10η πηγή, με το συμπάθειο ... 1821 Αγωνιστές

1821 Ιστορία ΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ

Της ΜΑΡΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥεπ. καθηγήτριας, Τομέας Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Λαλιά, η καθημερινή ομιλία του '21, δεν είναι εύκολο να μας είναι γνωστή στη φυσικότητα της. Οι αδροί και αμόρφωτοι χωρικοί που κράτησαν στους ώμους τους τον Αγώνα δεν είχαν τρόπο να αποτυπώσουν σε χαρτί την υφή και τη ροή του λόγου τους. Τα κείμενα και οι προκηρύξεις της Επανάστασης, τα Συντάγματα και οι αποφάσεις της συντάχθηκαν από άτομα υψηλής μόρφωσης, Φαναριώτες και προύχοντες, σε μια γλώσσα αποκαθαρμένη, πλούσια και επιμελημένη. Η αλληλογραφία των οπλαρχηγών, που θα μπορούσε, από την πλευρά αυτή, να μας μεταφέρει την υφή του απλού λόγου των αμόρφωτων η ελάχιστα μορφωμένων αυτών ανθρώπων, δεν Βοηθά, καθώς τη σύνταξη των μηνυμάτων και των επιστολών τους αναλάμβαναν οι «γραμματιζούμενοι» γραμματικοί τους. Αν το πρόβλημα αυτό για την ελληνική γλώσσα είναι μεγάλο, γίνεται αξεπέραστο και πελώριο όταν πρόκειται για τη γλώσσα των πολυάριθμων εκείνων αγωνιστών που ήταν αλλόγλωσσοι ή δίγλωσσοι, και μάλιστα σε γλώσσες προφορικές και όχι γραπτές, όπως συνέβαινε με τους Βλάχους και τους Αρβανίτες. Σπάνια από τα κείμενα-πηγές του Αγώνα μπορούμε να αντλήσουμε έστω μνεία γι' αυτές: έτσι π.χ., ο Ν. Κασομούλης στα απομνημονεύματά του, τα τόσο πολύτιμα και λεπτομερή, αναφερόμενος σ' ένα περιστατικό που αφορά τον -ως Υδραίο- αρβανιτόφωνο Κουντουριώτη, καταγράφει την παροιμία που αυτός ανεφώνησε εις άπταιστον αλβανικήν «βάτε με κάλε, έρδε με γκομάρ» (που θα πει «πήγε με άλογο, γύρισε με γαϊδούρι»). Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Κ. Μεταξάς στα απομνημονεύματά του, αναφερόμενος σε μια ομιλία του Μάρκου Μπότσαρη προς τους συμπολεμιστές του Σουλιώτες, αρκείται να σημειώσει: «τους ελάλησεν εις την γλώσσαν των, αλβανιστί, οι δε λόγοι του ήσαν πλήρεις ενθουσιασμού και πατριωτισμού...». Το ότι οι αγωνιστές του '21 βωμολοχούσαν και έβριζαν είναι περισσότερο από βέβαιο. Οι βωμολοχίες αυτές μόνο σε λίγες περιπτώσεις καταγράφτηκαν κι έφτασαν ως εμάς· η ευπρέπεια που υποβάλλει ο γραπτός λόγος, Γνωρίζουμε ότι πριν από τις μάχες οι αντίπαλοι συνομιλούσαν κατ' αρχάς ήρεμα, για να καταλήξουν -συνήθως αλβανιστί- σε ύβρεις αισχρές ο ένας για τη θρησκεία του άλλου, ύβρεις που από μόνες τους έδιναν το σύνθημα της μάχης και περιέγραφαν το μίσος και το πάθος.
Οι «φιλοφρονήσεις», όμως, δεν λείπουν και μεταξύ συναγωνιστών και ομοφύλων: «σκατόβλαχο» αποκαλεί ο προύχοντας της Πελοποννήσου Κανέλλος Δεληγιάννης τον Κολοκοτρώνη, «αλιτήριο» και «εξωλέστατο» τον ιερωμένο Παπαφλέσσα ο επίσης ιερωμένος Π. Π. Γερμανός .
Ο Μακρυγιάννης είναι πολύτιμη πηγή απτού, αμέσου και πηγαίου λόγου της εποχής, Ο πληθωρικός αυτός άνθρωπος γράφει ειλικρινά και παρορμητικά τα απομνημονεύματά του με τα λίγα γράμματα που μόλις έμαθε. Δεν γνωρίζει από ψευτοσυστολές και επιτηδεύσεις, γι' αυτό κανείς μπορεί να βρει σ' αυτόν λαγαρές φράσεις, όπως αυτές που χρησιμοποιεί για να περιγράψει την ανυποχώρητη αντίσταση που συνάντησαν οι Έλληνες εκ μέρους των αμυνόμενων Τούρκων, όταν επιχείρησαν να ανακαταλάβουν το κάστρο του Ακροκορίνθου, ένα κάστρο που λίγο πριν, από πανικό και φόβο, παρέδωσε στους επιτιθέμενους Τούρκους ο Έλληνας υπερασπιστής του Αχιλλέας, παρ' ότι είχε επαρκή κάλυψη από άντρες, τρόφιμα και πολεμοφόδια, «...Οι Τούρκοι μας έβαλαν εις το κανόνι οπού δεν είδαμε πούθε να κάμωμε. Δεν ήταν ο Αχιλλέας, ο φρούραρχος της Διοίκησης, οπού τ' αφήνει εφοδιασμένο και φεύγει· είναι Τούρκος, πολεμάγει δια την πίστη του. Ο Τούρκος έτρωγε ποντίκια και μας γάμησε το κέρατο με τα κανονιά και τις μπόμπες. Ο Αχιλλέας, αρνιά και κριάρια μέσα, τ' αφήνει όλα και πάει ναύβρη τούς συντρόφους του οπού τον διορίσαν...».

συνεχίζεται

Αλλαγή φιλοσοφίας αναλυτικών προγραμμάτων

Της Χριστίνας Βαλανίδου*



Ανάγκη αλλαγής αξιολόγησης μάθησης και επιμόρφωσης εκπαιδευτικών"Τα αναλυτικά προγράμματα έρχονται να καθορίσουν τις αξίες που πρέπει να καλλιεργήσουν, τις γνώσεις που πρέπει να αποκτήσουν, τις ικανότητες και τις δεξιότητες που πρέπει να αναπτύξουν, τις στάσεις που πρέπει να ενστερνιστούν και τις συμπεριφορές που πρέπει να εξασκήσουν στο σχολείο οι μαθητές και οι μαθήτριες, για να είναι σε θέση να διαμορφώνουν αυτόνομα και με επιτυχία τη ζωή τους μέσα στην κοινωνία". Η νέα προσέγγιση στη φιλοσοφία που θα διέπει τα νέα αναλυτικά προγράμματα στο πλαίσιο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, όπως συνοψίζεται σε αυτή την παράγραφο-και ανακοινώθηκε στη σχετική ανακοίνωση της αρμόδιας ομάδας- είναι η φιλοσοφία που συνάδει με τις σύγχρονες τάσεις της παιδαγωγικής, για να ανταποκριθεί το σχολείο στο σημερινό ρόλο του, να συμβάλλει στη διαμόρφωση τού κριτικά σκεπτόμενου πολίτη, ο οποίος θα είναι ικανός, όχι να "παπαγαλίζει", αλλά να μαθαίνει, να επεξεργάζεται, να επιλέγει, να εξερευνά, να μεταφέρει και να εφαρμόζει όσα μαθαίνει σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Σε αυτό το πλαίσιο είναι αναγκαίο να υπογραμμιστούν και τα πιο κάτω:

1. Αυτή η προσέγγιση αναφέρεται στις επιδιώξεις για εκσυγχρονισμό των αναλυτικών προγραμμάτων σε θέσεις ειδικών της παιδαγωγικής, καθώς και σε κάποια από τα έγγραφα που υιοθετούνται σε επίπεδο ΕΕ [π.χ. βασικές ικανότητες, σχολείο για τον 21ον αιώνα, κλπ]. Επιδιώκεται στο σχολείο να καλλιεργηθεί η ικανότητα στο μανθάνοντα, "να μαθαίνει πώς να μαθαίνει". Αυτό σημαίνει ένα σύνθετο συνδυασμό γνώσεων, κατανόησης, δεξιοτήτων, αξιών, στάσεων και συμπεριφορών, που οδηγούν σε αποτελεσματική ανθρώπινη δράση στον κόσμο και στην κοινωνία.

2. Η στροφή προς αυτή την κατεύθυνση πηγάζει από τη θέση ότι η όποια επιτυχία στην εργασία, τις προσωπικές σχέσεις ή την κοινωνία, δε βασίζεται απλώς σε συσσώρευση γνώσης που έχει αποθηκευτεί "ως δεδομένα υπολογιστή". Ο σύγχρονος μορφωμένος άνθρωπος χρειάζεται ικανότητες, ένα συνδυασμό όλων των γνώσεων, με δεξιότητες, με αξίες, με στάσεις, κίνητρα και επιθυμίες, που θα τον καθιστούν ικανό να μαθαίνει συνεχώς και να χρησιμοποιεί με επιτυχία τις προκλήσεις σε διάφορα επίπεδα και τομείς της ζωής του, σε δράσεις προσωπικές, ακαδημαϊκές ή κοινωνικές.

3. Η προσέγγιση αυτή εμπλέκει τον μανθάνοντα στην επεξεργασία και ανάπτυξη των προσλαμβανομένων παραστάσεων και αντιλήψεων του. Συνδέει την προσωπική δράση και το περιβάλλον του ατόμου, το "υποκειμενικό" και το "αντικειμενικό" και καλλιεργείται μέσα στη διαδικασία της προσωπικής ανάπτυξης του ατόμου.

4. Αυτή η προσέγγιση είναι μια συνεχής διαδικασία, αλλά και διαλεκτική. Και αυτό το χαρακτηριστικό επιβάλλει εξεύρεση κατάλληλων τρόπων αξιολόγησης: Δεν είναι μόνο το "αποτέλεσμα" που δείχνει το "επίτευγμα", αλλά όλα όσα υπεισέρχονται στη διαδικασία της μάθησης -οι προσπάθειες του ατόμου, τα μέσα που διαθέτει, οι ψυχοκοινωνικές αλλαγές και βελτιώσεις του, η δυνατότητα εφαρμογής και περαιτέρω ανάπτυξης του, τα μεταγνωστικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά του.

5. Προφανώς είναι πιο εύκολο να γίνει αξιολόγηση του αποτελέσματος παρά της όλης διαδικασίας. Ως εκ τούτου, η αξιολόγηση ικανοτήτων δεν μπορεί να είναι "μονοπαραγοντική", ούτε και γραμμική. Ως μια διαλεκτική διαδικασία που συμβαίνει μέσα στον μανθάνοντα, που λειτουργεί μέσα σε ένα περιβάλλον-οικογένειας, σχολείου, κοινωνίας- επιβάλλει αλλαγή και των κλασικών τρόπων αξιολόγησης, που βασίζονται μόνο στο "μολύβι και χαρτί", στην ύλη και την αποστήθισή της.

6. Απαιτείται να αξιολογηθούν όλα όσα υπεισέρχονται για να φτάσει το άτομο στο όποιο αποτέλεσμα. Και εδώ είναι που δίνεται η δυνατότητα στον κάθε ένα να αναπτυχθεί με βάση τους δικούς του "μηχανισμούς και μέτρα", το δικό του "ψυχοπνευματικό και συναισθηματικό κόσμο" και δυνατότητες.

7. Αυτό δημιουργεί "δυσκολίες" στην αξιολόγηση, γιατί επιβάλλει "ξεκόλλημα" από αυτό που αποτελεί σήμερα "παράδοση-συνήθεια": Τους "βαθμούς και τους αριθμούς", που δείχνουν "κάτι", αλλά ελάχιστα για το "ψυχοπνευματικό και συναισθηματικό κόσμο" του μανθάνοντα. Για παράδειγμα, οι εξετάσεις PISA/ΟΟΣΑ -όπως και κάποιες άλλες διεθνείς εξετάσεις παρόμοιου τύπου- επικεντρώνονται κυρίως στο αποτέλεσμα της μάθησης και λιγότερο στη διαδικασία για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα.

8. Η επιτυχής επίδοση σε μια εξέταση -στη βάση αριθμητικών μονάδων- δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο εξεταζόμενος έχει χρησιμοποιήσει κριτική σκέψη στην προσέγγισή του, ή ότι μπορεί να εντοπίσει τα κύρια μηνύματα στη διαδικασία της μάθησης. Απλώς μπορεί να έχει επίδοση σε αυτό το θέμα, για το οποίο έχει κάνει πολλές παρόμοιες ασκήσεις- μετά από μια σχετική διδασκαλία για το πώς να το αντιμετωπίσει. Είναι, δηλαδή, δυνατό να έχει υψηλές επιδόσεις σε έναν τομέα/ γνωστικό αντικείμενο, αλλά να μην έχει τις ίδιες επιδόσεις σε άλλα χαρακτηριστικά της ίδιας ικανότητας ή σε άλλους τομείς όπου εφαρμόζονται αυτά- ακαδημαϊκή ή καθημερινή ζωή.

9. Οι παραδοσιακοί τρόποι αξιολόγησης -βασισμένοι σε εξεταστικά δοκίμια με "χαρτί και μολύβι"-έχουν περιορισμούς, ιδιαίτερα στη μέτρηση βασικών πτυχών της διαδικασίας της μάθησης, που απαιτούν άλλες μεθόδους για να αποτυπωθούν. Στη διαδικασία αξιολόγησης είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι, οι πτυχές της μάθησης που δεν είναι δυνατό να μετρηθούν με χαρτί και μολύβι, δεν υποτιμούνται σε σημασία.

10. Μαζί με την αλλαγή της φιλοσοφίας των αναλυτικών προγραμμάτων και του τύπου/μορφής/μεθόδου αξιολόγησης της μάθησης, είναι αναγκαίο να αναθεωρηθεί και εκσυγχρονιστεί η διαδικασία επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και των επιθεωρητών-εκπαιδευτών τους.



*PhD- Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Πατρών [Παιδαγωγικά] Master of Science-SUNY University New York-USA [Ανάπτυξη Αναλυτικών Προγραμμάτων και Διδακτική Επιστήμη]

"Εγχειρίδιο" για το "φόνο" της Ιστορίας

Σκέψεις μετά το Συνέδριο Σ.Ε.Κ.Φ.-Π.Ε.Φ. "Η διδασκαλία της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση".Η ζωή είναι αλλού, και στο θέμα της διδασκαλίας της Ιστορίας στα σχολεία, ιδίως της Μέσης Εκπαίδευσης! Μας το λένε εξάλλου οι συνάδελφοι που έστησαν για δημόσιο διάλογο το ιστολόγιο http://teachershistorybook.blogspot.com, εμπνεόμενοι από μετασυνεδριακές αναζητήσεις. Και καλούν όλους να δημοσιοποιήσουν απόψεις... Ευτυχώς η προσπάθεια των εκπαιδευτικών και των πανεπιστημιακών επιστημόνων εκτείνεται σε πολλές κατευθύνσεις, πέρα από τον "χυλό" της νεοφιλελεύθερης "παγκοσμιοποίησης", και πέρα από το μίζερο ένα και μοναδικό βιβλίο, όπως αυτό της "Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου Κόσμου (από το 1815 ως σήμερα)" [για συντομία Ι.Ν.Σ.Κ.] και τις περιώνυμες "νεοφιλελεύθερες" συγγραφικές τριανδρίες! Τριανδρίες που σεβόμενες τις διακηρύξεις περί "φιλελευθερισμού" έπρεπε να καταθέσουν άλλες προτάσεις και όχι να επιβάλλουν το ένα και αποκλειστικά σοφό βιβλίο, το "δικό" τους - παράγωγο μιας πολιτικής λογικής που "ιδρυματοποιεί" την ιστορική επιστήμη. Η ευρωπαϊκή και παγκόσμια πορεία της διδασκαλίας στην Ιστορία [και σε όλα τα μαθήματα] οδεύει προ καιρού πέρα από την τυραννία τού ενός βιβλίου. Οι νέες διδακτικές και παιδαγωγικές μέθοδοι αποτελούν εγγύηση ότι οι φιλόλογοι -και δη οι ιστορικοί!- μπορούν να μετατρέψουν το μεράκι και το πάθος τους σε επιτυχή προσέλευση των μαθητών στο μάθημα της Ιστορίας και σε ωφέλιμα αποτελέσματα για το μαθητόκοσμο, την κοινωνία και τον πολιτισμό μας. Αν μη τι άλλο, το Συνέδριο του Συνδέσμου Ελλήνων Κυπρίων Φιλολόγων και της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων "Η διδασκαλία της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση" (Λεμεσός, 3-4.10.08) απετέλεσε σοβαρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Και πολλά και ποιοτικά μάς δίδαξε όλους, ανεξαιρέτως, κι ας υπάρχουν, όπως είναι φυσιολογικό, ορισμένες προσωπικές, ομαδικές, ιδεολογικές τοποθετήσεις, ή και επιμέρους ενστάσεις. "Ας κρατήσουν οι χοροί", λοιπόν, με ενωτικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις όλων των συναδέλφων, χωρίς αποκλεισμούς και υστεροβουλίες. Σε σχέση με το σχολικό βιβλίο Ι.Ν.Σ.Κ. της Γ΄ Λυκείου, η πολλαπλή θεματολογία αυτού του σημαντικού Συνεδρίου, αφενός, δεν ευνόησε για αντικειμενικούς λόγους μια αναλυτική και εξαντλητική συζήτηση για τα προβλήματα, τις διαδικασίες, τις στοχοθεσίες της διδασκαλίας του βιβλίου. Υπήρξαν επί του περιεχομένου του βιβλίου Ι.Ν.Σ.Κ. συχνές αναφορές, ερωτήσεις, σχολιασμοί, αγωνία για την περιπέτεια της ιστορικής γνώσης και των μαθητών μας, αλλά και μια ενδιαφέρουσα εισήγηση του επισκέπτη λέκτορα του Ιστορικού Τμήματος Πανεπ. Κύπρου κ. Τάσου Χατζηαναστασίου, η οποία φώτισε προβλήματα της διδασκαλίας και του περιεχομένου του βιβλίου. Αφετέρου, ανέδειξε τη συνθετότητα του προβλήματος "διδάσκω Ιστορία στη Μέση Εκπαίδευση" και μάλιστα στη διαιρεμένη και ημικατεχόμενη Κύπρο στους δύσκολους καιρούς της παγκοσμιοκρατίας, τον καταθλιπτικό ρόλο των ιδεολογικών αγκυλώσεων και άτυπων θεσμών, την καταστροφική επίδραση του εξετασιοκεντρικού συστήματος, την ανυπαρξία επιμόρφωσης των διδασκόντων από μεριάς των οργάνων της Πολιτείας - τόσο γενικά όσο και για το συγκεκριμένο σχολικό εγχειρίδιο της Γ΄Λυκείου Ι.Ν.Σ.Κ. που συνέγραψε η ευνοούμενη ελλαδική πανεπιστημιακή τριανδρία. Αλλά απέδειξε και το πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι τόσα χρόνια όσοι υπήρξαν και υπάρχουν αρμόδιοι για την παρακολούθηση των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων γνωσιολογικών, παιδαγωγικών και επιμορφωτικών εξελίξεων, και των αναγκών της διδασκαλίας της ιστορίας και γενικότερα της εκπαίδευσης! Προσπάθειες έγιναν από τους κατά καιρούς παράγοντες του Υ.Π.Π. και σκέψεις υπήρξαν. Αποτελέσματα δεν προέκυψαν! Και τώρα όλοι τρέχουμε, μήπως και προλάβουμε το τρένο... Κατά τρίτον, στο θέμα του βιβλίου της Ιστορίας Γ΄ Λυκείου [Ι.Ν.Σ.Κ.] φωτίστηκε με καθαρό τρόπο το ότι η ανάθεση συγγραφής στη συγγραφική ομάδα έγινε στην Αθήνα με αδιαφανείς διαδικασίες: η συγγραφή έγινε εν τάχει, καθώς οι νοοτροπίες fast food δεν περιορίζονται στα εδέσματα πλέον. Η εισαγωγή (κατ' άλλους "επιβολή") του συγκεκριμένου βιβλίου (πάντα ακολουθώντας την ...παράδοση) δρομολογήθηκε σε Ελλάδα και Κύπρο για πλείστους άλλους σκοπούς και όχι για την παιδαγωγική και επιστημονική αξία του περιεχομένου, ή έστω τη βελτίωση του "ταχυφαγείου" των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ (και όχι βεβαίως για την απόκρουση των GCE). Τέταρτον, το βιβλίο γράφτηκε για να διδαχθεί στην "Ιστορία Κοινού Κορμού". Στην Ελλάδα στους μαθητές του "Κορμού" διδάσκεται ["διδάσκεται";!]. Στην Κύπρο όλοι προσπαθούμε ακόμη να καταλάβουμε γιατί το βιβλίο εισήχθη και στην "Ιστορία Κορμού", αλλά και στην "Ιστορία Κατεύθυνσης" για τους υποψήφιους Φιλοσοφικών Σχολών! Δηλαδή παραβιάστηκε και αυτή η στοιχειώδης πρόβλεψη των συγγραφέων και των προδιαγραφών συγγραφής που έθεσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Αθήνας: το ελλαδικό βιβλίο γράφτηκε για να διδάσκεται στην "Ιστορία του Κοινού Κορμού"!Αναζητάμε απαντήσεις πειστικές: Τι ήταν/είναι αυτό που επέβαλε αυτή τη λύση; Τι ήταν/είναι αυτό που απέκλεισε τη λύση εξαρχής να διδαχθούν ορισμένα κεφάλαια από τα "Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας", που είναι το βιβλίο Ιστορίας Κατεύθυνσης της Ελλάδας ως πιο έγκυρο και αρμόζον στην εξειδικευμένη γνώση των μαθητών-υποψήφιων φοιτητών Φιλοσοφικών Σχολών; (Κι ας μη μας πουν για "αποθέματα του παλιού βιβλίου που καταστράφηκαν", "δύσκολο βιβλίο τα "Θέματα Νεοελλην. Ιστορίας" κλπ.) Όσοι πανεπιστημιακοί και καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης ενημερώθηκαν επ' αυτού στις εργασίες του Συνεδρίου ΣΕΚΦ-ΠΕΦ απορούσαν για την επιλογή αυτή που έγινε από τη Δ/νση Μ.Ε. της Κύπρου και το Υ.Π.Π.! Πέμπτον, στο Συνέδριο το βιβλίο Ι.Ν.Σ.Κ. επανειλημμένα - από υποστηρικτές και αντιπάλους της διδασκαλίας του! - χαρακτηρίστηκε δύσκολο στη διδασκαλία τόσο ως βιβλίο της "Ιστορίας του Κορμού" όσο και ως βιβλίο της "Ιστορίας Κατεύθυνσης".Επιπλέον, σημειώνω α) ότι στην Ελλάδα διδάσκεται και εξετάζεται στην "Κατεύθυνση" το βιβλίο "Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας" β) ότι στην Κύπρο, σύμφωνα με τον φετινό προγραμματισμό, διδάσκεται ύλη τριών βιβλίων ["Ιστορία Ν.Σ.Κ.", "Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας", "Ιστορία της Κύπρου"]! Προγραμματισμός που μετατρέπει σε... πανευτυχείς δρομείς τους μαθητές, τους διδάσκοντες καθηγητές, τους γονείς, και καθιστά... δυστυχή μόνο την "παρα-παιδεία". Μήπως τον προγραμματισμό αυτό τον επέβαλε ο ΣΕΚΦ; Όχι, ασφαλώς! Αντιθέτως, στις προτάσεις του ΣΕΚΦ προβλεπόταν και μείωση της προτεινόμενης ύλης. Ωστόσο κι αυτή η ψιθυρολογία σε βάρος του ΣΕΚΦ, κατευθυνόμενα, φτάνει στα Λύκεια τις τελευταίες μέρες! Θυμίζω ότι στην Ελλάδα το βιβλίο Ι.Ν.Σ.Κ. έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από τους διδάσκοντες αλλά και από την Ομοσπονδία των καθηγητών (ΟΛΜΕ). Επίσης, είναι εξαιρετικά χαμηλή η επιλογή του μαθήματος από τους μαθητές για εξέταση (κοντά στο 5,2%). Σε έρευνα του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ (δημοσίευση στις αθηναϊκές εφημερίδες, Απρίλιος 2008) μεταξύ των διδασκόντων, το βιβλίο Ι.Ν.Σ.Κ. είχε τη χαμηλότερη αποδοχή από όλα τα νέα βιβλία (32%).Ενώ στην Κύπρο; Καμιά από τις προειδοποιήσεις και αντίθετες γνώμες δεν εισακούστηκε. Δρομολογήθηκε από το Νοέμβριο του 2007 η εισαγωγή του με συνοπτικές διαδικασίες και στη συνέχεια αποφασίστηκε η διδασκαλία του. Μόνο ο ΣΕΚΦ, αφού ανέθεσε σε επιτροπή μελών του, και αφού μελέτησε το θέμα και τα βιβλία, με 3 ομόφωνες αποφάσεις του Κ.Δ.Σ. υποδείκνυε στο Υ.Π.Π. και στην ΟΕΛΜΕΚ τα τεράστια προβλήματα που προκύπτουν από τη διδασκαλία και την εξέταση του βιβλίου Ι.Ν.Σ.Κ. Αξιολογούσε αρνητικά, εκτός των άλλων, και την ποσότητα των προτεινόμενων διδακτέων κεφαλαίων, αλλά και τη διδασκαλία του βιβλίου. Ζητούσε να στηριχθεί η διδασκαλία στο βιβλίο "Θέματα Νεοελλ. Ιστορίας" με επιλογή μόνο ορισμένων κεφαλαίων, όπως ισχύει στην Ελλάδα.Οι ομόφωνες αποφάσεις του ΣΕΚΦ ελήφθησαν: 5 Φεβρουαρίου 08, 2 Ιουλίου 08, 11 Σεπτεμβρίου 08. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ! Και διαβάστε τις αποφάσεις στην ιστοσελίδα του ΣΕΚΦ [www2.cytanet.com.cy/SEKF]. Οι αποφάσεις έγιναν αντικείμενο λοιδορίας ή έμειναν αναπάντητες ή/και απορρίφθηκαν ή/και δεν έγιναν αντικείμενο μελέτης. Κι αυτά συνέβησαν, παρόλο που ο ΣΕΚΦ μάλλον ανήκει στους λίγους φορείς που έκαναν την πιο προσεκτική μελέτη και τοποθέτηση επί του θέματος. Στη Διεύθυνση Μέσης Εκπαίδευσης του Υ.Π.Π. προχώρησαν προς τη γνωστή αδιέξοδη κατεύθυνση, θέτοντας το βιβλίο Ι.Ν.Σ.Κ. ως κύριο βιβλίο διδασκαλίας και ορίζοντας σχεδόν το σύνολό του ως διδακτέα και εξεταστέα ύλη για τις Παγκύπριες Εξετάσεις! Στην ΟΕΛΜΕΚ αγνόησαν τις δύο πρώτες αποφάσεις του ΣΕΚΦ και δεν αποδέχθηκαν την τρίτη απόφαση του ΣΕΚΦ, διότι πλέον τα "πράγματα είχαν προχωρήσει"! Τον Ιούνιο του 2009 κι αυτοί θα κατακεραυνώνουν τους πάντες για τη "μαθητική αποτυχία" κλπ. Το πάνσοφο "ρηχό κράτος της Παιδείας" διά κραυγών και παρεμβάσεων στα μ.μ.ε. έπεισε και την ΟΕΛΜΕΚ και τους καθηγητές και τον Υπουργό ότι έτσι πρέπει να γίνει. Οδεύουμε προς αδιέξοδο. Υπό την πίεση των εξοργισμένων διδασκόντων, λίγες μόνο μέρες από την έναρξη της διδασκαλίας έρχεται να προτείνει η Δ/νση Μέσης Εκπαίδευσης νέο "Προγραμματισμό". Αλλά και πάλι ρίχνει στα άχρηστα τα "Θέματα Νεοελλ. Ιστορίας"! Η νέα απόφαση του ΣΕΚΦ [11.10.08] απορρίπτει και πάλι τον "Προγραμματισμό", διότι και πάλι εξοβελίζεται η "Θεματική Ιστορία"! Στη συνεδρίαση 11.10.08 μια άλλη πρόταση υποστήριξαν 3 μέλη του ΚΔΣ του ΣΕΚΦ: Σε αντίθεση με τον προτεινόμενο "Προγραμματισμό" του Υ.Π.Π., να επανέλθει το προηγούμενο βιβλίο Ιστορίας στο μεταβατικό διάστημα που διανύουμε (εκπόνηση Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων Ιστορίας, συγγραφή νέων βιβλίων), στο οποίο υπάρχει εμπειρία και επιμόρφωση των καθηγητών. Οι διδάσκοντες οφείλουν να μιλήσουν. Με νηφαλιότητα, μελέτη, αντικειμενική ματιά, αλλά και αποφασιστικότητα. Hic Rodhus hic saltus.

*Γιώργος Μύαρης Μέλος του ΚΔΣ του ΣΕΚΦ, εκλεγμένος με τον "Συνασπισμό Φιλολόγων".