Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Λεωνίδας: «Φυλάξου φίλε, μπαίνεις πια στο δρόμο της κοινωνικής πάλης».

O Λεωνίδας Κύρκος απευθυνόμενος στους εξεγερμένους νέους της Ελλάδας:
«Φυλάξου φίλε, μπαίνεις πια στο δρόμο της κοινωνικής πάλης.
Εδώ πέρα χρειάζεται και τον εαυτό σου να περιφρουρήσεις, αλλά και αυτό το πεδίο να το περιφρουρήσεις, αυτό το μαζικό κίνημα στο οποίο συμμετέχεις και το οποίο έδωσε λαμπρές εκδηλώσεις αυτόν τον καιρό –συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις- όλα αυτά τα αυθόρμητα στοιχεία είναι μια μεγάλη-μεγάλη κατάκτηση. Είναι το μέσο, με το οποίο μπορεί αυτός ο λαός να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και να σπάσει αδιαφορίες και ψεύτικες υποσχέσεις. Αυτό να το περιφρουρήσουν.
(φίλε) Να αποφύγεις το εύκολο δρόμο που μπορεί να σε παρασύρουν η ίδια η κρατική βία, η οποία σε προκαλεί να απαντήσεις κι εσύ με βία, να αποφύγεις πάντως οπωσδήποτε τη βία. Γιατί η βία γεννάει άλλη βία, και σε ένα τόπο δοκιμασμένο από εμφύλιες διαμάχες και αδιέξοδες συγκρούσεις, πρέπει να είμαστε απείρως προσεκτικοί και να μην επιτρέψουμε να ανοίξει το παράθυρο της βίας, γιατί εκεί πέρα θα καταποντιστούμε όλοι!»


ΔΕΙΤΕ http://www.youtube.com/watch?v=ADjBqVNwdkk


Λ. Κύρκος: Δεν έχουν σχέση τα επεισόδια και οι κουκουλοφόροι με την αριστερά

"Τα παιδιά έχουν μέσα τους νομίζω μια...συμπυκνωμένη πικρία πολλών χρόνων... ν΄απομονωθούν οι κουκουλοφόροι..." (αργότερα η συνέχεια του άρθρου)

Eva Neocleous είπε...
Γεμάτα σοφία και αγωνία τα λόγια του Λ. Κύρκου.Μακάρι να πιάσει τόπο η έκκληση ενός παλαίμαχου αγωνιστή της Δημοκρατίας και της αριστεράς.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ο σ. Λεωνίδας, με την έγνοια την ειλικρινή από παλιά για το ΝΕΟ στην Αριστερά. Μόλο που ψιλοδιαφωνώ με ορισμένες πολιτικές προεκτάσεις του άρθρου, συμφωνώ για την αποτίμηση περί βίας. Είναι πάντα δύσκολο το προσωπικό να μάς φέρει την κοινωνική πάλη. Αφιερωμένη στο σ. Λεωνίδα η μικρή ανθολόγηση στίχων:

"H χλωμή πόλη μας
ανεμίζει σ'ένα χαμόγελο κατάρτι

Βράδυ εκτινάχτηκαν
οι αντικειμενικές αξίες των χαρακωμάτων

Σ'αυτές τις αποναρκοθετημένες μέρες
ελεύθερα τις μνήμες
ροκανίζουν
ασπάλακες
στα φωτισμένα πατώματα
οι γιάπηδες"
Γ. Σαρακηνός, Προσχέδιο πάνω στις στέγες του ήλιου