Μας (ξανα)πήραν στο μαϊτάπι

Του Γιάννη Ιωάννου

Συντρίμμια η αθηναϊκή δημοκρατία

Οι ταραχές είναι σύμπτωμα μιας κοινωνίας απογοητευμένης από τις αποτυχίες της πολιτικής
The Guardian
Εφηβοι που πετούν πέτρες, αυτοκίνητα και κτίρια πυρπολημένα και η ελληνική αστυνομία να εκτοξεύει δακρυγόνα. Αυτές είναι οι εικόνες της Ελλάδας που προβλήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αναταραχή όμως άρχισε καιρό πριν ο πυροβολισμός της αφροσύνης σκοτώσει τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο - Ανδρέα Γρηγορόπουλο.
Η Ν.Δ. έδωσε μεγαλόσχημες υποσχέσεις περί μεταρρυθμίσεων για να ξανακερδίσει τις εκλογές, ύστερα από τις καταστροφικές πυρκαγές του 2007. Στη συνέχεια, όμως, οι ψηφοφόροι κατακλύσθηκαν από σκάνδαλα, το ένα μετά το άλλο, είδαν εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων να χάνονται. Είδαν την εγκληματικότητα στη βίαιη μορφή της να αυξάνεται και ένα σύστημα που αντί να διασφαλίζει την ευνομία, την τάξη και την ασφάλεια σε ένα κράτος δικαίου, να καθιστά αδύνατη την απονομή δικαιοσύνης. Η κακοδιαχείριση και η κακοδιοίκηση ευθύνονται για την ουσιαστική ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι καταδικασθέντες βουλευτές, οι τρομοκράτες, οι βιαστές και πολλοί δολοφόνοι, που εκμεταλλεύονται την καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης.
Η κακοδιοίκηση είναι επίσης εκείνη που δίνει την άδεια στην αστυνομία να εφορμήσει και να κλείσει μέσα σε μια εβδομάδα τη Stanleybet UK, επειδή τόλμησε να ανταγωνιστεί μονοπώλιο αθλητικών στοιχημάτων αξίας 7 δισ. ευρώ, το 34,4% των οποίων κατέχει το ελληνικό κράτος. Πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν προστατεύει, δεν υπηρετεί, δεν σέβεται καν τον λαό της. Είναι κυβέρνηση για τον εαυτό της, εξ ου και ο κόσμος απαντά αναλόγως. Φοροδιαφεύγει, αρνείται να καταβάλει τις εισφορές για την περίθαλψη, μολύνει το περιβάλλον, εμπαίζει τους νόμους, δωροδοκεί, εποφθαλμιά θέσεις στο Δημόσιο, κάνει ό,τι τού αρέσει και μένει ατιμώρητος.
Κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης σπεύδουν να ονοματίσουν όποιον κατεβαίνει στους δρόμους. Είναι «ακροαριστερός» ή και «αυτοαποκαλούμενος αναρχικός», μολονότι οι νεαροί αυτοί είναι κατά κύριο λόγο κακοποιά στοιχεία, κουκουλοφόροι ή βαριεστημένα πλουσιόπαιδα, με την ίδια νοοτροπία του χούλιγκαν που συναντά κανείς σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, και αγνοούν αυτόν καθεαυτό τον ορισμό της λέξης αναρχία. Οταν τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο ή κάποιος αθώος πεθαίνει, τότε η κυβέρνηση μεταθέτει την ευθύνη στους υφισταμένους - εν προκειμένω στους δύο αστυνομικούς. Ενας υπουργός υποβάλλει παραίτηση, κανείς όμως δεν επιβάλλει αποτελεσματικά μέτρα, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση, που πυροδότησαν αυτήν ή προηγούμενες βίαιες ταραχές. Κοντολογίς, το ελληνικό κράτος αδυνατεί να ελέγξει τους διαδηλωτές και αιτία είναι ο συνδυασμός διεφθαρμένης πολιτικής και χαλαρής πειθαρχίας που τους δημιούργησε.
Ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος απηύθυνε έκκληση για την επάνοδο στην τάξη, είπε ότι η αστυνομία θα τηρήσει αμυντική στάση, δηλαδή σχεδόν ομολόγησε ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί το θεμελιώδες δικαίωμα του πολίτη, την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης για την προστασία αθώων ανθρώπων που φοβούνται για την ασφάλειά τους, την περιουσία τους, το βιος τους. Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι κάτι που δεν συγχωρείται στη δημοκρατία, είπε ο κ. Παυλόπουλος. Μια χώρα, όμως, που ανέχεται την παρατεταμένη βία, δεν μπορεί να προστατέψει ή να τιμήσει την ελευθερία. Αλλο πράγμα οι διαδηλώσεις και άλλο η σκόπιμη στρατολόγηση μέσω Διαδικτύου, οι εκρήξεις βομβών, οι απαγωγές και οι ομηρείες.
Η «Καθημερινή» χαρακτήρισε τις ταραχές «τις χειρότερες από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974». Από τη διαπίστωση πηγάζει το ερώτημα αν η δημοκρατία υφίσταται πραγματικά στη χώρα που ισχυρίζεται ότι είναι το λίκνο της. Ενίοτε, στις πραγματικές δημοκρατίες ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.