημίου, το αρμόδιο συλλογικό όργανο του Πανεπιστημίου είχε επιληφθεί του συγκεκριμένου ζητήματος και με ομόφωνη απόφαση έκρινε ότι δεν ήταν αντιδημοκρατική η συμπεριφορά μου. Είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους το θέμα "εξάγεται" και αξιοποιείται στην Κύπρο, 32 χρόνια μετά!
2. Η δικτατορία ήταν για μένα, για τη χώρα μου και για την Κύπρο μια φρικτή τραγωδία. Για μένα ήταν και κάτι άλλο: Ήταν η τομή για ένα ριζικό επαναπροσδιορισμό της πολιτικής μου σκέψης, του πολιτικοιδεολογικού μου προσανατολισμού και της επιστημονικής μου έρευνας στα θέματα εκπαίδευσης και κοινωνίας. Αυτό αποτυπώνεται στο δημοσιευμένο επιστημονικό μου έργο, στην κοινωνική μου δράση, στην πολιτική μου ενεργό παρουσία, στη συνδικαλιστική μου δράση και στη διοικητική συμμετοχή μου στα πανεπιστημιακά δρώμενα, για 36 ολόκληρα χρόνια, με συνέπεια στις αρχές της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το έργο μου αυτό, είμαι βέβαιος, πως είναι γνωστό στους εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα και στην Κύπρο.Είναι αυτό το έργο που με κάνει να αισθάνομαι μεγάλη τιμή για την επιλογή του Υπουργικού Συμβουλίου να με ορίσει μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου. Όσοι επιλέγουν την εύκολη καταγγελία, τη λάσπη και τη συκοφαντία της "ναφθαλίνης", μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, προσφέρουν κακές υπηρεσίες στην εκπαίδευση και στην κοινωνία.
Με τιμή
Γεώργιος Μαυρογιώργος
Αναρτήσεις
