Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Βιβλία Ιστορίας ... της Κορέας

korean war memorial USA

Σάλος για ένα βιβλίο Ιστορίας στη Ν. Κορέα

Οι απόψεις για το καθεστώς που προέκυψε μετά την ιαπωνική κατοχή το 1945 έχουν διχάσει τη χώρα
The New York Times


Για την πλειονότητα των συντηρητικών, η εκδοχή που περιγράφεται σε ένα βιβλίο αναφορικά με τον τρόπο που οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι ανέλαβαν τον έλεγχο της χώρας από τους Ιάπωνες αποικιοκράτες το 1945, αναδεικνύει όλα τα κακώς κείμενα της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας στη Νότια Κορέα. Ουδείς αμφισβητεί, βέβαια, ότι ο σοβιετικός στρατός εφόρμησε στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου όπου επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς και ότι οι Αμερικανοί έσπευσαν να αναλάβουν τον έλεγχο του νότου. Από το σημείο αυτό και μετά, ωστόσο, το επίμαχο βιβλίο υιοθετεί αμφιλεγόμενες απόψεις που έχουν εξοργίσει τους συντηρητικούς.

Για την πλειονότητα των συντηρητικών, η εκδοχή που περιγράφεται σε ένα βιβλίο αναφορικά με τον τρόπο που οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι ανέλαβαν τον έλεγχο της χώρας από τους Ιάπωνες αποικιοκράτες το 1945, αναδεικνύει όλα τα κακώς κείμενα της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας στη Νότια Κορέα. Ουδείς αμφισβητεί, βέβαια, ότι ο σοβιετικός στρατός εφόρμησε στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου όπου επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς και ότι οι Αμερικανοί έσπευσαν να αναλάβουν τον έλεγχο του νότου. Από το σημείο αυτό και μετά, ωστόσο, το επίμαχο βιβλίο υιοθετεί αμφιλεγόμενες απόψεις που έχουν εξοργίσει τους συντηρητικούς.
Υπό κυριαρχία
Οι συγγραφείς του βιβλίου υποστηρίζουν ότι η Κορέα που προέκυψε μετά την ιαπωνική κατοχή δεν ήταν ένα ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος, αλλά μια διαιρεμένη χώρα υπό την κυριαρχία ξένων δυνάμεων. «Η ιαπωνική σημαία δεν κατέβηκε για να υψωθούν τα εθνικά μας χρώματα, αλλά η αμερικανική αστερόεσσα» υπογραμμίζεται στο βιβλίο. «Η απελευθέρωση της χώρας από τους Συμμάχους απέτρεψε από τον λαό την οικοδόμηση ένος νέου κράτους σύμφωνα με τη θέλησή του» συνεχίζουν οι συγγραφείς.
Στους πολέμιους του βιβλίου συγκαταλέγεται και ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Λι Μιγιουνγκ Μπακ, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία, δεσμευόμενος ότι θα θέσει τέλος στη φιλελεύθερη πολιτική των ανοιγμάτων προς το κομμουνιστικό καθεστώς της Πιονγιάνγκ και της υπονόμευσης της συμμαχίας με τις ΗΠΑ - οι φιλελεύθεροι κατηγορούν την Ουάσιγκτον ότι ενίσχυε τους δικτάτορες της χώρας στο όνομα του αντικομμουνισμού. Στα τέλη του περασμένου μήνα, το υπουργείο Παιδείας, Επιστημόνων και Τεχνολογίας κάλεσε τους συγγραφείς του επίμαχου «Κουμσούνγκ» και άλλων πέντε σχολικών βιβλίων να διαγράψουν 55 παραγράφους, οι οποίες «υπονομεύουν την εξουσία της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης». Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου «το ύφος της συγγραφής των σχολικών βιβλίων δεν πρέπει να προσβάλει την εθνική υπερηφάνεια». Οι συγγραφείς, ωστόσο, απέρριψαν την κρατική παρέμβαση, τονίζοντας ότι οι επικριτές τους προσπαθούν να «ωραιοποιήσουν» την προβληματική Ιστορία της χώρας, θέλοντας να διαγράψουν τη συνεργασία ορισμένων Κορεατών με τους Ιάπωνες κατακτητές και τις μεταπολεμικές περιόδους κατάλυσης της Δημοκρατίας. Η φιλελεύθερη αντιπολίτευση, από την πλευρά της, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι εφαρμόζει πρακτικές λογοκρισίας που θυμίζουν τα δικτατορικά καθεστώτα του παρελθόντος, τα οποία καθόριζαν τα βιβλία που μπορούσαν να διαβάζουν οι πολίτες, αλλά και το μήκος της φούστας που φορούσαν οι γυναίκες. «Μιλάνε για εθνική υπερηφάνεια και πατριωτισμό» σχολίασε ο καθηγητής Ιστορίας και εκ των συγγραφέων του «Κούμσουνγκ», Χονγκ Σουν Κβον. «Ο πατριωτισμός, όμως, πρέπει να χτιστεί πάνω στην ιστορική αλήθεια», συμπλήρωσε.
Τα σχολεία της Νότιας Κορέας χρησιμοποιούσαν ένα και μοναδικό βιβλίο Ιστορίας μέχρι το 2003. Τη χρονιά εκείνη, ωστόσο, η τότε κυβέρνηση ενέκρινε τη χρήση έξι διαφορετικών βιβλίων. Από τότε τα σχολικά βιβλία δέχονται τα πυρά των συντηρητικών και η δημόσια συζήτηση για τον τρόπο αναφοράς στους ηγέτες του παρελθόντος και τις σχέσεις με τις ΗΠΑ έχει οξυνθεί. Οι συντηρητικοί επιμένουν ότι τα αριστερών αποχρώσεων σχολικά βιβλία δηλητηριάζουν τους εφήβους εστιάζοντας σε υπερβολικό βαθμό στις σκοτεινές πλευρές της Ιστορίας. Υποστηρίζουν δε, ότι πρόκειται για βιβλία που προωθούν μια «μαζοχιστική» οπτική γωνία της Ιστορίας του έθνους, υπονομεύοντας τον ρόλο των Συμμάχων στην απελευθέρωση από τον ιαπωνικό ζυγό και παρουσιάζοντας τις ΗΠΑ ως αυτοκρατορική δύναμη. «Δίνουν έμφαση στις αδυναμίες των δικτατόρων, αλλά αποκρύπτουν τα επιτεύγματά τους, όπως η άνθηση της οικονομίας» λένε.
Διορθώσεις
Η προηγούμενη κυβέρνηση των φιλελευθέρων αγνοούσε τη δυσφορία των συντηρητικών για το εν λόγω ζήτημα. Από τη στιγμή, ωστόσο, που αναδείχθηκε στην προεδρία ο κ. Λι τον περασμένο Φεβρουάριο, οι κυβερνητικές υπηρεσίες ξεκίνησαν και αυτές να εκφράζουν επίσημα δυσφορία για τα επίμαχα βιβλία. Σ' ένα απ' αυτά, οι συγγραφείς του Ινστιτούτου για την Καλύτερη Εκπαίδευση, υποστηρίζουν ότι ο αντικομμουνιστής πρόεδρος Ρι, ο οποίος λατρεύεται από τους συντηρητικούς ως σωτήρας του έθνους, εκμεταλλεύτηκε την απειλή της Βόρειας Κορέας προκειμένου να σταθεροποιήσει το δικτατορικό του καθεστώς.
Το υπουργείο Αμυνας απαίτησε πρόσφατα να διορθωθεί το κεφάλαιο του βιβλίου για τον Ρι και να καταστεί σαφές ότι «ήταν ο ηγέτης που έκανε το παν για να περιορίσει την κομμουνιστική απειλή». Σύμφωνα με το βιβλίο του «Κουμσούνγκ», ο Παρκ Τσουνγκ Χι, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία με το πραξικόπημα του 1961 και ο οποίος βασάνιζε τους πολιτικούς του αντιπάλους, ήταν «ένας πρόεδρος που θεωρούσε εαυτόν υπεράνω του Συντάγματος». Το υπουργείο Αμυνας ζήτησε να αντικατασταθεί η συγκεκριμένη πρόταση με τη φράση: «Ηταν ο πρόεδρος που εκσυγχρόνισε τη χώρα». Οσον αφορά την «ηλιόλουστη πολιτική» του διαλόγου με τη Βόρεια Κορέα που εμπνεύστηκε ο πρόεδρος Κιμ Ντάε Τζουνγκ, το υπουργείο για την Ενοποίηση συνέστησε ο όρος να αντικατασταθεί με την επίσημη γραμμή περί «πολιτικής για τη συμφιλίωση και τη συνεργασία».
23-11-08

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_23/11/2008_293332

ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 1972 –1974 (Μέρος γ΄)

(Μέρος γ΄)

Στο βιβλίο προτάσσονται οι χαιρετισμοί (της Χρ. Αρμεύτη, προέδρου των Συγγενών Πεσόντων, του Επισκόπου Κύκκου Νικηφόρου, του Υπουργού Παιδείας Π. Γεωργιάδη και του Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου).

Ακολουθεί στο πρώτο μέρος «Το χρονικό της αντίστασης σε συνωμοτικά σχέδια και δραστηριότητες από την Ανεξαρτησία μέχρι το πραξικόπημα (1960-1974)» (σελ. 19-32). Με συνοπτικό και διεισδυτικό τρόπο παρουσιάζονται τα γεγονότα αυτής της περιόδου και συνοδεύονται από φωτογραφικά ντοκουμέντα, κυρίως πρωτοσέλιδα του κυπριακού Τύπου.
Ο Χρ. Χρυσάνθου, στη συστηματική μελέτη που εκτείνεται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου (σελ. 33-78), παραθέτει κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα προ του 1974· επισημαίνει τα δημοκρατικά ελλείμματα και την υπονόμευση της νεοσύστατης Δημοκρατίας, τον ακρωτηριασμό από τις αποσχιστικές ενέργειες της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και τις συνεχείς απειλές της Τουρκίας. Αναλύει τα κοινωνικά και πολιτικά αίτια που συνέτειναν στην υπονομευτική δράση του «Εθνικού Μετώπου» και της διάδοχης «ΕΟΚΑ Β΄» με την καθοδήγηση της ελλαδικής δικτατορίας, όπως και τα προβλήματα που εκτράφηκαν στην κοίτη του ελληνικού και τουρκικού εθνικισμού και υπονόμευσαν στο επίπεδο πολιτικών, πολιτειακών και θρησκευτικών δομών (ιδίως το «πραξικόπημα» στην Εκκλησία της Κύπρου) το νεότευκτο κρατικό μόρφωμα και την κυπριακή κοινωνία.
Εξετάζει ο μελετητής τη συστράτευση των πολιτειακών θεσμικών οργάνων ασφάλειας, των κομμάτων και των πολιτών υπέρ της Δημοκρατίας και στην αντίσταση κατά των μεθοδεύσεων της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄. Ιδίως συνυπολογίζει την καταστολή της τρομοκρατικής δράσης της ΕΟΚΑ Β΄, την αποτροπή της φυσικής εξόντωσης του Μακαρίου και την αντιμετώπιση των φασιστικών πραξικοπηματικών σχεδίων για κατάληψη της εξουσίας. Ειδικό βάρος δίνει ο συγγραφέας στην ανάλυση και τεκμηρίωση σχετικά με τα γεγονότα της αντίστασης στο πραξικόπημα, στη συνεχιζόμενη δολοφονική δράση της ΕΟΚΑ Β΄ κατά την περίοδο του ονομαζόμενου «μεταπραξικοπήματος» και μέχρι την επιστροφή στην Κύπρο του Μακαρίου στις 7 Δεκεμβρίου 1974· συγχρόνως, επιχειρεί να αποτιμήσει συνολικά την αντιστασιακή δράση και να ερμηνεύσει την ολιγοήμερη επικράτηση των πραξικοπηματιών.
Στο τρίτο μέρος της έκδοσης (σελ. 79-217) παρουσιάζονται, με χρονολογική σειρά με βάση το θάνατό τους, οι δολοφονημένοι μαχητές της αντίστασης μαζί με τους αθώους κι ανυποψίαστους αμάχους στη διάρκεια των τρομοκρατικών δράσεων της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄. Βρέθηκαν στοιχεία συνολικά για 66 ανθρώπους που σκότωσαν οι εντολοδόχοι της ΕΟΚΑ Β΄ και της χούντας από τις 3 Μαρτίου 1972 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 1974. Από αυτούς οι 31 είναι πολίτες, μέλη διαφόρων αντιστασιακών, πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΠΕΚ, ΕΚΑ, ΑΚΕΛ-ΕΔΟΝ, ΕΔΕΚ-ΕΔΕΝ κ.ά.), ανάμεσα στους οποίους μάλιστα 4 μαθητές· επίσης, 4 στρατιώτες, 17 αστυνομικοί και 14 άμαχοι-θύματα των επιθέσεων.
Στη διάρκεια τρομοκρατικών ενεργειών της ΕΟΚΑ Β΄ πριν από το πραξικόπημα δολοφονήθηκαν 13 αντιστασιακοί (οι 12 πολίτες).
Στις συγκρούσεις, ανακρίσεις κλπ ανάμεσα στις 15 με 17 Ιουλίου 1974 δολοφονήθηκαν 49. Μετά το πραξικόπημα και την εισβολή -παρά τις αρνητικές εξελίξεις- η ΕΟΚΑ Β΄ συνέχισε το προδοτικό και δολοφονικό έργο σκοτώνοντας ακόμη 4 αντιστασιακούς.

(συνεχίζεται)