Εκδοση νέου περιοδικού από νέους ανθρώπους

"Το περιοδικό Ρεύμα είναι το αποτέλεσμα της ανάγκης νέων ανθρώπων της Κύπρου να επαναδιαπραγματευτούν τις διαστάσεις της σύγχρονης εποχής και να εκφράσουν μια ολόκληρη γενιά που δεν έζησε την αβεβαιότητα και τη δυστυχία του πολέμου και ούτε θέλει να τη ζήσει. Μία γενιά που κατηγορείται για τις ευκολίες που της παρέχονται ενώ ταυτόχρονα δε θεωρείται ώριμη για να συμμετάσχει στο δημόσιο διάλογο για το μέλλον της Κύπρου."

σύνδεσμος: http://www.revmamag.com.cy/revma1/revma01_cover.htm

Συντακτική Επιτροπή: Λάκης Χριστοδούλου, δικηγόρος, Αδριανός Κυριακίδης, ιστορικός, Νικόλας Κυριάκου, νομικός, Μαρία Δρυμιώτου, δικηγόρος, Χριστίνα Ιωακειμίδου, εκπαιδευτικός, Κωνσταντία Χατζησάββα, εκπαιδευτικός, Δημήτρης Συμεωνίδης, ηλεκτρολόγος μηχανικός – εκπαιδευτικός.

Ιστορία: παράγοντας συμφιλίωσης και κατανόησης

Η μάχη των βιβλίων της Ιστορίας

Δύο Κύπριοι πανεπιστημιακοί, ένας Ελληνοκύπριος και ένας Τουρκοκύπριος (οι δρ Γιάννης Παπαδάκης, αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και ο δρYucel Vural, επίκουρος καθηγητής Πολιτικών επιστημών), σύγκριναν και ανάλυσαν τις βασικές διαφορές μεταξύ των βιβλίων της Ιστορίας που διδάσκονται στα εκπαιδευτήρια των δύο κοινοτήτων. Στην τουρκοκυπριακήπλευρά έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές το 2004, μετά την άνοδο τουΤαλάτ στην εξουσία. Οι δύο εισηγητές συμφώνησαν στην ανάγκη συνεχούς ανανέωσης, που θα μπορούσε να στηρίζεται στις αποφάσεις του Συμβουλίουτης Ευρώπης (2001/12) που αφορούν στη διδαχή του μαθήματος τηςΙστορίας: "Η διδασκαλία της Ιστορίας πρέπει να αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για τη συμφιλίωση, την αναγνώριση, την κατανόηση και την αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των λαών... να διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην προαγωγή θεμελιωδών αξιών, όπως η ανοχή, αμοιβαία κατανόηση ...να αναλύουν και να ερμηνεύουν τις πληροφορίες με κριτικό και υπεύθυνο τρόπο".
Το Συμβούλιο συστήνει επίσης την ανοικτή συζήτηση που να βασίζεται σεμια πολυδιάστατη θεώρηση, ιδίως όσον αφορά επίμαχα και λεπτά ζητήματα:από τη μια η διδασκαλία της Ιστορίας δεν πρέπει να αποτελεί μέσοιδεολογικής νόθευσης ή προπαγάνδας, από την άλλη δεν πρέπει ναχρησιμοποιείται για την προαγωγή μισαλλόδοξων και υπερεθνικιστικών,ξενοφοβικών, φυλετικών ή αντισημιτικών ιδεών. Αυτές οι αρχές μπορούννα γεφυρώσουν και τις διαφορές αντιλήψεων που κυριαρχούν στιςπρόσφατες δημόσιες συζητήσεις για το θέμα των βιβλίων της Ιστορίας.

Οιενδιαφέρουσες και επίκαιρες διαλέξεις του Ελεύθερου Πανεπιστημίου προσφέρονται κάθε δεύτερη Τετάρτη στην αίθουσα Ουνέσκο του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στις 7 το βράδυ.

Κωδικός άρθρου: 834139
ΠΟΛΙΤΗΣ - 15/11/2008, Σελίδα: 74

Ιστορία χωρίς ιστορικά αρχεία;;

Στην Ελλάδα σκοτωνόμαστε για την Ιστορία.

Αν κανείς τολμήσει να αναγνώσει διαφορετικά ένα ιστορικό συμβάν,

θα είναι «προδότης» ή «ανθέλλην». Πολλοί απέκτησαν ιδιαίτερη ευαισθησία ακόμη και στις λέξεις. Καταστράφηκαν χιλιάδες δένδρα για να τυπωθούν επιχειρήματα κατά του «συνωστισμού στην αποβάθρα της Σμύρνης». Ξοδεύονται εκατομμύρια λεπτά τηλεοπτικού χρόνου για να στηλιτευτεί κάθε απόπειρα προσβολής της Ιστορίας μας από εσωτερικούς και εξωτερικούς παραχαράκτες της.
Παρά την ευαισθησία μας, όμως, η ιστορική έρευνα ήταν ελάχιστη. Μόνο τα τελευταία χρόνια είδαμε μια έκρηξη διδακτορικών και μελετών με βάση τις πηγές. Τώρα όμως που αποκτάμε ιστορική έρευνα, πιθανότατα δεν θα έχουμε ιστορικά αρχεία. Μετά την «πυρά της συμφιλίωσης» στην δεκαετία του ’80 (όταν καταστράφηκαν με αλαλαγμούς ενθουσιασμού οι διαβόητοι «φάκελοι»), θα υπάρξει και η «πυρά του συνωστισμού». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ: «την καταστροφή του αρχειακού υλικού από το 1914 έως το 1996, στο οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται η υπόθεση Λαμπράκη και η δολοφονία Πολκ, αποφάσισε λόγω έλλειψης χώρου η επιτροπή του Εφετείου Θεσσαλονίκης» («Εθνος» 11.11.2008), επειδή δεν υπάρχει χώρος. Ετσι, στις 30 Οκτωβρίου «η επιτροπή απεφάνθη πως το παραπάνω αρχείο “ουδεμία χρησιμότητα ή ιστορική αξία έχει” που να δικαιολογεί τη φύλαξή του, και με επίκληση ενός βασιλικού διατάγματος του 1966 αποφάσισε την εκποίησή του προς πολτοποίηση για βιομηχανική χρήση ή την καταστροφή του διά πυρός». Σημειώνεται πως ανάμεσα στις δικογραφίες χωρίς «ουδεμία χρησιμότητα ή ιστορική αξία» είναι η υπόθεση Λαμπράκη, η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ στον Εμφύλιο, οι δίκες αντιστασιακών και βασανιστών της χούντας, άλλες της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου ...
Το ευχάριστο είναι ότι υπήρξαν αντιδράσεις και τελικά το αρχείο μάλλον θα διασωθεί. Αλλά πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η ευαισθησία μας στην Ιστορία είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ευαισθησία για τα στοιχεία που την τεκμηριώνουν. Τα αρχεία είναι δύσκολα προσβάσιμα στους ερευνητές και η ελληνική Ιστορία συνωστίζεται σε κούτες. Ενίοτε, δε, παραδίδεται και στην πυρά.

Ο άλλος συνωστισμός της Ιστορίας
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

"Χούντα δεν γνωρίσαμε ούτε κι ελευθερία"

...Ναι! Τη χούντα, δεν τη γνώρισαν.
Την κατάμαυρη εποχή που ο ένστολος ή ο μυστικός σε κατέβαζε από το λεωφορείο γιατί μουρμούρισες στο διπλανό σου "δεν είναι ζωή αυτή" δεν τη βίωσαν.
Τις ημέρες που το θράσος των τύραννων ήταν τραχύ σα γυαλόχαρτο που σου ματώνει τα μάγουλα, όχι, δεν τη γεύτηκαν. Τον καιρό που όλοι ήσαν "ύποπτοι".Ούτε κι ελευθερία γνώρισαν όμως; Κάποιοι θα πουν πως, όχι μόνο ελευθερία γεύονται, αλλά για την ακρίβεια απόλυτη ασυδοσία. Μην τα επαναλαμβάνω, είναι γνωστά τα όσα λέγονται, τα ακούμε τακτικά. Και, βέβαια, είναι πολύ εύκολο από τον καναπέ να κρίνει κανείς. Ποια είναι, αλήθεια, η ασύδοτη ελευθερία; Η ελευθερία της ζωής σε έναν πλανήτη που αργοπεθαίνει;Η ελευθερία της ζωής που σε υποχρεώνει να παραδόσεις την ύπαρξή σου ως αντιπαροχή στην εξουσία των τραπεζών για να σπουδάσεις; Η ελευθερία της ζωής που ανοίγει μπροστά σου τις πύλες της ανεργίας ή της απασχόλησης σε οτιδήποτε άλλο από αυτό που ονειρεύτηκες και διάλεξες; Η ελευθερία της ζωής που με χυδαιότητα ορίζεται από τους λογής γκλαμουράτους καλοταϊσμένους που πλουτίζουν με την κομπίνα, την κλοπή και τον εκβιασμό και προβάλλονται ως πρότυπα από τις τηλεοράσεις; Η ελευθερία της ζωής που έχει στερηθεί ακόμα και τις πιο αθώες χαρές; Ξεχνάμε πως γεννήθηκαν σε έναν κόσμο που ακόμα και η έκθεση στον ήλιο είναι με "δελτίο"; Και πού είσαι ακόμα, αγαπητέ αναγνώστη. Η ελευθερία της ζωής, σε έναν κόσμο βουβό, πελαγωμένο, έως τα θεμέλια απάνθρωπο και αδιέξοδο. Καμία ελευθερία! Και αν τότε είχες απέναντι το απόλυτο μαύρο, τον ταυτοποιημένο φασισμό, τώρα, με όλες τις παραλλαγές του γκρίζου τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, πολύ πιο μπερδεμένα, πολύ πιο δυσανάγνωστα. Ακόμα και στο Wall των Pink Floyd, που εξέφρασε μία ολόκληρη γενιά, ο ουρανός ήταν ευδιάκριτος πάνω από τον τοίχο. Ήξερες, καταλάβαινες γιατί έπρεπε να τον γκρεμίσεις.Τώρα; ...

(η συνέχεια στο http://www.politispittas.blogspot.com/ )

Τα βιβλία της ιστορίας χρειάζονται αλλαγές και προσθήκες

Η πρόσφατη ανακοίνωση της νεολαίας της ΕΔΕΚ για τα βιβλία της Ιστορίας προκάλεσε την αντίδραση των φοιτητικών παρατάξεων που πρόσκεινται στην ΕΔΕΚ. Οι οργανώσεις του «Αγώνα» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηνωμένο Βασίλειο, Πάτρα, Ιωάννινα και Κύπρο, συνέταξαν κοινή δήλωση την οποία απέστειλαν προς τη νεολαία της ΕΔΕΚ, κατηγορώντας την για το ύφος της επίμαχης ανακοίνωσης, το οποίο συνέκριναν με αυτό του... ΕΥΡΩ.ΚΟ και του ΛΑΟΣ! Η νεολαία της ΕΔΕΚ εξέδωσε προ ημερών ανακοίνωση με την οποία... καταδίκαζε τις αλλαγές που έγιναν (ποιες ;; πού;; πότε;; ) στα βιβλία της Ιστορίας και κατέληξε μάλιστα στο συμπέρασμα ότι οι αλλαγές «αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση της επίσημης απουσίας συγκεκριμένων από τους αγώνες του κυπριακού ελληνισμού και του συνδρόμου αφελληνισμού του εθνικού χαρακτήρα της Κύπρου».
Η σύγχυση και άγνοια του συντάκτη της ανακοίνωσης είναι πρόδηλα φανερή, αφού ουδεμία αλλαγή έγινε στα βιβλία Ιστορίας –τα μισά εκ των οποίων είναι εισαγώμενα. Η ηγεσία της νεολαίας της ΕΔΕΚ χαμήλωσε τους τόνους και οι ανακρίβειες αποδόθηκαν σε λάθος του συντάκτη. Επισήμα, όμως, δεν απέσυρε τις κατηγορίες που περιείχε η ανακοίνωση. Η ανακοίνωση της Δ.Κ.Κ.Φ. «Αγώνας» αναφέρει ότι οι φοιτητικές παρατάξεις της ΕΔΕΚ καταθέτουν την αντίθεσή τους με την επίμαχη ανακοίνωση της νεολαίας του κόμματος και διατυπώνουν την άποψη ότι «τα βιβλία της ιστορίας χρειάζονται αλλαγές ... και προσθήκες, ειδικά όσον αφορά τη σύγχρονη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Ο «Αγώνας» εκφράζει τη λύπη και την απογοήτευσή του, τονίζοντας ότι για μία ακόμη φορά η νεολαία ΕΔΕΚ δεν ενεργεί ως προοδευτική, αριστερή δύναμη ανατροπής αλλά ως μία αναχρονιστική δύναμη, εγκλωβισμένη σε βεντέτες στις οποίες μάλιστα συμμετέχει μόνη της. «Θεωρούμε ότι το ύφος και ο λόγος που χρησιμοποιείται στην εν λόγω ανακοίνωση είναι ύφος και λόγος συντηρητικών δυνάμεων που εδρεύουν και κινούνται στο χώρο της δεξιάς (ΕΥΡΩΚΟ, ΛΑΟΣ, ΕΦΑΕΦΠ και Δράσις-ΚΕΣ) και όχι προοδευτικών σοσιαλιστικών δυνάμεων.

Συμπληρώνει ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται αφορούν γεγονότα που δεν έχουν γίνει, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση και ταυτόχρονη ένδειξη ότι η νεολαία δεν λειτουργεί ως οργανωμένο σύνολο που ενημερώνεται-ερευνά-αποφασίζει αλλά ως μία ολιγομελής ομάδα», υπογραμμίζει ο «Αγώνας».

Υπενθυμίζει ακόμη ότι θέση της παράταξης είναι ότι «τα βιβλία της Ιστορίας χρήζουν αλλαγών και προσθηκών ειδικότερα όσον αφορά τη νεότερη ιστορία του τόπου, όπου οι αναφορές είναι απογοητευτικές και ελάχιστες» και ότι οφείλουμε να καταγράψουμε επακριβώς τα γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή και κατοχή. Ο «Αγώνας» επισημαίνει ότι ανάλογες ενέργειες από τη νεολαία της ΕΔΕΚ, έχουν δημιουργήσει προβλήματα στις παρατάξεις του «Αγώνα» «αφού τους ταυτίζουν με τις παρατάξεις που διαχρονικά πολεμούμε και αντιτασσόμαστε με σημαία μας το σοσιαλισμό και τον εκσυγχρονισμό».

Υ.Γ Χθες,14 Νοεμβρίου, η Μαθητική Κίνηση «Αγώνας» διαχώρισε τη θέση της από τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις για την καταδίκη ανακήρυξης του ψευδοκράτους και προτίμησε να καταλήξει στο Λήδρα Πάλας, μαζί με την ΕΦΕΝ....

Ε.Φ.Ε.Ν (Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων)

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=834357&-V=articles&-p

;; Μάς πηγαίνουν ολοταχώς προς τον προσεχή Μεσαίωνα ;;

. Η κοινωνία μας έχει ανεβεί σε μια χρονομηχανή που τρέχει ιλιγγιωδώς προς τα πίσω. Την ώρα που ο νεοφιλελευθερισμός πνέει τα λοίσθια, οι ηγετικές τάξεις δεν ικανοποιούνται με έναν ντεμοντέ σοσιαλδημοκρατικό ρεφορμισμό. Δεν θέλουν τον Κέινς και ανατριχιάζουν με τον Κάουτσκι… Η χρονομηχανή που έχουμε καβαλήσει έχει προσπεράσει τις ιδεολογίες του 1900, έχει φθάσει στο 1800 και συνεχίζει προς τα πίσω. Υπερβολές; Σας υπενθυμίζω ότι οι «εκπρόσωποι των ευγενών παραγωγικών τάξεων» των εμπόρων, των βιομηχάνων και των τραπεζιτών πιέζουν για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την αντικατάστασή τους από ατομικές, με ιδεολογικά επιχειρήματα του 1700 όπως η ισότητα στη διαπραγμάτευση εργαζομένου- επιχείρησης.

Ή τους εκλογικούς νόμους που σταθερά ροκανίζουν το «τερατούργημα» του 1900 της καθολικής ψηφοφορίας που έχει την «ηλίθια» άποψη ότι σε κάθε ψηφοφόρο αναλογεί μία ψήφος και ότι η εκλογική δύναμη κάθε κόμματος είναι ανάλογη με τις ψήφους που πήρε.

Ή την επαναφορά των ειδικών νόμων που προέβλεπαν την ασυλία για τον ηγεμόνα και την τάξη των ευγενών.

Ή την ταξική Παιδεία: οι φτωχοί στην επιμελώς απαξιωμένη δημόσια και οι πλούσιοι στην ιδιωτική.

Ως χθες προσποιούμασταν ότι όλα αυτά ονομάζονταν νεωτερικότητα, πρόοδος, κυβερνητική σταθερότητα, ανάπτυξη, αγορά. Δηλαδή νεοφιλελευθερισμός.

Σήμερα η οικονομική και ιδεολογική κατάρρευση του συστήματος μάς επιτρέπει να ονομάζουμε τα πράγματα με το όνομά τους: ιδεολογική απάτη και συντηρητική ουτοπία. Αλλά, αντί να κάνουμε το μεγάλο άλμα προς τα μπρος, κατρακυλάμε προς τα πίσω. Οφείλω, όμως, να ειδοποιήσω τους οδηγούς της χρονομηχανής ότι είναι ένα πολύ επικίνδυνο ταξίδι. Διότι το 1800 είχε τη δουλεία, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τον άγριο καπιταλισμό, το εξαθλιωμένο προλεταριάτο, πράγματα που δεν προσβάλλουν τις ηθικές αξίες τους, αλλά μπορεί να τρακάρουν πάνω και σε δυσάρεστες καταστάσεις όπως η Κομούνα του Παρισιού, σε ένα ξεχασμένο φιλόσοφο ονόματι Καρλ Μαρξ ή ακόμη σε κάποιους περίεργους «λαϊκιστές» όπως ο Ρήγας Φεραίος και ο Μαρίνος Αντύπας.



Ισως γι΄ αυτό οι οδηγοί της χρονομηχανής μάς πηγαίνουν ολοταχώς προς τον προσεχή Μεσαίωνα. Αλλά και αυτό έχει τα ρίσκα του. Τρέχοντας προς το παρελθόν, αντιλαμβανόμαστε πόσο ανυπόφορο είναι το παρόν. Και αν αυτό γίνει συνείδηση των πολλών...
vmoulopoulos@dolnet.gr

"Ιστορία της Εκπαιδεύσεως , πηγαί"

Γιατί πληρώνεται ο δάσκαλος;

«...άνεσιν και ακολασίαν εν τω σχολείω...
«-Ακούστε εμέ να σας πω! Να μην ανοίγετε χαρτί!.. Να μην ακούτε το δάσκαλο! Να μη φοβάστε τς πατεράδες σας!... Να δέρνετε τς μανάδες σας!...Ούτως ηγόρευε προς θορυβώδη όμιλον δεκαετών και δωδεκαετών παιδίων, αναβάς επί του τελευταίου θρανίου του απωτάτου από της δασκαλοκαθέδρας, ο Γιαννιός ο Βρυκολακάκης, είς των μεγαλυτέρων μαθητών. Εφοίτα από επταετίας και ήτο ήδη δεκαπενταετής, αλλά μόλις είχε μάθει να διαβάζη συλλαβιστά...».

«...Το σκολείο... δεν έγινε για να μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα... Εγινε για να μαζώνουνται οι κλήρες, τα παλιόπαιδα, τα διαβολόπουλα. Πώς μπορεί, το λοιπόν ένας γονιός να τα έχη μπελά απ' το πρωί ώς το βράδυ;...

Γιατί πληρώνεται ο δάσκαλος; Για να έχη το βάρος αυτό, να είναι οι γονιοί ήσυχοι... Ας τρώνε τα θρανία, που είναι ξύλινα, ας τρώνε τους πίνακας και τα χαρτιά τους, τους τοίχους και το πάτωμα, για να είναι οι νοικοκυραίοι ησυχώτεροι...»

«... ο διδάσκαλος δεν είχεν όρεξιν ν' αντείπη εις ταύτα, αλλ' απλώς αφωσιώθη εις το έργον»...

Αλ. Παπαδιαμάντης: «Η Δασκαλομάννα» έτος 1894