Μας (ξανα)πήραν στο μαϊτάπι

Του Γιάννη Ιωάννου

Συντρίμμια η αθηναϊκή δημοκρατία

Οι ταραχές είναι σύμπτωμα μιας κοινωνίας απογοητευμένης από τις αποτυχίες της πολιτικής
The Guardian
Εφηβοι που πετούν πέτρες, αυτοκίνητα και κτίρια πυρπολημένα και η ελληνική αστυνομία να εκτοξεύει δακρυγόνα. Αυτές είναι οι εικόνες της Ελλάδας που προβλήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αναταραχή όμως άρχισε καιρό πριν ο πυροβολισμός της αφροσύνης σκοτώσει τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο - Ανδρέα Γρηγορόπουλο.
Η Ν.Δ. έδωσε μεγαλόσχημες υποσχέσεις περί μεταρρυθμίσεων για να ξανακερδίσει τις εκλογές, ύστερα από τις καταστροφικές πυρκαγές του 2007. Στη συνέχεια, όμως, οι ψηφοφόροι κατακλύσθηκαν από σκάνδαλα, το ένα μετά το άλλο, είδαν εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων να χάνονται. Είδαν την εγκληματικότητα στη βίαιη μορφή της να αυξάνεται και ένα σύστημα που αντί να διασφαλίζει την ευνομία, την τάξη και την ασφάλεια σε ένα κράτος δικαίου, να καθιστά αδύνατη την απονομή δικαιοσύνης. Η κακοδιαχείριση και η κακοδιοίκηση ευθύνονται για την ουσιαστική ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι καταδικασθέντες βουλευτές, οι τρομοκράτες, οι βιαστές και πολλοί δολοφόνοι, που εκμεταλλεύονται την καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης.
Η κακοδιοίκηση είναι επίσης εκείνη που δίνει την άδεια στην αστυνομία να εφορμήσει και να κλείσει μέσα σε μια εβδομάδα τη Stanleybet UK, επειδή τόλμησε να ανταγωνιστεί μονοπώλιο αθλητικών στοιχημάτων αξίας 7 δισ. ευρώ, το 34,4% των οποίων κατέχει το ελληνικό κράτος. Πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν προστατεύει, δεν υπηρετεί, δεν σέβεται καν τον λαό της. Είναι κυβέρνηση για τον εαυτό της, εξ ου και ο κόσμος απαντά αναλόγως. Φοροδιαφεύγει, αρνείται να καταβάλει τις εισφορές για την περίθαλψη, μολύνει το περιβάλλον, εμπαίζει τους νόμους, δωροδοκεί, εποφθαλμιά θέσεις στο Δημόσιο, κάνει ό,τι τού αρέσει και μένει ατιμώρητος.
Κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης σπεύδουν να ονοματίσουν όποιον κατεβαίνει στους δρόμους. Είναι «ακροαριστερός» ή και «αυτοαποκαλούμενος αναρχικός», μολονότι οι νεαροί αυτοί είναι κατά κύριο λόγο κακοποιά στοιχεία, κουκουλοφόροι ή βαριεστημένα πλουσιόπαιδα, με την ίδια νοοτροπία του χούλιγκαν που συναντά κανείς σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, και αγνοούν αυτόν καθεαυτό τον ορισμό της λέξης αναρχία. Οταν τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο ή κάποιος αθώος πεθαίνει, τότε η κυβέρνηση μεταθέτει την ευθύνη στους υφισταμένους - εν προκειμένω στους δύο αστυνομικούς. Ενας υπουργός υποβάλλει παραίτηση, κανείς όμως δεν επιβάλλει αποτελεσματικά μέτρα, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση, που πυροδότησαν αυτήν ή προηγούμενες βίαιες ταραχές. Κοντολογίς, το ελληνικό κράτος αδυνατεί να ελέγξει τους διαδηλωτές και αιτία είναι ο συνδυασμός διεφθαρμένης πολιτικής και χαλαρής πειθαρχίας που τους δημιούργησε.
Ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος απηύθυνε έκκληση για την επάνοδο στην τάξη, είπε ότι η αστυνομία θα τηρήσει αμυντική στάση, δηλαδή σχεδόν ομολόγησε ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί το θεμελιώδες δικαίωμα του πολίτη, την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης για την προστασία αθώων ανθρώπων που φοβούνται για την ασφάλειά τους, την περιουσία τους, το βιος τους. Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι κάτι που δεν συγχωρείται στη δημοκρατία, είπε ο κ. Παυλόπουλος. Μια χώρα, όμως, που ανέχεται την παρατεταμένη βία, δεν μπορεί να προστατέψει ή να τιμήσει την ελευθερία. Αλλο πράγμα οι διαδηλώσεις και άλλο η σκόπιμη στρατολόγηση μέσω Διαδικτύου, οι εκρήξεις βομβών, οι απαγωγές και οι ομηρείες.
Η «Καθημερινή» χαρακτήρισε τις ταραχές «τις χειρότερες από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974». Από τη διαπίστωση πηγάζει το ερώτημα αν η δημοκρατία υφίσταται πραγματικά στη χώρα που ισχυρίζεται ότι είναι το λίκνο της. Ενίοτε, στις πραγματικές δημοκρατίες ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.

Ιστορία... ... o αρχαίος Νέρων

Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων, έγινε κι αυτός ό,τι έγινε ελέω του θείου του: όταν πέθανε ο Κλαύδιος, τον διαδέχτηκε στον θρόνο της Ρώμης. Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων, που η ιστορία τον καταδίκασε να γίνει το όνομά του συνώνυμο της παράνοιας της εξουσίας, που σκότωσε τη μάνα του, που φαρμάκωσε τον αδελφό του, που ξοδευόταν στις ταβέρνες, έβρισκε ωστόσο τον καιρό να κάνει και δυο- τρία πράγματα για τους πληβείους της Ρώμης. Έβαλε χαλινάρι στους ασύδοτους δικαστές που τιμωρούσαν με εξοντωτικά πρόστιμα τους παραβάτες του νόμου. Προστάτεψε τους απελεύθερους δούλους και στέρησε από τα πρώην αφεντικά τους το δικαίωμα να ανακαλούν την ελευθερία τους. Άσκησε βέτο σε νόμο της Συγκλήτου, ο οποίος για το παράπτωμα ενός δούλου τιμωρούσε όλους τους δούλους του σπιτιού. Καθαίρεσε τους ανώτερους φοροεισπράκτορες που ρουφούσαν το αίμα των φτωχών και ανέθεσε την είσπραξη των φόρων στους κατώτερους. Απέλυσε κυβερνητικούς αξιωματούχους που βαρύνονταν με σκάνδαλα και έριξε στη φυλακή όσους είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις εκβιασμών και διαφθοράς. Κι όταν φούσκωσαν τα παράπονα πως το βάρος των φόρων είχε γίνει πια αβάσταχτο για το σηκώσουν στους ώμους τους οι φτωχοί, ανακάλεσε όλους τους έμμεσους φόρους. Με εντολή του, τα κρατικά φορολογικά αρχεία που μέχρι τότε κρατούνταν μυστικά, έγιναν δημόσια και προσιτά σε κάθε πολίτη. Ακόμη κι εκείνος ο Νέρων, που σκότωσε τη μάνα του, που φαρμάκωσε τον αδελφό του, που ξοδευόταν στις ταβέρνες, έκανε κάτι και για τους φτωχούς... Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων, που αυτοκτόνησε προτού τον εξοντώσουν οι αντίπαλοί του, έγινε θρύλος από μια φήμη που γρήγορα απλώθηκε στις ρωμαϊκές επαρχίες, πως δεν ήταν νεκρός και πως αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε στον λαό του. Τουλάχιστον τρεις μιμητές του Νέρωνα εμφανίστηκαν και ηγήθηκαν εξεγέρσεων. Ο ένας τραγουδούσε και έπαιζε τη λύρα όπως ο νεκρός αυτοκράτορας. Του έμοιαζε κιόλας. Έπεισε κάμποσους να τον ακολουθήσουν, αλλά συνελήφθη και εκτελέστηκε. Ο άλλος, με τα ίδια ακριβώς προσόντα, είχε το ίδιο τέλος με τον προηγούμενο. Ένας ακόμη μιμητής του Νέρωνα βρήκε τόσους πολλούς οπαδούς, που κόντεψε να προκαλέσει σύρραξη με τους Πάρθους που τον υποστήριξαν. Ο θρύλος για την επιστροφή του Νέρωνα κρατήθηκε ζωντανός εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του (68 μ.Χ.). Ακόμη κι εκείνος ο Νέρων, που σκότωσε τη μάνα του, που φαρμάκωσε τον αδελφό του, που ξοδευόταν στις ταβέρνες, βρήκε ζηλωτές... Ακόμη κι εκείνος... ... ο Νέρων ίσως να μην έκαψε τελικά τη Ρώμη. Ο Σουετώνιος αναφέρει πως, ντυμένος σαν ηθοποιός, τραγουδούσε κι έπαιζε τη λύρα, ενώ καιγόταν η αιώνια πόλη. Όμως ο Τάκιτος- τον οποίο οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν πιο έγκυρο- γράφει πως ο Νέρων έτρεξε αμέσως κι οργάνωσε την προσπάθεια για τη σωτηρία της πόλης, πληρώνοντας μάλιστα τα έξοδα με δικά του χρήματα. Ακόμη κι εκείνος ο Νέρων. Όχι όμως και ο σημερινός...

[ Δρόμοι ] Ακόμη κι εκείνος...
Του Ρούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr

[ ΓΝΩΜΗ ] Σκότωσαν το παιδί μου
Του Βασίλη Κρεμμυδά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 10 Δεκεμβρίου 2008
Ό ταν πυροβολούν ένα παιδί, πυροβολούν μια κοινωνία· την κοινωνία που δεν αντέχει άλλες σφαίρες. Έχει δεχτεί πολλές, κατάκαρδα, αυτή η κοινωνία. Και ξεσηκώθηκε. Ο μαθητής Αλέξης είναι παιδί όλων μας· Όλα τα παιδιά είναι παιδιά όλων μας. Γιατί τα σκοτώνουν; ποιοι τα σκοτώνουν; τι είναι αυτές οι εξουσίες που σκοτώνουν παιδιά; Σε ποια εξουσία βρίσκεται σήμερα το παρακράτος του 1960-1967· σε ποια βρίσκεται η, δυστυχώς λησμονημένη, ΕΚΟΦ; Και σε ποια η χούντα του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη; ποια «πρόσωπα» κρύβονται από τις κουκούλες; και ποιους βολεύει η δράση των λεγόμενων κουκουλοφόρων; Ξέρουμε από την Ιστορία ότι οι εξουσίες που πέφτουν προκαλούν καταστροφές·πόσες ακόμη θα προκαλέσουν πέφτοντας με γδούπο;