ΜΕΡΑ ΔΗMΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ 26 ΦΛΕΒΑΡΗ

Οπου οι καθηγητές κι οι μαθητές ανέλαβαν πρωτοβουλίες, τα αποτελλέσματα ήταν πολύ θετικά και τα παιδιά ζητούν την επανάληψή της.
Στις φώτο στιγμιότυπα από δρώμενα και δράσεις στο Λύκειο Παλουριώτισσας

Ελλάδα-Εμπόριο ελπίδας για πτυχιούχους "καθηγητικών" σχολών

Θέλεις να διοριστείς; Πλήρωσε και... βλέπουμε του Χρήστου Κάτσικα xkatsikas@xkatsikas.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 27 Φεβρουαρίου 2009 ΤΑ ΝΕΑ

Θέλετε να διοριστείτε στη δημόσια εκπαίδευση; Τώρα μπορείτε να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα, αρκεί να παρακολουθήσετε ένα σεμινάριο και να πληρώσετε από 1.700 έως 2.500 ευρώ! Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε το ΥΠΕΠΘ σε χιλιάδες πτυχιούχους όλων των καθηγητικών σχολών (φιλολόγων, μαθηματικών, φυσικών κ.λπ.), οι οποίοι συνωστίζονται για μια θέση εκπαιδευτικού στα δημόσια σχολεία. Ο αριθμός των αποδεκτών του μηνύματος ξεπερνά τις 170.000,

ενώ ο αριθμός των φορέων, που το είδαν ως νέο πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας και θεώρησαν ότι είναι μια ευκαιρία να γεμίσουν τα ταμεία τους, ξεφυτρώνει σαν τα μανιτάρια!

Όλα άρχισαν πριν από αρκετούς μήνες, όταν η Ένωση Ελλήνων Φυσικών και το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας ανακοίνωσαν ότι αρχίζουν ετήσια επιμόρφωση στην Ειδική Αγωγή, την οποία όσοι παρακολουθήσουν «θα λάβουν ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ στην ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ και θα αποκτήσουν τη δυνατότητα να προσληφθούν στα ΣΜΕΑ (δημόσια σχολεία για άτομα με ειδικές ανάγκες)». Τα σεμινάρια αυτά ήταν διάρκειας 400 ωρών (20 ώρες κάθε Σαββατοκύριακο!) και πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Το κόστος για τον επιμορφούμενο; 1.700 ευρώ! Λίγο αργότερα, ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος 3699/2008 για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, ο οποίος προέβλεπε, φωτογραφικά, ότι για να διοριστεί ένας εκπαιδευτικός στα σχολεία ειδικής αγωγής ήταν απαραίτητο, ανάμεσα σε άλλα, ένα σεμινάριο 400 ωρών.

Aπό τη στιγμή εκείνη, με «ταχύτητα φωτός», που θα τη ζήλευε ακόμη και η πιο ευέλικτη επιχείρηση, οργανώθηκαν από διάφορους φορείς (Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Μονάδα Εφηβικής Υγείας, Β΄ Παιδιατρική Κλινική, Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, κ.λπ.) δεκάδες «ταχύρρυθμα και ετήσια»! σεμινάρια από το Κιλκίς μέχρι την Αθήνα και τον Πειραιά και από τη Χίο και τη Μυτιλήνη μέχρι τον Βόλο και τη Θεσσαλονίκη με υψηλότατο κόστος που κυμαίνεται από 1.700 έως 2.500 ευρώ το άτομο.

Ο αρχαιοελληνικός δρόμος του μεταξιού

Αγαλματίδιο αρχαίου Έλληνα στρατιώτη, ύψους 42εκ., που βρέθηκε σε τάφο του 3ου αι π.Χ, νότια της οροσειράς TIAN SHAN στην πιο δυτική επαρχία της Κίνας XINJIANG-UYGUR

Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Τ.Καφαντάρη στο Βήμα

Είχαν φθάσει οι Αχαιοί στην αρχαία Κίνα; Γιατί οι Κινέζοι αναφέρουν την Ελλάδα με το όνομα «Σελλά»; Ποιος λαός ήταν οι ψηλοί,κοκκινομάλληδες με ανοιχτόχρωμα μάτια,των οποίων οι μούμιες βρέθηκαν στην έρημο Τακλαμακάν; Η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει εσχάτως στο φως εκπληκτικά ευρήματα
Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

...πώς λένε την Ελλάδα στη γλώσσα τους. Μου αποκρίθηκε: «Σελλά» (λαρισινή προφορά). Ξαφνιασμένος, τον ρώτησα αν αυτή η λέξη έχει κάποιο άλλο νόημα στα κινέζικα. «Οχι» μου είπε «αλλά Αιγαίο σημαίνει Θάλασσα της Αγάπης»...

Η απορία για τις συμπτώσεις με συνόδεψε όλα τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα η ομοιότητα του Σελλά με το προομηρικό όνομα Σελλάς (Χώρα του Φωτός) της χώρας μας, με έκανε να φαντάζομαι απογόνους των Αργοναυτών σε ρόλο Μάρκο Πόλο. Βέβαια, ο Αριστέας ο Προκοννήσιος, ο ποιητής του 7ου αιώνα π.Χ. και συγγραφέας των Αριμασπείων Επών, είχε περιηγηθεί μεγάλο μέρος της Ασίας- αλλά είχε φθάσει στην άλλη της άκρη; Η βεβαιότητα του Αλεξάνδρου ότι μετά την Ινδία ο κόσμος τελείωνε, δεν άφηνε περιθώρια για κάτι τέτοιο. Ακόμη και έτσι όμως αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα το έκανε κάποιος επόμενος «για λογαριασμό του». ...

Ο αρχαιοελληνικός δρόμος του μεταξιού

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΚΑΤΩΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ

Παρατίθεται η πρόσφατη ανακοίνωση της πλειοψηφίας του προεδρείου της ΠΟΕΔ

Oταν η επιτροπή για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αναφέρθηκε σε εθνοκεντρική παιδεία κάποιοι δiέρρήγνυαν τα ιμάτιά τους. Όταν κάποιος Τούρκος επίσημος αναφέρει ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ και άλλα κόμματα ξεσηκώνονται και τον κατακεραυνώνουν, διότι προωθεί διχοτομικά σχέδια.
Αρα όλοι εμείς, ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου, θεωρούμε ότι στην Κύπρο υπάρχει ένας λαός και επισήμως οι Τουρκοκύπριοι θεωρούνται συμπατριώτες και συμπολίτες μας.
Γιατί λοιπόν συνάδελφοι συνδικαλισταί της δημοτικής δεν δέχεστε επισκέψεις, και κατά συνέπεια σύσφιξη των σχέσεων, των παιδιών των Τουρκοκυπρίων, των συμπατριωτών μας;;
Φταίνε άραγε οι νέοι της Γερμανίας για τα εγκλήματα των ναζιστών;
Φταίνε οι μικροί τουρκοκύπριοι για την εισβολή και την κατοχή;
Τι καταλάβατε από τις πολύχρονες σπουδές και τα μεταπτυχιακά σας;;
Τι απόψεις μεταδίδετε στα νεαρά κυπριόπουλα;;
Αυτά λέτε στα ευρωπαϊκά συνέδρια που συμμετέχετε;; (Δεν νομίζω...)

Δεν είστε πλέον σε θέση να εκπροσωπείτε την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών (ΠΟΕΔ κι ΟΕΛΜΕΚ), έχετε καταντήσει ένας φορέας συντηρητικός κι εθνικιστικός, ένα βαρίδι της κυπριακής κοινωνίας και δυστυχώς ακόμα KAI ΤΩΡΑ δηλητηριάζετε παιδικές ψυχές.

Ποιητής μέσα στην εποχή του

Ο Γιάννης Ρίτσος! Ποιητής μέσα στην εποχή του. Μα συγχρόνως πριν, πέρα και πάνω από αυτήν.
Μέσα, γιατί δεν αποτραβήχτηκε στα "ιδιωτικά" δώματα. Έμεινε με τον λαό, πάλεψε και μάτωσε γι' αυτόν. Ερωτευμένος με την Πραγματικότητα! Ερωτευμένμος με τη Θύμηση. Ερωτευμένος με την Επανάσταση και την Αλλαγή του Κόσμου!!!
Πριν, γιατί, όπως κι άλλοι της γενιάς του, αναμετρήθηκαν με το αρχαιοελληνικό παρελθόν και την καταγωγή, όχι με στείρο εθνικισμό, αλλά δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ποιητική μυθολογία.
Πέρα, γιατί συνομίλησε με ευρωπαίους και παγκόσμιους ηφαιστιογενείς τρόπους για την εξημερωμένη και την ατίθαση ποίηση.
Πάνω, γιατί μίλησε με εξαιρετικό πυκνό, φιλοσοφικό και ποιητικό τρόπο για όλες τις "μεταφυσικές" ανησυχίες των ανθρώπων σε "παραδείσους" αγάπης αδερφικής, που σχεδόν πια ξεχάστηκαν.
Φιλόλογοι, ξαναδιαβάστε την Τέταρτη διάσταση!
Ιστορικοί, αντίδοτο στο φασισμό και στη μιζέρια οι Μαρτυρίες Α΄ και Β΄, το Κιγκλίδωμα, τα Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας, ο Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο!
Μουσικοί, αφουγκραστείτε τον παναθρώπινο Επιτάφιο και ακόμα τον Τειρεσία!
Θεολόγοι, μη φοβηθείτε την Τελευταία προ Ανθρώπου Εκατονταετία και το "βλάστημο" Εικοναστάσι Ανωνύμων Αγίων!
Φυσικοί και Μαθηματικοί, μήπως δε θυμάστε Το τερατώδες αριστούργημα!
Κι εσείς, οι ακραιφνείς του ατσαλάκωτου σεντονιού Ποιητές, διαβάστε φωναχτά στα ορφανά του κόσμου τη Γκραγκάντα!
Στους αστερισμούς αυτούς θα βρείτε τη νέα δύναμη της Πολιτικής, της σχέσης αλληλεγγύης με τον Άλλο. Τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού και επιφάσεις...

Υ.Γ. Κάπου θα βρείτε τα πρακτικά του αποκαλυπτικού Διαεθνούς Συνεδρίου (2005) "Ο ποιητής και ο πολίτης Γιάννης Ρίτσος", του Μουσείου Μπενάκη, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2008.
Στις ανάγκες των μαθητών σας και στη σχολική βιβλιοθήκη υπάρχει χώρος γι' αυτήν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΥΑΡΗΣ

(φώτο βιβλίου στην προηγούμενη ανάρτηση-παρακάτω)

ΡΙΤΣΟΥ2009ετος

NEO Μουσείο ...

Μουσείο της Άλωσης της Πόλη
www.skai.gr
Το Μουσείο Εικονικής Αναπαράστασης της Άλωσης της Πόλης το 1453 "άνοιξε τις πύλες" του στην Κωνσταντινούπολη, δημιουργώντας κλίμα ευφορίας στους Τούρκους που θέλουν να τονώσουν το εθνικό τους φρόνημα στη δύσκολη χρονική περίοδο που διανύουμε.

"Αναπαρίσταται λεπτομερώς η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης που σφράγισε το τέλος του Μεσαίωνα"(!) αναγράφει χαρακτηριστικά τουρκική εφημερίδα.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, "το Μουσείο προσφέρει στους επισκέπτες του μια λεπτομερή αναπαράσταση της Κωνσταντινούπολης όπως ήταν την 29η Μαΐου 1453 σε πανοραμική ψηφιακή μορφή".

Επίσης, στο Μουσείο απεικονίζονται σχεδόν 10.000 Βυζαντινοί και Οθωμανοί στρατιώτες της περιόδου του 15ου αιώνα.

Πρόκειται για ένα νέο "είδος θεματικών" Μουσείων που κάνουν την εμφάνιση τους σε ολόκληρο τον κόσμο όπως το Μουσείο του Ναπολέοντα στο Βατερλό και το Μουσείο Ναπολεόντειων πόλεμων στη Μόσχα.

«Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία» έναντι του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος

«Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία» έναντι του γνωστού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Η λογική πίσω από την καθιέρωση ενός τέτοιου δείκτη είναι απλή: η οικονομική ανάπτυξη δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά ένα εργαλείο για την επίτευξη άλλων, πιο ουσιαστικών σκοπών, όπως είναι η ειρήνη, η ασφάλεια και η ευτυχία.

http://www.diastaseis.blogspot.com/
Στον δρόμο που χάραξε το Μπουτάν

KATOXH-ANTIΣTAΣH και οι "συγχυσμένοι" ιστορικοί νέας κοπής

Το «νέο κύμα» και η τριλογία της σύγχυσης

Γράφει ο Ηλίας Νικολακόπουλος
ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ
ΤΟΥ ΄40 ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ
ΤΟ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟ «ΝΕΟ ΚΥΜΑ», ΜΕ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΒΑ ΚΑΙ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗ.
Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΑΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΠΙΣΤΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
ΣΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ ΕΡΓΑ
Πριν από πέντε χρόνια, ο Στάθης Καλύβας και ο Νίκος Μαραντζίδης δημοσίευσαν στα ΝΕΑ (20-3-2004) ένα άρθρο με δέκα σημεία, με το οποίο διεκδίκησαν να γίνουν εκφραστές ενός «νέου κύματος» στην ιστοριογραφία της δεκαετίας του ΄40. Το άρθρο αυτό προκάλεσε εκτεταμένη συζήτηση (αλλά και αντιπαραθέσεις συχνά σε οξείς τόνους), η οποία έμεινε γνωστή ως «Διάλογος για την Ιστορία» (κυκλοφόρησε και ως αυτοτελές τομίδιο από το Βιβλιοδρόμιο ). Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, εκτός από τον αρχικό δεκάλογο, οι πρωταγωνιστές του «νέου κύματος» έχουν πλέον καταθέσει και ένα σαφές δείγμα γραφής, που εξειδικεύει τις επιλογές τους. Πρόκειται κυρίως για τρία βιβλία στις Εκδόσεις της Εστίας με επιμέλεια του Νίκου Μαραντζίδη (και συνεπιμέλεια στα δύο τελευταία του Γιώργου Αντωνίου).

Ερμηνευτική επιλογή
Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, ο συλλογικός τόμος Οι άλλοι Καπετάνιοι, είχε κυρίως επικοινωνιακή στόχευση, ως απάντηση στο δημοφιλές κατά τη δεκαετία του ΄70, βιβλίο του D. Εudes, Οι Καπετάνιοι, ένα έργο ιστορικής μυθοπλασίας έντονα χρωματισμένο από το ιδεολογικό κλίμα της εποχής που γράφτηκε. Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την απαίτηση για «αξιολογική ουδετερότητα», ο Ν. Μαραντζίδης συγκροτεί ένα πλασματικό σύνολο, τους «άλλους καπετάνιους», με πρόσωπα που, στη μεγάλη τους πλειονότητα, υπήρξαν ένοπλοι συνεργάτες των αρχών Κατοχής, όπως ο «γλυκομίλητος» Μιχάλ Αγάς με τα «ρωμαλέα ουμανιστικά αισθήματα» (σελ. 233 και 238). Είναι επομένως τουλάχιστον παραπλανητική η επιλογή μιας φωτογραφίας με αντάρτες του ΕΔΕΣ για το εξώφυλλο ενός βιβλίου το οποίο, περίπου κατά 80%, αναφέρεται σε δωσίλογους. Βέβαια στην εισαγωγή επισημαίνεται, έστω και φευγαλέα, ότι «η περίπτωση του ΕΔΕΣ (...) δεν είναι συγκρίσιμη με αυτήν του Πούλου». Διαπίστωση που αναιρείται όμως στην αμέσως επόμενη φράση: «Οι καπετάνιοι αυτοί παρουσιάζουν ένα βασικό κοινό γνώρισμα: την αντιεαμική τους στάση» (σ. 20). Πρόκειται για μία κρίσιμη ερμηνευτική επιλογή που διατρέχει όλες τις επεξεργασίες του «νέου» (και στο σημείο αυτό εξαιρετικά παλιού) «κύματος»: ότι, δηλαδή, από τα μέσα του 1943 η κύρια αντίθεση στην Ελλάδα δεν αφορούσε την αντιπαράθεση Αντίσταση- Κατοχή, αλλά τη σύγκρουση κομμουνισμός- αντικομμουνισμός.

Επιστημονικές εκπτώσεις
Σημαντικότερα είναι τα προβλήματα που ανακύπτουν από το δεύτερο, εξίσου επικοινωνιακού τύπου, βιβλίο της τριλογίας, το Ημερολόγιο 1947-1949 του Δ. Βλαντά. Γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ενστάσεις, εκτός από ζητήματα ερμηνείας, θίγουν και θέματα επιστημονικής δεοντολογίας. Πράγματι, όποιος έχει στοιχειώδη γνώση της κομματικής διαδρομής του Δ. Βλαντά, αντιλαμβάνεται ότι το δημοσιευόμενο Ημερολόγιο έχει προκύψει από μεταγενέστερη μεταγραφή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο βασικός κορμός δεν αναπαράγει το αρχικό κείμενο. Την επισήμανση αυτή, με αναλυτική και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία, παρουσίασε η Ιωάννα Παπαθανασίου στο περιοδικό Ιστορικά (τχ. 47, Δεκέμβριος 2007, σελ. 457-473). Οι επιμελητές του Ημερολογίου προτίμησαν να δημοσιεύσουν την απάντησή τους στο περιοδικό Νέα Εστία (τεύχος 1811, Μάιος 2008, σελ. 965-983), επιλέγοντας έναν διάλογο εκ του μακρόθεν αφού, αναγκαστικά, η ανταπάντηση της Ι. Παπαθανασίου δημοσιεύεται μόλις τώρα στο τεύχος 49 (Ιανουάριος 2009, σελ. 472-480) των Ιστορικών.

Από την πληθώρα των στοιχείων που παραθέτει η Ι. Παπαθανασίου, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα ευρύτερο κοινό έχουν όσα σχετίζονται με το τραγικό τέλος του Γ. Γεωργιάδη, αξιωματικού του ελληνικού στρατού που προσχώρησε στον ΕΛΑΣ και στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΔΣΕ. Τη διαταγή για την εκτέλεσή του στις 24-2-1949 υπογράφει ο ίδιος ο Βλαντάς, ο οποίος συμμετείχε ενεργά και στη σύνταξη του κατηγορητηρίου. Όμως στο δημοσιευόμενο Ημερολόγιο η τελευταία αναφορά στην υπόθεση Γεωργιάδη εντοπίζεται στην εγγραφή με ημερομηνία 24-12-1948. Και μετά σιωπή. Μια σιωπή που κράτησε 32 χρόνια, μέχρι τη δημοσίευση, το 1981, του βιβλίου του Δ. Βλαντά Εμφύλιος πόλεμος 1945-1949, στο οποίο σημειώνει: «Έστω για αποκατάσταση της μνήμης του Γεωργιάδη, τονίζω ότι αυτός δεν ήταν ο υπεύθυνος της ήττας μας στην Έδεσσα». Καμιά αναφορά φυσικά στο γεγονός ότι ο ίδιος επέβλεψε την «ανάκριση» και διέταξε την εκτέλεσή του. Η σιωπή για την υπόθεση Γεωργιάδη θα αρκούσε για να φωτίσει την προσωπικότητα του Δ. Βλαντά, τον οποίο ο Ν. Μαραντζίδης αναγορεύει σε «μία από τις αυθεντικότερες όψεις του κομμουνιστικού φαινομένου στην ελληνική του έκδοση» (σ. 20). Ένας εύκολος τρόπος ώστε να ταυτιστεί συνολικά ο ελληνικός κομμουνισμός με μία από τις αποκρουστικότερες εκδοχές ηγετικών στελεχών του, τα οποία αναδείχτηκαν κατά την ύστερη ζαχαριαδική περίοδο, λειτούργησαν ως κυνηγοί κεφαλών (ο Δ. Βλαντάς ήταν π.χ. υπεύθυνος των ανακρίσεων στις οποίες υποβλήθηκε ο Κ. Καραγιώργης μέχρι τον τραγικό θάνατό του), για να καταλήξουν, ορισμένοι τουλάχιστον από αυτούς, θύματα της μισαλλοδοξίας που είχαν υπηρετήσει.

Απαντώντας στην Ι. Παπαθανασίου, οι επιμελητές του βιβλίου αναγκάζονται να παραδεχθούν ότι « Το Ημερολόγιο Βλαντά (...) στη χειρότερη περίπτωση μερικώς μόνον έχει αλλοιωθεί» (σελ. 983). Αν αυτή την απλή παραδοχή την είχαν εξ αρχής εντάξει στην εισαγωγή του βιβλίου κανείς δεν θα αμφισβητούσε την αυτονόητη αξία του συγκεκριμένου αρχειακού τεκμηρίου (ανεξάρτητα από τον μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ανακατασκευής του). Και δεν θα χρειάζονταν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις ότι συνιστά «ένα συναρπαστικό αφήγημα της τραγικής μοίρας πολλών ανθρώπινων υπάρξεων» (σ. 965)- όταν στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελεί ένα πλαδαρό αφήγημα, με άφθονο ναρκισσισμό, που όπως και οι ίδιοι παραδέχονται «δεν αλλάζει την εικόνα μας για τον Εμφύλιο, για τον ΔΣΕ ή για τη λειτουργία του κόμματος» (σ. 981).

Το «νέο κύμα» και η τριλογία της σύγχυσης ΤΑ ΝΕΑ

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε μαθηματικά στην Αθήνα, στη Λοζάννη και στο Παρίσι και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στην εκλογική κοινωνιολογία. Εργάστηκε επί πολλά χρόνια στο Εθνικό Κέντρο Kοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) και σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεργάζεται τακτικά με την εφημερίδα "Τα Νέα" και τον τηλεοπτικό σταθμό "Mega Channel" για την ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων και των πολιτικών δημοσκοπήσεων. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται τα βιβλία: - "Άτλας των βουλευτικών εκλογών της 18ης Oκτωβρίου 1981", Αθήνα 1984. - "Κόμματα και βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα 1946-1964. Η εκλογική γεωγραφία των πολιτικών δυνάμεων", Αθήνα 1985. - "Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του '80" (συν-επιμέλεια με τον Χ. Λυριντζή), Αθήνα 1990. - "Ο ελληνισμός της Αλβανίας" (συν-επιμέλεια με τους Θ. Βερέμη και Θ. Κουλουμπή), Αθήνα 1995. - "Κοινωνία και πολιτική. Όψεις της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, 1974-1994" (συν-επιμέλεια με τους Χ. Λυριντζή και Δ. Σωτηρόπουλο), Αθήνα 1996. -"H καχεκτική δημοκρατία: Κόμματα και εκλογές, 1946-1967", Αθήνα 2001

ΕΡΥΘΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ

Σημερινή ...: "Οι φωνές των βουλευτών ακούγονταν μέχρι το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.
Σκοπιμότητα βλέπουν Ζαχαρίας Κουλίας και συναγερμικοί βουλευτές. Μετά από τις εξηγήσεις του υπαρχηγού της Εθνικής Φρουράς, χαμήλωσαν οι τόνοι.

Η λανθασμένη ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου κατά τον εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας του Πυροβολικού, απασχόλησε την Επιτροπή Άμυνας της Βουλής.
Ο Ζαχαρίας Κουλίας του ΔΗΚΟ και βουλευτές του ΔΗΣΥ διερωτήθηκαν κατά πόσο υπάρχει πολιτική σκοπιμόητα στην πρόχειρη και λανθασμένη ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, στη διάρκεια επίσημου εορτασμού στο στρατόπεδα Χρίστος Σαμάρας στην Αθαλάσσα."

Μερικές φάλτσες νότες του περσινού Δεκεμβρίου αποτέλεσαν μείζον θέμα στη Βουλή της Κύπρου κατά τη χθεσινή ΣΥΝΕΔΡΙΑ της επιτροπής άμυνας. Οι άξιοι εκπρόσωποι του μουσικόφιλου λαού Κουλίας και Σαμψών που διαθέτουν υψηλής στάθμης μουσική -αλλά και ευρύτατη καλλιτεχνική- καλλιέργεια, ανακάλυψαν, υπέδειξαν και απέδειξαν πολιτικό δάκτυλο πίσω από μια φάλτσα -κατά αυτούς- εκτέλεση του ελληνικού εθνικού ύμνου.
Δράστης;; φανταράκια οργανοπαίκτες της στρατιωτικής μπάντας καθοδηγούμενα -εν αγνοία τους, τα δύσμοιρα- από μουσικές σειρήνες του ΑΚΕΛ.
ΑΞΙΟΣ ο καλλιτεχνικός μισθός σας κύριοι βολευταί!!

ΤΡΕΜΕ ΛΕΜΕΣΟΣ, ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΦΕΤΟΣ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ!!!!

ΜΟΝΑΧΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ Ή ...

Απίστευτο αλλά πολύ χαρακτηριστικό.
Στην πρώτη επίσημη τοποθέτηση τους μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου του Βατοπεδίου, όλες οι μονές του Αγίου Ορους αναλαμβάνουν την υπεράπιση του «πνευματικού τους πατέρα» ηγούμενου Εφραιμ. Αιτία, ένα άρμα που ετοιμάζει το καρναβάλι του Δήμου Πάτρας με καρικατούρες των Εφραιμ –Ρουσσόπουλου-Βουλγαρακη.
Οι 20 μονές, αφού συνεδρίασαν απο κοινού, αποφάσισαν ομοφώνως να στείλουν επιστολή προς τον Δήμαρχο Πάτρας, Ανδρέα Φούρα, με την οποία του ζητούν να αποσύρει από καρναβάλι το άρμα. Η επιστολή εκφράζει το φόβο ότι με το σατιρισμο του Εφραίμ «διαπομπεύονται πνευματικαί αξίαι οι οποίες στηριξαν και στηρίζουν πνευματικώς τον Ελληνισμό»!!

Στο συγκεκριμένο άρμα, πέρα από τον Εφραιμ σατιρίζονται και οι πρώην υπουργοί Ρουσόπουλος-Βουλγαράκης για τη συμμετοχή τους στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Η επιστολή, την οποία υπογράφουν και οι 20 μονές του Αγιου Ορους, εμμέσως απειλεί με κινητοποίηση των θρησκευόμενων αγανακτισμένων πολιτών της πόλης. Σύμφωνα με πληροφορίες του Tvxs σε επαφές που έγιναν με το Δήμο της Πάτρας τις προηγούμενες μέρες, οι μονές απείλησαν το καρναβάλι με ασφαλιστικα μέτρα!!

Σύνδεσμος http://www.tvxs.gr/v5242

Οι επιτροπές Λογοτεχνίας και Νέων Ελληνικών

ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Σωφρόνης Χ’Σαββίδης, Καθηγητής Διδακτικής Ελληνικής Γλώσσας Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Τριανταφυλλιά Κωστούλη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Σχολικό Γραμματισμό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Σταυρούλα Τσιπλάκου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών Αγωγής Πανεπιστημίου Κύπρου

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Παντελής Βουτουρής, Καθηγητής του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών Πανεπιστημίου Κύπρου
Δημήτρης Σουλιώτης, Καθηγητής Ελληνικής Φιλολογίας, Κοσμήτορας Παιδαγωγικής Σχολής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Λευτέρης Παπαλεοντίου, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών Πανεπιστημίου Κύπρου
Αφροδίτη Αθανασοπούλου, Διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας, Ειδική στη Διδακτική της Λογοτεχνίας

Την Επιτροπή για την Ιστορία θα στελεχώνουν οι:

Σύσταση επιτροπών για τα προγράμματα διδασκαλίας στην Κύπρο
Τη σύσταση 20 επιστημονικών επιτροπών, που θα ασχοληθούν με την αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων διδασκαλίας από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο, ανακοίνωσε σήμερα ο Κύπριος υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου. Οι επιτροπές θα στελεχώνονται από 52 καθηγητές εγνωσμένου κύρους από πανεπιστήμια της Κύπρου και της Ελλάδας, ανά γνωστικό αντικείμενο ή πεδίο.

Ο Κύπριος υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι στόχος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και της αναμόρφωσης των αναλυτικών προγραμμάτων είναι να εκσυγχρονίσει και να αναβαθμίσει το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης, ώστε οι μαθητές να παρουσιάζουν καλύτερες επιδόσεις με λιγότερο διδακτικό χρόνο.Oι επιτροπές θα αρχίσουν από αύριο τις εργασίες τους, οι οποίες πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Ιουλίου ή αρχές Αυγούστου.

Την Επιτροπή για την Ιστορία θα στελεχώνουν οι:

- Ιωάννης Χασιώτης, καθηγητής Νεώτερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

- Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

- Ευάνθης Χατζηβασιλείου, επίκουρος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

- Πέτρος Παπαπολυβίου, επίκουρος καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου
Πρόσφατο βιβλίο: -Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η Κύπρος -Πρακτικά συνεδρίου- Καστανιώτης 2008 ( Συλλογικό έργο, Markides Diana, Γεωργής Γιώργος, Καζαμίας, Γιώργος, Κάραμποτ Φίλιππος, Παπαδάκης Νικόλαος Εμ., Παπαπολυβίου Πέτρος, Σβολόπουλος Κωνσταντίνος Δ, Χατζηβασιλείου Ευάνθης, Πικρός Ιωάννης Π., Χριστοδουλίδου Χριστίνα - Έβελυν, Φωτάκης Ζήσης.


- Μιχάλης Μιχαήλ, λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Βιβλίο του: (2005). Η Εκκλησία της Κύπρου Κατά την Οθωμανική Περίοδο (1571-1878). Η Σταδιακή Συγκρότησή της σε Θεσμό Πολιτικής Εξουσίας. Λευκωσία: Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. <

Πρόσφατα Βιβλία Γ. Μαργαρίτη:
-Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες (Στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας: Εβραίοι, Τσάμηδες)Συγγραφέας: Μαργαρίτης Γιώργος -2005 Βιβλιόραμα
-Ιστορία του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1946-1949 - 2001 Βιβλιόραμα
-Δεκέμβρης του '44 (Νεότερη έρευνα, νέες προσεγγίσεις: Πρακτικά επιστημονικής συνάντησης - Συλλογικό έργο, Βερβενιώτη Τασούλα, κ.ά., Καλαφάτης Θανάσης, Μαργαρίτης Γιώργος, Στρογγύλης Απόστολος, Φαράκος Γρηγόρης Κ. -2000

Πρόσφατα βιβλία Ι.Χασιώτη:
-Μεταξύ οθωμανικής κυριαρχίας και ευρωπαϊκής πρόκλησης
Ο ελληνικός κόσμος στα χρόνια της τουρκοκρατίας
University Studio Press- 2001
- Αποζητώντας την ενότητα στην πολυμορφία
Οι απαρχές της Ευρωπαϊκής Ενότητας από το τέλος του Μεσαίωνα ως τη Γαλλική Επανάσταση
Επίκεντρο - 2005
- Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις και η οθωμανική αυτοκρατορία
Το πρόβλημα της κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο από τα μέσα του 15ου ως τις αρχές του 19ου αιώνα. Βάνιας -2005

Πρόσφατα βιβλία Χατζηβασιλείου Ευάνθη:
-Εμείς οι Έλληνες
Πολεμική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας: Από την Απελευθέρωση στον Ψυχρό Πόλεμο και την Κύπρο - Συλλογικό έργο, Καλύβας Στάθης Ν., Μαραντζίδης Νίκος Α., Παπαναστασίου Νίκος, Χατζηβασιλείου Ευάνθης - Σκάι, 2008
- Στρατηγικές του Κυπριακού Η δεκαετία του 1950
Πατάκη - 2005
- Η Ελλάδα και ο ψυχρός πόλεμος, 1952-1967
Πατάκης - 2009

Επίσης μέλος συντακτικής ομάδας του σχολικού εγχειριδίου Ιστορίας της Γ΄Λυκείου

NO COMMENT... H αστυνομία προστάτεψε το "δημόσιο" συμφέρον- ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ;;;

52 δέντρα έκοψε ο "δήμαρχος" Κακλαμάνης για τη δημιουργία χώρου στάθμευσης.Από τα ξημερώματα της τελευταίας Δευτέρας του Ιανουαρίου ώς το πρωί της επόμενης μέρας, σε συνεχόμενες βάρδιες απασχολήθηκαν στη γωνία Πατησίων και Κύπρου περισσότεροι από χίλιοι αστυνομικοί, μου εξομολογήθηκε με συγκρατημένη αγανάκτηση ένας από τους επικεφαλής αξιωματικούς των ΜΑΤ, που για να υλοποιηθεί απρόσκοπτα η απόφαση του δημάρχου της Αθήνας, απωθούσαν βίαια με πλήρη εξοπλισμό τους ειρηνικούς κατοίκους της περιοχής, κυρίως γυναίκες που έκλαιγαν πάνω από τους κορμούς των 45 πανύψηλων πεύκων που είχαν κοπεί τη νύχτα. Μια εικόνα πέρα ώς πέρα αληθινή, made by Kaklamanis
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Στην Ιστορία δεν σταματάς μια τραγωδία δημιουργώντας μια άλλη.

Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΛΟΜΟ ΣΑΝΤ
σχετικά με την «ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΛΑΟΥ» ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ

«Η εκδίωξη των Εβραίων από την Ιουδαία είναι σιωνιστικός μύθος», και ο «Εβραϊσμός είναι θρησκεία, όχι εθνότητα», υποστηρίζει ο Σλόμο Σαντ, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και εκπρόσωπος της σχολής των «νέων ιστορικών», ενός ρεύματος που εργάζεται για την επαναδιαπραγμάτευση της ισραηλινής εθνικής ταυτότητας.

Μία μέρα πριν από τις ισραηλινές εκλογές ο κ. Σαντ επεξηγεί στην «Ε» τις θέσεις που εκφράζει με παραθέσεις στοιχείων στο πολυδιαβασμένο βιβλίο του «Πότε και πώς εφευρέθηκε ο εβραϊκός λαός;» για βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν υπέρ της ίδρυσης του Ισραήλ, για την αντιδημοκρατικότητα του ορισμού του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους, και εκφράζει την ανησυχία του για «τον ρατσιστικό, εθνικιστικό τρόπο σκέψης» της ισραηλινής κοινωνίας, εξαιτίας των οποίων «θα έχουμε άλλη μια Γάζα στο εσωτερικό του Ισραήλ», ενώ παραλληλίζει τη χώρα του με ένα παιδί «που γεννιέται ως αποτέλεσμα βιασμού, αλλά έχει δικαίωμα να ζήσει».

Κύριε Σαντ, πώς σας αντιμετωπίζει η υπόλοιπη κοινότητα των ισραηλινών ιστορικών;

«Δέχτηκα σφοδρές επικρίσεις από πανεπιστημιακούς επειδή δεν ήταν το αντικείμενό μου, όπως είπαν. Στο Ισραήλ δεν υπάρχουν τμήματα Ιστορίας στα πανεπιστήμια, αλλά τμήματα Γενικής Ιστορίας, στο οποίο ανήκω, και Εβραϊκής Ιστορίας, κάτι που δεν είναι τυχαίο, μιας και θεωρώ ότι οι περισσότερες ιστορίες που αναφέρονται στον εβραϊκό λαό είναι κατασκευασμένες. Δεν πιστεύω ότι οι Εβραίοι της Βίβλου είναι ο ίδιος λαός με αυτόν που ζει στη Ν. Υόρκη, αλλά ότι η ύπαρξη κοινών ριζών των Εβραίων είναι σιωνιστικός μύθος, ο οποίος εφευρέθηκε τον 19ο αιώνα. Πριν, υπήρχαν Εβραίοι, αλλά μόνο ως θρησκευτική κοινότητα, τα περισσότερα μέλη της οποίας είχαν προσηλυτιστεί στον Εβραϊσμό. Η βάση του βιβλίου προσεγγίζει τον Εβραϊσμό ως θρησκεία, όχι ως εθνότητα. Και προσπαθώ να αποδείξω ότι οι Ρωμαίοι δεν εκδίωξαν ποτέ τους Εβραίους της αρχαίας Ιουδαίας από τα εδάφη τους, κάτι που οι σιωνιστές ιστορικοί δυσκολεύονται να αποδείξουν, μιας και δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο, ούτε μια τεκμηριωμένη εργασία, πάνω σε αυτό. Παρ' όλα αυτά, οι πάντες στο Ισραήλ και παγκοσμίως το θεωρούν ως αληθινό γεγονός. Καταδεικνύω ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για χριστιανικό μύθο, ο οποίος υιοθετήθηκε από τους Εβραίους. Και πιστεύω ότι πέτυχα να το αποδείξω, χωρίς να έχω ανακαλύψει κάτι νέο, αφού τα στοιχεία υπήρχαν ήδη, χωρίς όμως να έχουν συνδεθεί».

Γενετική και Εβραίοι...

Επικρίνεστε επίσης για το ότι έχετε αυτή τη θέση τη στιγμή που, όπως λέγεται, γενετικές έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει σύνδεση των Εβραίων όλου του κόσμου μεταξύ τους αλλά και με τους Παλαιστινίους. Και λέγεται επίσης ότι οι σιωνιστές δεν υποστήριξαν ποτέ τη γενετική καθαρότητα των Εβραίων...

«Πρέπει να καταλάβετε ότι οι γενετικές έρευνες στο Ισραήλ είναι μια μπλόφα. Πρώτον, το γεγονός ότι ξοδεύονται πολλά λεφτά για να αποδειχθεί ότι οι Εβραίοι έχουν κοινά γενετικά στοιχεία, καταδεικνύει ότι πρόκειται για περίπτωση ίδια με των Σλάβων Μακεδόνων, οι οποίοι έχουν μεν κοινά με σύγχρονους Ελληνες, αλλά προσπαθούν κατά παράξενο τρόπο να αποδείξουν ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου ή του Σωκράτη. Στο μεγαλύτερο μέρος της η εργασία αυτών των ισραηλινών εργαστηρίων, δεν είναι επιστημονικά σοβαρή, είναι απλώς βλακώδης, αλλά και επικίνδυνη, ειδικά σε μια χώρα όπου ο Εβραίος δεν μπορεί να παντρευτεί μη Εβραίο. Σήμερα, αφού σταματήσαμε να μιλάμε για αίμα, μιλάμε για γονίδια. Το γεγονός ότι τα ισραηλινά πανεπιστήμια ασχολούνται με εβραϊκές βιολογικές διαστρωματώσεις είναι πολύ ανησυχητικό. Ζω σε ένα κράτος το οποίο δεν ανήκει στους πολίτες του. Ανήκει στον εβραϊκό λαό. Το κράτος ανήκει πολύ περισσότερο σε έναν Εβραίο που ζει στην Αθήνα και είναι Ελληνας στην κουλτούρα και τη γλώσσα, παρά σ' έναν Αραβα φίλο που ζει εδώ και εργάζεται στο πανεπιστήμιο. Ο ορισμός του κράτους ως εβραϊκού είναι καθ' εαυτόν αντιδημοκρατικός. Ενα κράτος πρέπει να ανήκει τους πολίτες του. Στα 62 χρόνια όμως από την ίδρυσή του, το Ισραήλ επιμένει ότι ανήκει στους Εβραίους του κόσμου, αποκλείοντας πολίτες του. Το ένα τέταρτο του πληθυσμού στη χώρα είναι μη Εβραίοι, και διά νόμου το κράτος δεν τους ανήκει. Εξαιτίας αυτού, η ιστορία θα εξελιχθεί πολύ άσχημα, και θα έχουμε άλλη μια Γάζα στη Γαλιλαία».

Κατηγορείστε επίσης ότι παρέχετε επιχειρήματα σε όσους ψάχνουν μια ιδεολογική βάση για την καταστροφή του Ισραήλ.

«Ακόμη και ένα παιδί που γεννιέται ως αποτέλεσμα βιασμού, έχει δικαίωμα να ζήσει. Στην Ιστορία δεν σταματάς μια τραγωδία δημιουργώντας μια άλλη. Πρέπει όμως να διδάξεις αυτό το παιδί ότι δεν έχει δικαίωμα να συνεχίζει να σκοτώνει, και να κλείνει κόσμο σε ανοιχτές φυλακές, όπως κάνει η κυβέρνηση στη Γάζα. Χρειαζόμαστε δύο κράτη για δύο κοινωνίες, όχι δύο λαούς, μιας και η ισραηλινή κοινωνία απαρτίζεται και από Αραβες. Δεν είναι όμως εύκολο, μετά τα γεγονότα στη Γάζα».

Ρατσιστική κοινωνία

Το βιβλίο σας έρχεται σε μια εποχή όπου η ισραηλινή κοινωνία είναι «συντηρητικότερη» από ποτέ. Βλέπετε να αλλάζετε ή να επηρεάζετε κάτι με αυτό; Θα το θέλατε;

«Τα βιβλία δεν αλλάζουν την Ιστορία. Μόνο όταν η Ιστορία αλλάζει πολιτικά, οι άνθρωποι ψάχνουν για διαφορετικά βιβλία. Υπάρχουν όμως νέοι άνθρωποι στη χώρα που ψάχνουν διαφορετικές προσεγγίσεις, και έτσι το βιβλίο ήταν μπεστ σέλερ για 19 εβδομάδες. Ο τελευταίος πόλεμος στη Γάζα, όμως, έσπρωξε την ισραηλινή κοινωνία προς έναν ρατσιστικό, εθνικιστικό τρόπο σκέψης, διότι τους έδειξε ότι μπορούμε να σκοτώσουμε πολλούς ανθρώπους χωρίς να τιμωρηθούμε ή να έχουμε απώλειες. Το να σκοτώνεις πολλούς Αραβες χωρίς να χάνεις στρατιώτες, καταστρέφει το συναίσθημα, κάτι που είναι τραγικό για μια κοινωνία. Δεν βλέπω καμιά αλλαγή εκπορεύουσα από την ισραηλινή κοινωνία. Βιβλία σαν το δικό μου μπορεί να εκδίδονται, και να δίνω πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις, αλλά το κράτος δεν είναι δημοκρατικό, αλλά φιλελεύθερο -πλουραλιστικό, γεμάτο αντιφάσεις. Η μόνη ελπίδα αυτή τη στιγμή είναι μια αλλαγή στη διπλωματική πρακτική».

Πόσο ανησυχείτε ωστόσο για το ότι το βιβλίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από λάθος ομάδες ή ιδεολογίες ;

«Το βιβλίο μου είναι πολύ αντιρατσιστικό. Οι πραγματικοί αντισημίτες δεν θα βρουν υλικό για την ιδεολογία τους στο βιβλίο. Διότι λέω ότι πολλοί Εβραίοι στη Γαλλία, για παράδειγμα, υπήρχαν εκεί πριν από πολλούς σημερινούς Γάλλους. Τώρα, εάν αυτό χρησιμοποιηθεί από αντιισραηλινούς, αυτό δεν μπορώ να το αποτρέψω. Οταν δημοσιεύεις ένα βιβλίο πρέπει να προσπαθείς να πεις την αλήθεια. Πιστεύω ότι η θέση μου, ως κάποιου που ζει στο Ισραήλ, βοηθάει στο διαχωρισμό του αντισημιτισμού από την πολεμική για τις πολιτικές του Ισραήλ. Εάν υπήρχαν περισσότεροι σαν εμένα, θα υπήρχαν λιγότεροι αντισημίτες. Πιστεύω επίσης ότι ο σιωνισμός είναι εναντίον του Ισραήλ, διότι δεν αναγνωρίζουν ότι κατασκεύασαν ένα έθνος στην Παλαιστίνη, κάτι που θα έχει συνέπειες. Και παρ' ότι δεν είμαι σιωνιστής, θα έλεγα ότι δεν είμαι και αντισιωνιστής, μιας και πιστεύω ότι το Ισραήλ δεν πρέπει να καταστραφεί». *


«Θα έχουμε άλλη μια Γάζα στη Γαλιλαία» Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΖΗΛΑΚΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/02/2009

Ρομαντικός αντικαπιταλισμός και εθνικισμός

Η διαλεκτική του νέου φασισμού

Ένα άρθρο-στοχασμός του Αθανασιου Μαρβακη γύρω από την δυναμική που αποκτά η Νέα Δεξιά και στην Ελλάδα, καθώς και γύρω από τη στάση και πολιτική της Αριστεράς απέναντι σε αυτήν τη δυναμική.
Ο αρθρογράφος καταλήγει γράφοντας ότι: Η ζωντανή Αριστερά πρέπει δηλαδή να "σώσει τα αντικαπιταλιστικά, αντιεμπορευματικά σημεία και να τα εντάξει στο δικό της πολιτικό πρόταγμα της γενικευμένης αλληλεγγύης για όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο για τους κάθε φορά "δικούς μας".

ΑΥΓΗ 08/02/2009

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=426358

"Δείκτης πολιτικοκοινωνικής ωριμότητας η αναμέτρηση με το παρελθόν"

Milan Ristovic συνέντευξη στην ΑΥΓΗ:
... Η πολιτική απομόνωση και οι κυρώσεις (1990) ενάντια στη Σερβία είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην πολιτιστική και την επιστημονική ζωή της χώρας, παραλύοντας κάθε φυσιολογική επικοινωνία. Παρά τις άσχημες πολιτικές σχέσεις, οι πρώτες "ανεπίσημες" επαφές με τους συναδέλφους μας από τις πρώην γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες (πρώτα με τους Κροάτες, σε "ουδέτερο έδαφος", στην Ουγγαρία) άρχισαν στα μέσα της δεκαετίας του '90. Μετά το 2000 η κατάσταση βελτιώθηκε και η επικοινωνία μεταξύ των επιστημόνων εξομαλύνθηκε, κάτι που περιλάμβανε την πραγματοποίηση κοινών προγραμμάτων και τη διεξαγωγή συνεδρίων σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια Τα τελευταία χρόνια και το δικό μας πανεπιστήμιο προχώρησε σε συνεργασίες με επιστήμονες από τα Βαλκάνια και άλλες χώρες της Ευρώπης, ως ένα πρώτο βήμα για περαιτέρω γόνιμη συνεργασία.
* Καθηγητά Ρίστοβιτς, είστε μεταξύ αυτών που, το 1998, ίδρυσαν στο Βελιγράδι την Εταιρεία Κοινωνικής Ιστορίας (UDI). Μιλήστε μας για τις δραστηριότητες και τους ερευνητικούς προσανατολισμούς της...
Η Εταιρεία Κοινωνικής Ιστορίας ιδρύθηκε από μια ομάδα των ιστορικών που προηγουμένως είχαν σχηματίσει τη "Λέσχη συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης", στην έδρα Σύγχρονης Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Η ίδια ομάδα άρχισε το 1994 να εκδίδει την Επετηρίδα Κοινωνικής Ιστορίας, με πρόθεση να αφιερώσει τις σελίδες της στην έρευνα στο ευρύτερο πεδίο της κοινωνικής ιστορίας της Σερβίας, αλλά και γενικότερα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η κοινωνική ιστορία στη Σερβία υπήρξε για πολύ καιρό "αποπαιδί" της πολιτικής ιστορίας. Εμείς όμως επιδιώκαμε να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτό το πλέγμα προβλημάτων, προσδοκώντας περισσότερο αξιόπιστες απαντήσεις σχετικά με τα κοινωνικά φαινόμενα και τις διαδικασίες του παρελθόντος. Σιγά σιγά η κατάσταση άλλαξε, χάρη στη νέα γενιά ιστορικών, που αφιερώθηκαν σε πιο ουσιαστικές έρευνες, ακολουθώντας τις ιδέες της σχολής των Annales, κύριος στόχος της οποίας είναι η κατανόηση του παρελθόντος ως ολότητας. *
Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον για την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Παράλληλα, αναδεικνύονται και οι "σκοτεινές πλευρές" αυτής της περιόδου, όπως η έκταση που πήρε το φαινόμενο του δωσιλογισμού ή οι εμφύλιες διαμάχες για την εξουσία κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Μάλιστα, πολλοί ιστορικοί που αναδεικνύουν αυτές τις πλευρές κατηγορούνται συχνά για "ιστορικό αναθεωρητισμό". Παρατηρείται κάτι αντίστοιχο στη Σερβία;
Το κύμα επανεξέτασης των ιστορικών παραδειγμάτων μετά την πτώση του Τείχους επηρέασε την ευρωπαϊκή ιστοριογραφία. Σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των πρώην γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών, το παλιό ιδεολογικό πλαίσιο στην ιστοριογραφία θεωρήθηκε, και σωστά, απρόσφορο και σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε. ….
Από την άλλη, η ριζική διαφοροποίηση της οπτικής, που είχε κυρίως πολιτικά (και πάλι!) κίνητρα, σε πολλές περιπτώσεις φτάνει στη γενικευμένη ακύρωση των συμπερασμάτων ολόκληρης της προηγούμενης ιστοριογραφίας. Μπορούμε, σε γενικές γραμμές, στο "αναθεωρητικό ρεύμα" να διακρίνουμε δύο τάσεις: από τη μία, οι ιστορικοί που κίνητρό τους έχουν την ανάγκη βελτίωσης του σημερινού επιπέδου των ιστορικών σπουδών, των μεθόδων έρευνας, ανάλυσης και ερμηνείας. Από την άλλη, οι ιστορικοί που έχουν στόχο τους να "ξαναγράψουν" την ιστορία έχοντας ως κίνητρο τις πολιτικές και ιδεολογικές τους τοποθετήσεις, παράγοντας μάλιστα αμφίβολα αποτελέσματα. Το πρόβλημα είναι πως η ιστορία και η ιστορική επιχειρηματολογία (εντός και εκτός εισαγωγικών) χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται ακόμη ως βασικό εργαλείο για τη νομιμοποίηση διαφόρων στόχων: εθνοτικών, εθνικών, πολιτικών, ιδεολογικών, θρησκευτικών κ.λπ. Μια από τις παρενέργειες είναι και η εκ νέου πόλωση ανάμεσα στους ιστορικούς μας (που κατηγορούνται ως "εθνικιστές", "όχι αρκετά εθνικιστές", "οπαδοί της παγκοσμιοποίησης", "αριστεροί", δηλαδή κομμουνιστές κ.λπ.). Παρά ταύτα, το αισιόδοξο στοιχείο για την περαιτέρω ανάπτυξη της ιστοριογραφίας μας, είτε αποκληθεί αυτή "αναθεωρητική" είτε όχι, είναι ο αυξανόμενος αριθμός σημαντικών επιστημονικών εργασιών μιας νέας γενιάς ιστορικών, που είναι απαλλαγμένοι από τα ταμπού και τους διχασμούς του παρελθόντος, που είναι ανοιχτοί στις προκλήσεις του μέλλοντος.


Milan Ristovic συνέντευξη ΑΥΓΗ

BIA, ΝΕΟΙ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - "Σε ορισμένες μάλιστα περιοχές τείνει να ταυτιστεί πλήρως η βία με κάθε αθλητική δραστηριότητα."

... Οι παρενέργειες της βίας στις αθλητικές διοργανώσεις έχουν τεράστια διείσδυση στις συνειδήσεις τις νέας γενιάς και βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στους εφήβους και ειδικότερα στο μαθητικό πληθυσμό κάθε ηλικίας, ιδιαίτερα σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Σε ορισμένες μάλιστα περιοχές τείνει να ταυτιστεί πλήρως η βία με κάθε αθλητική δραστηριότητα, είτε μεταξύ σχολείων στο πλαίσιο των σχολικών πρωταθλημάτων είτε και στα εσωτερικά πρωταθλήματα των σχολείων.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις που αφορούν περιοχές του Λεκανοπεδίου όπου η βεντέτα των κερκίδων μεταφέρεται και στις συναντήσεις μεταξύ των σχολείων. Έτσι, όταν τυχαίνει να αγωνίζονται σχολεία από τη Καισαριανή και τον Βύρωνα έχουμε μονίμως επεισόδια, ενίοτε σοβαρότατα. Το ίδιο συμβαίνει μεταξύ Ζωγράφου και Καισαριανής, Πετρούπολης - Περιστερίου, Νίκαιας - Κορυδαλλού, κοκ. Το ίδιο συμβαίνει και μεταξύ των σχολείων Βόλου - Λάρισας, Άρτας - Αγρινίου, στη Θεσσαλονίκη, Κρήτη και σχεδόν σε όλη τη χώρα. Αιτία των φαινομένων βίας αποτελούν οι «άλυτοι λογαριασμοί τιμής» από τους αγώνες των πρωταθλημάτων μεταξύ των ομάδων και κυρίως αυτών του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Το γεγονός ότι συμπλέκονται νέοι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους αποδεικνύει εν μέρει αλλά σαφώς, πως η διαφορά που τους σπρώχνει στη συμπλοκή δεν είναι καθόλου δική τους υπόθεση. Από την άποψη αυτή η εμφύτευση στις συνειδήσεις του μαθητικού πληθυσμού βίαιων συμπεριφορών για θέματα που δεν τους αφορούν άμεσα και η εύκολη διολίσθηση σε βίαιες συμπεριφορές μέσω του αθλητισμού αποκτά επικίνδυνα χαρακτηριστικά για το μέλλον τους και δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση με τον λεγόμενο πολιτισμό των ευρωπαϊκών κρατών ούτε και με τις δημοκρατικές παραδόσεις του λαού μας. Η διόγκωση μάλιστα των φαινομένων βίας το τελευταίο διάστημα και η έξαρση των κρουσμάτων βίας στον μαθητικό πληθυσμό με αφορμή αθλητικές συναντήσεις δείχνει πως η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι κοινωνικοί και κρατικοί φορείς δεν έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα.

Το ΥΠΕΠΘ γνωρίζοντας από χρόνια τα περιστατικά πέταξε το μπαλάκι στους διευθυντές των σχολείων τονίζοντας πως αυτοί έχουν την ευθύνη σε περίπτωση επεισοδίων. Οι διευθυντές με τη σειρά τους προκειμένου να αποφύγουν την ευθύνη ή δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή των σχολείων ή μεταβιβάζουν την ευθύνη στους γονείς και τους καθηγητές φυσικής αγωγής. Συνήθως οι γυμναστές λόγω και της ειδικής σχέσης που έχουν με τους μαθητές συχνά αναλαμβάνουν την ευθύνη και μεταφέρουν τους μαθητές στους αγωνιστικούς χώρους κυριολεκτικά «επί ξύλου κρεμάμενοι» και με απίστευτο προσωπικό ρίσκο.
Τα αρμόδια γραφεία φυσικής αγωγής προκειμένου να αποφύγουν παρατράγουδα, απαγορεύουν τη μετακίνηση φιλάθλων μαθητών για τον φόβο των επεισοδίων, όμως, είναι μάλλον αδύνατο να το πετύχουν, ειδικά όταν πρόκειται για τελικές φάσεις ή για αγώνες με τον «εχθρό». Φυσικά, όταν η ομάδα των φιλάθλων μαθητών συγκροτηθεί τότε είναι εύκολο να μιμηθεί αυτό που έχει συνηθίσει να βλέπει στο γήπεδο και υιοθετεί πλήρως τη συμπεριφορά του χουλιγκανισμού. Τότε κανείς συνοδός καθηγητής, κανείς προϊστάμενος και κανείς νόμος ή απειλή δεν μπορεί να τους σταματήσει.

Μια άλλη περίπτωση που γεννά φαινόμενα βίας στις αθλητικές διοργανώσεις των σχολείων αφορά το ίδιο το σύστημα διοργάνωσης των αγώνων και το έννομο συμφέρουν που έχουν οι νικητές μέσω των προνομίων που το δικομματικό πολιτικό σύστημα μοιράζει.

Το γεγονός αυτό έχει ωθήσει διάφορους επιτήδειους και ιδίως κάποια ιδιωτικά σχολεία, να συγκεντρώνουν στα σχολεία τους, είτε με παροχή υποτροφιών είτε με το αζημίωτο, τους καλύτερους κατά άθλημα μαθητές και να διεκδικούν το πρωτάθλημα. Στο παιγνίδι αυτό ακολουθούν εσχάτως και τα δημόσια αθλητικά σχολεία, την ευθύνη των οποίων φέρουν οι προϊστάμενοι των γραφείων φυσικής αγωγής που διορίζονται από την κυβέρνηση. Ακόμη στο παιγνίδι του ανταγωνισμού παρασύρονται και διάφοροι «θερμόαιμοι» γυμναστές και διευθυντές, συχνά υπό την πίεση των ενδιαφερόμενων γονέων. Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στους τελικούς των ομαδικών αθλημάτων σχεδόν τα ίδια σχολεία και ανελλιπώς τα εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη εναλλάξ με το Αριστοτέλειο στη Θεσσαλονίκη και το Αθλητικό του Βύρωνα από την Αθήνα (μπάσκετ). Είναι μάλιστα κατά 99% το αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο. Συνεπώς όλοι πλέον διερωτώνται ποιος ο λόγος να γίνεται ένα τέτοιο πρωτάθλημα, να ξοδεύονται χρήματα και να χάνονται ώρες μαθημάτων. Το χειρότερο απʼ όλα είναι ότι οι υπόλοιποι μαθητές με την παραμικρή ευκαιρία εναντιώνονται στους συμμαθητές τους, των σχολείων που διεκδικούν την πρόκριση σε τελικούς θεωρώντας ότι το παιγνίδι είναι εκ των προτέρων στημένο!! Έτσι είχαμε πρόσφατα επεισόδια στα παιγνίδι της Γʼ Φάσης του μπάσκετ μεταξύ προπονητών, συμπλοκές μεταξύ μαθητών σε νοκ-άουτ αγώνες κ.λπ.

Ακόμη και αυτό το σύστημα της Αʼ φάσης παραμένει εδώ και 20 χρόνια το ίδιο με αποτέλεσμα, να αγωνίζονται τα ίδια σχολεία μεταξύ τους και εύκολα να αναπτύσσουν βεντέτα.
Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ να αλλάξουν τα πάντα στη Φυσική αγωγή στην εκπαίδευση. Είναι αναγκαία η αναδιοργάνωση των πρωταθλημάτων, ο περιορισμός των προνομίων και η αντιμετώπιση των φαινομένων αθλητικού τύπου βίας ως πρόβλημα παιδείας που πρώτιστα θα αφορά τα ίδια τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς. Στα σχολεία, η διαπαιδαγώγηση των παιδιών πρέπει να αγγίζει και το πρόβλημα των βίαιων, εισαγόμενων από τα σπορ, συμπεριφορών, ένα πρόβλημα για το οποίο η εκπαιδευτική κοινότητα δεν μπορεί να σφυρίζει κλέφτικα.

Κώστας ΑΛΕΞΙΟΥ εκπαιδευτικός,

Επίκαιρη Ιστορία: Πώς καμουφλάρεται ένας στρατιωτικός συνασπισμός

Αν ρωτήσουμε τους περισσότερους πολιτικούς και πολιτευτές μας σχετικά με τον "συνεταιρισμό για την ειρήνη" και τη σχέση με το ΝΑΤΟ θα μας απαντήσουν ότι είναι διαφορετικοί οργανισμοί. Κι αρκετοί συνεχίζουν λέγοντας: θέλουμε να ενταχθεί η Κύπρος στο συνεταιρισμό για την ειρήνη, αλλά όχι στο ΝΑΤΟ.
Ποια είναι η αληθεια;;
Ας δούμε τι αναφέρει το ίδιο το ΝΑΤΟ στην ιστοσελίδα του:

http://www.nato.int/issues/pfp/index.html

The Partnership for Peace (PfP) is a programme of practical bilateral cooperation between individual Partner countries and NATO.
It allows Partner countries to build up an individual relationship with NATO, choosing their own priorities for cooperation.
Based on a commitment to the democratic principles that underpin the Alliance itself, the purpose of the Partnership for Peace is to increase stability, diminish threats to peace and build strengthened security relationships between individual Partner countries and NATO, as well as among Partner countries.

Το περίεργο είναι ότι υπάρχουν κόμματα και βουλευτές που κάθε τρεις και λιγο δημιουργούν θόρυβο σχετικά με αυτό το θέμα, αναθεματίζοντας την άλλη άποψη και αγνοώντας τις πλούσιες και δυσάρεστες εμπειρίες του κυπριακού λαού.

Πιο κάτω αναφέρεται:
Cooperation focuses in particular on defence-related work,
defence reform and managing the consequences of defence reform,
but touches on virtually every field of NATO activity,
including defence policy and planning, civil-military relations, education and training, air defence, communications and information systems, crisis management

"It's the economy, Stupid" Κι όμως, η κρίση δίνει νέες δουλειές ... στους δικηγόρους

ΤΟ ΚΟΛΠΟ των 50 δισ.δολαρίων το οποίο κατηγορείται ότι έστησε ο 70χρονος χρηματιστής Μπέρναρντ Μέιντοφ θα μας απασχολεί για καιρό ακόμη. Νέα στοιχεία έρχονται στο φως για το βάθος και την έκταση της υπόθεσης,καθώς συνεχίζονται οι έρευνες των... «πεπλανημένων» ρυθμιστικών αρχών στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και εκείνων οι οποίοι βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια μετά την κατάρρευση της «πυραμίδας» τον Δεκέμβριο του 2008. Την εβδομάδα που πέρασεμεγάλη ισπανική νομική εταιρεία υπέβαλε μήνυση στις Ηνωμένες Πολιτείες για λογαριασμό πελατών της οι οποίοι δηλώνουν ότι εξαπατήθηκαν. Ο Χαβιέρ Κρεμάδες,πρόεδρος της Cremades & Calvo-Sotelo,υποστήριξε σε συνέντευξη Τύπου στη Μαδρίτη ότι τα θύματα της απάτης ενδέχεται να φθάσουν ακόμη και στα 3 εκατ.άτομα παγκοσμίως και ότι ο τελικός «λογαριασμός» των απωλειών θα είναι κατά πολύ υψηλότερος από το ποσόν των 50 δισ.δολαρίων που γνωρίζουμε ως σήμερα.«Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας,3 εκατ.άνθρωποιεπλήγησαν άμεσα ή έμμεσα» δήλωσε ο Κρεμάδες.
Πιο απλά,πρόκειται για ιδιώτες επενδυτές,μικρές και μεγάλες τράπεζες,hedge funds,αλλά και συνταξιοδοτικά ταμεία,φιλανθρωπικά ιδρύματα,δήμους και κοινότητες που αναζητούν τα χρήματά τους τους. Ακόμη πιο ανησυχητικός είναι ο ισχυρισμός του ότι το 30% των θυμάτων της απάτης δεν γνωρίζουν ακόμη ότι τα χρήματά τους έκαναν φτερά...

Αν ευσταθούν οι εκτιμήσεις του ισπανού δικηγόρου Χαβιέρ Κρεμάδες, σχεδόν 1 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως «κοιμούνται ήσυχοι», ενώ θα έπρεπε να είχαν ήδη κινηθεί νομικά για να τα διεκδικήσουν τα χρήματά τους που χάθηκαν στην «πυραμίδα». Ο λόγος; Επένδυσαν εμμέσως και χωρίς να το γνωρίζουν στο «αμαρτωλό» fund μέσω του Ταμείου που εμπιστεύτηκαν για τη σύνταξή τους ή μέσω άλλων επενδυτικών σχημάτων, όπως για παράδειγμα τα hedge funds.
Κατά τον Κρεμάδες, στη δικαστική διαμάχη που ξεκινάει από τα θύματα της κομπίνας θα εμπλακούν συνολικά 300 εταιρείες και 45.000 δικηγόροι από όλο τον κόσμο.

Η εκπαίδευση δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει με τις εξετάσεις.Ένα σχόλιο που αφορά και εμάς

Ας παρακάμψει ο υπουργός τη γεμάτη φοβίες ΟΛΜΕ και ας επισκεφθεί έναν οποιονδήποτε σύλλογο καθηγητών της επικράτειας για να μάθει από πρώτο χέρι πως τα «πλάνα» και οι «νόρμες» της ύλης σκοτώνουν την εκπαίδευση. Η μάθηση δεν μπορεί να είναι ποσοτική, ή μόνο ποσοτική. Τη λογοτεχνία δεν τη διδασκόμαστε ποσοτικά, ούτε μαθαίνουμε τη γλώσσα με κουτάκια πολλαπλών ερωτήσεων. Η εκπαίδευση δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει με τις εξετάσεις. Ολες οι βαθμίδες, όλα τα προγράμματα πρέπει να έχουν συνοχή. Εχουν τα σημερινά;
Τέλος, αυτή η όποια και όποτε έρθει «αποσύνδεση» των δαιμονικών εξετάσεων από το αγαθό σχολείο θα γίνει τζάμπα; Με τις αρχές της γνωστής μας «δωρεάν Παιδείας»;

Ο νέος υπουργός Παιδείας ευαγγελίζεται έναν «ανοιχτό διάλογο» για την Παιδεία από «μηδενική βάση», tabula rasa, όπως είπε. Ομως αυτός ο «αποξεσμένος πίνακας, η άγραφη πλάκα», σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη, δεν σημαίνει «μηδενική βάση»! Δηλώνει «νου θεωρούμενο άγραφο, κενό», χωρίς εντυπώσεις και εμπειρίες. Το παλίμψηστο της Παιδείας μας γράφεται και ξαναγράφεται επί δεκαετίες, αλλά (ιδού το θαύμα) παραμένει κενό, άδειο από νόημα και σκέψη.

Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Εμεινε εκεί ελεύθερος πολιορκημένος -εγκλωβισμένος στη γη που γεννήθηκε, λέγοντας σε όποιους τον προέτρεπαν να φύγει πως ...

«τούτη τη γη μας την έδωσαν και θα την παραδώσουμε. Όπως δεν μπορούν να ξεριζώσουν τα δέντρα για να τα πάρουν μαζί τους οι κατακτητές έτσι κανένας δεν μπορεί όσο ισχυρός και να’ είναι να μας ξεριζώσει από τη γη μας».

O αείμνηστος λόγιος δάσκαλος και εκπαιδευτικός Πατάπιος Παταπίου και ένας από τους πρώτους φωτισμένους κομμουνιστές που αφόρισε η Εκκλησία μαζί με τον Τεύκρο Ανθία, έζησε ελεύθερος στο Ριζοκάρπασο και πέθανε εγκλωβισμένος στη γη που γεννήθηκε. Oύτε ο στρατός κατοχής ούτε οι απειλές και εκφοβισμοί των εποίκων, ούτε και οι φωνακλάδες εθνοπατέρες κατόρθωσαν να τον πείσουν να εγκαταλείψει το αγαπημένο του Ριζοκάρπασο. Εμεινε εκεί ελεύθερος πολιορκημένος -εγκλωβισμένος στη γη που γεννήθηκε, λέγοντας σε όποιους τον προέτρεπαν να φύγει πως «τούτη τη γη μας την έδωσαν και θα την παραδώσουμε. Όπως δεν μπορούν να ξεριζώσουν τα δέντρα για να τα πάρουν μαζί τους οι κατακτητές έτσι κανένας δεν μπορεί όσο ισχυρός και να’ είναι να μας ξεριζώσει από τη γη μας». Ο αείμνηστος Πατάπιος εμψύχωνε με δύναμη και κουράγιο τους ηρωικούς εγκλωβισμένους και προσπαθούσε να εμποδίσει την παράδοση άνευ όρων της έστω λίγης γης που πατούσε. Δεν έπαιξε ρόλους πατριωτικούς όσο ζούσε. Ηταν πατριώτης. Οι μεγάλοι δεν χρειάζονται ρόλους ούτε και μανδύες να καλύψουν την ανεπάρκεια και τη θλιβερή ελαφρότητά τους. Δίδαξε χιλιάδες παιδιά και σήμερα αναπαύεται στο αγαπημένο του Ριζοκάρπασο ήσυχος με τη συνείδησή του, τα πιστεύω του πως η Καρπασία δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν και να φύγουν. Σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί Πατάπιοι. Υπάρχουν όμως κάποιοι λίγοι φωτισμένοι εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται να μεταλαμπαδέψουν φως από τις γνώσεις τους στα λιγοστά παιδιά του Ριζοκαρπάσου. Στα παιδιά που επιμένουν να απλώνουν ρίζες σαν τα περήφανα δέντρα της περιοχής. Σαν τα ταπεινά κυκλάμινα που επιμένουν να βγάζουν παραπούλια και να ξεθωριάζουν με την ομορφιά τους την ασκήμια της κατοχής. Είναι συγκινητική η μάχη που δίνουν αυτοί οι εκπαιδευτικοί γιατί όσο ακούγονται φωνές παιδιών, όσο υπάρχει αντίσταση με τη μόρφωση μέσα στη φωλιά των κατακτητών υπάρχει και η ελπίδα. Οι φωνακλάδες εθνοπατριώτες, αυτοί που κόπτονται τάχατες για την καθαρότητα της φυλής και του έθνους αντί να παινέψουν το έργο των εκπαιδευτικών άρχισαν εν χορώ μια επίθεση με επιχειρήματα βγαλμένα από μουχλιασμένα χρονοντούλαπα.
Όχι κύριοι. Δεν κινδυνεύουν τα παιδιά του Ριζοκαρπάσου από το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου. Ούτε από ένα λογοτεχνικό έργο, ένα ποίημα που μιλά για αγάπη και ενότητα. Ούτε κινδυνεύει η «καθαρότητά» μας αν δούμε ένα κινηματογραφικό έργο που αναφέρεται σ’ ένα ζευγάρι Τ/κ και Ε/κ που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε στην Αντρολύκου. Κινδυνεύει από τον επικίνδυνο εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και το μένος των φωνακλάδων εθνοπατέρων. Που δεν πάτησαν να δουν από κοντά πως τα παιδιά και οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας και οι καθηγητές παλεύουν για να μην ξεριζωθεί ούτε ένα δέντρο από την γη του Πατάπιου. Ντροπή σας εθνοκάπηλοι.

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ, ΑΤΕΝΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Πολύ επιτυχής η εκδήλωση που διοργάνωσε το Γυμνάσιο Ξυλοτύμπου, στις 3/2/2009, με στόχο την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν αποσπάσματα από την ταινία «Το Τείχος μας» των Πανίκου Χρυσάνθου και Niazi Kizilyurek. Τα τρία αποσπάσματα που επιλέγηκαν έδιναν από μόνα τους πολλά μηνύματα.

Η όλη εκδήλωση διανθίστηκε με ποιήματα της Nese Yasin και Χαράλαμπου Δημοσθένους καθώς και το γνωστό τραγούδι «Ποιο Μισό» της Nese.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με απόφαση του Καθηγητικού Συλλόγου στα πλαίσια της υλοποίησης των στόχων της χρονιάς. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο σύλλογο δεν εκφράστηκε καμία αντίρρηση στην πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης.

Παραπληροφόρηση και Κίτρινος Τύπος στήνουν μια συνάδελφο στο απόσπασμα

Δημοσίευμα "εγκριτης" "εφημερίδας":

"Πολιτικά ερωτηματολόγια δόθηκαν σε μαθητές"
(Τα σχόλιά μας σε παρένθεση)
"Πολιτικά γκάλοπ άρχισαν στα σχολεία με στόχο τον εξωραϊσμό των Τουρκοκυπρίων και την υλοποίηση του στόχου του υπουργείου για επαναπροσέγγιση.(δηλ. σύμφωνα με το συντάκτη οι "σωστοί" διδάσκοντες πρέπει να δαιμονοποιούν τους Τουρκοκύπριους). Η αρχή έγινε από το Λύκειο ....., στη Λευκωσία, στο οποίο οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτηματολόγιο. (Οι μαθητές συνέταξαν ερωτηματολόγιο με τη συμβολή της καθηγητρίας στα πλαίσια του μαθήματος)
Όπως αναφέρεται στο ερωτηματολόγιο, αυτό «εντάσσεται στο μάθημα του φετινού στόχου του Υπουργείου Παιδείας που είναι η καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας».
(Τι το κακό έχει ο παραπάνω στόχος;; Ποιον Κύπριο-Ευρωπαίο φοβίζει η καλλιέργεια ειρηνικής συμβίωσης με τους συμπολίτες του κατόχους ταυτοτήτων και διαβατηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας;;;)
Υπενθυμίζεται ότι η υλοποίηση του φετινού στόχου του Υπουργείου Παιδείας είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις τάξεις των εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα η Οργάνωση των Καθηγητών να αποτρέψει την υλοποίηση των σχεδίων του υπουργείου που προνοούσε οργανωμένη μετάβαση εκπαιδευτικών και μαθητών στα κατεχόμενα. (τέτοια σχέδια ποτέ δεν προτάθηκαν//
Στο ερωτηματολόγιο του εν λόγω Λυκείου επανέρχεται το θέμα της ανταλλαγής επισκέψεων με ερώτηση που είναι διατυπωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε οι μαθητές να ταχθούν υπέρ.
(Γιατί σώνει και καλά πρέπει να βγαίνουν αρνητικά συμπεράσματα για τους Τουρκοκύπτιους κύριε "εκπαιδευτικέ";;)
Όπως δήλωσε στη «Σ» εκπαιδευτικός, τα ερωτήματα που υποβάλλονται για να απαντήσουν οι μαθητές είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένα, ώστε οποιαδήποτε απάντηση δοθεί να εξαχθούν θετικά συμπεράσματα για τους Τουρκοκύπριους και να περάσει το μήνυμα ότι δεν ευθύνονται σε τίποτε για τα όσα ακολούθησαν της ανεξαρτησίας μέχρι το 1974 και εμμέσως επιρρίπτεται ευθύνη στους Ελληνοκυπρίους.
(Υπάρχει κυπριακό πολιτικό κόμμα που θεωρεί ότι οι η Τουρκοκυπριακή κοινότητα ευθύνεται για την εισβολή;;;;)
Το ερωτηματολόγιο ετοιμάστηκε από τη φιλόλογο του σχολείου ........ και εντάχθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος της Κοινωνιολογίας. "

(Απόσπασμα από άρθρο στην εφημ. Σημερινή):www.sigmalive.com/simerini/news/social/120721

Υπάρχει ένα σημείο στο οποίο μπορεί να ασκηθεί κριτική στο ερωτηματολόγιο
αυτό όμως μπορούσε να γίνει καλόπιστα, να συζητηθεί και να οδηγήσει σε μια πιο αναλυτική διατύπωση κάποιας ερώτησης. Η παρατήρησή μου αφορά τη διατύπωση της ερ.12,
όπου αναφέρεται: "Γνωρίζεις ότι υπάρχουν πολλοί ΤΚ αγνοούμενοι και πρόσφυγες μετά τις διακοινοτικές διαταραχές του 1963-1964, το 1967 και το 1974;"
Θα πρότεινα αντί για "διαταραχές" απλά ταραχές,το 1967 ως επεισόδιο της Κοφίνου και το 1974 εισβολή και εκτελέσεις αμάχων.

Σε καμία περίπτωση η παρατήρησή μου δεν αναιρεί τη χρησιμότητα εργασιών και ερευνών μαθητών και καθηγητών που προάγουν τη συναδέλφωση και την ειρηνική συνύπαρξη Ε/Κ και Τ/Κ.

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ...ακυρώνεται, λόγω του μικρού αριθμού δηλώσεων συμμετοχής ...

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Προς Διευθυντές /Διευθύντριες Λυκείων Μέσης Γενικής και Τεχνικής Εκπαίδευσης
3 Φεβρουαρίου 2009
Θέμα :Ακύρωση Ημερίδας με θέμα Δημήτρης Χατζής
και Το Διπλό Βιβλίο

Σε συνέχεια της εγκυκλίου με ημερομηνία 28 /1 /2009, πληροφορείστε ότι η Ημερίδα
που προγραμματιζόταν να γίνει σε επανάληψη στις 5 Φεβρουαρίου 2009 σχετικά με
το πιο πάνω θέμα ακυρώνεται, λόγω του μικρού αριθμού δηλώσεων συμμετοχής.

Δρ Ζήνα Πουλλή Χαράλαμπος Κωνσταντίου
Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης

Τράπεζα θεμάτων Ιστορίας Β' Λυκείου

Διαγωνίσματα-Θέματα με ενσωματωμένες πηγές σε αρχεία pdf:

http://stellad.pde.sch.gr/allowindex/TRAPEZA_THEMATON/Themata_2007/FILOLOGIKA/B_LYKEIOY/ISTORIA/

Θέματα για όλα τα φιλολογικά μαθήματα Γυμνασίου-Λυκείου
(με βάση το ελληνικό αναλυτικό πρόγραμμα):

http://stellad.pde.sch.gr/allowindex/TRAPEZA_THEMATON/Themata_2007/FILOLOGIKA/

Ο περί Ιστορίας Λόγος

... τι ζητάει η ιστοριογραφία, τι θέλει να μάθει ο ιστορικός;

Η ιστοριογραφία και ο ιστορικός που αξίζουν να λέγονται έτσι ψάχνουν να γνωρίσουν --και κατόπιν να μεταδώσουν στους άλλους-- τις κοινωνικές σχέσεις κατά το παρελθόν. Πάντα πίστευα και μου αποδεικνυόταν ότι είχα δίκιο --και εξακολουθώ να πιστεύω-- ότι η ανακάλυψη των κοινωνικών σχέσεων κατά το παρελθόν είναι το κλειδί για την κατανόηση του παρελθόντος ως συνόλου.

Η κοινωνία είναι το ζητούμενο* οι σχέσεις --οι κοινωνικές σχέσεις-- .... Αν θέλουμε να κατανοήσουμε τις νοοτροπίες, τις συμπεριφορές, τα καλλιτεχνικά και τεχνολογικά ή επιστημονικά γεγονότα, σ' αυτές πάλι πρέπει να απευθυνθούμε.
Και, παρεμπιπτόντως, να πω ότι κανένα μεγάλο έργο, επιστημονικό, καλλιτεχνικό, τεχνολογικό δεν παράγεται ερήμην των κοινωνικών σχέσεων. Αλλιώτικα: δεν παράγεται, χωρίς να το χρειάζεται η κοινωνία. (...) ...



η συνέχεια: http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=432408
Του Βασιλη Κρεμμυδα
ΑΥΓΗ - Κυριακή 01/02/2009

Ο Βολταίρος ,το χρηματιστήριο και η Ιστορία (ας γνωστοποιηθεί στον κ. Ηρόδοτο Δημητρίου)

Ο μικρός Σουκρής επαιζε με τον φιλο του το Δημητρό στις ραγες του τρένου, λιγες μερες πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών και λίγο μετα τη μικρασιατική καταστροφή.Ένα τρένο σκοτωνει τον μικρό μουσουλμάνο και απομένει ο μικρός χριστιανός να προσεύχεται για τον φίλο του.Ο Δημητρός ηταν ο Μενέλαος Λουντέμης και η σκηνή (και η ανάμνηση) αναπτύσσονται στο (αυτοβιογραφικό) εργο του συγγραφέα ,στο «Συννεφιάζει». Μέχρι πρόσφατα οι μαθητες της Α Γυμνασίου το εβρισκαν στα κειμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (σελ 90-92).Είναι από τα λίγα λογοτεχνικά κειμενα για εκεινη την περίοδο, που θέτουν ζητηματα σεβασμού στον «άλλο». Κι όμως αυτό το κείμενο εξαιρέθηκε από το νέο βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου. Φαινεται ότι το πρόβλημα ορισμένων για τον «συνωστισμό» στην παραλία της Σμύρνης αφορά και τον συνωστισμό συναισθημάτων (και γνώσεων).

Όταν ο Βολταίρος επισκέφθηκε στα 1726 το Λονδίνο θαυμασε πολλά πράγματα από την (τοτε) μητρόπολη του εμπορίου αλλά περισσότερο απ’ όλα το Βασιλικό Χρηματιστήριο.Το περίεγραψε ως ένα «μερός πολύ πιο αξιοσέβαστο από πολλά δικαστήρια ,οπου αντιπρόσωποι ολων των εθνων συναντώνται για το καλό της ανθρωπότητας».Εχει αραγε σημασία για την ιστορία του Διαφωτισμού…... το παραπάνω περιστατικό; Αξιζει η (διαρκής ) ερευνα και ανακάλυψη (και) τέτοιων στιγμών από το παρελθόν; Και αν ναι, αυτό γινεται ετσι από βιτσιο χωρις κάποια επιστημονική (ή άλλη) αξία; Δηλαδή η ερευνα μπορεί ή δεν μπορεί να ανατρέψει κατεστημένες απόψεις και –τελικά- δομικα υλικά της πραγματικότητάς μας;
Και γιατι η ρωσσική ιστορία ξαναγράφτηκε μετα την πτωση του κομμουνισμού; Ποιοι μαθητές έμαθαν ή μαθαίνουν την «αλήθεια»;
Γιατι ο Μπερλουσκόνι αλλαξε τα βιβλία της ιστορίας; Όπως –άλλωστε- συνέβη πολλές φορές μέσα στον χρόνο σε όλα τα ιστορικά βιβλία ολων των γλωσσών.

Η καθιερωση του οκταώρου το 1920 στο Παρίσι δεν είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός που καθόρισε το παρόν μας ; Γιατι δεν αναφέρεται στα σχολικά βιβλία ιστορίας;
Πόσα ακόμη τέτοια μεγάλα γεγονότα (η γέννηση της τηλεόρασης, η ιστορία του αυτοκινήτου) εμειναν εκτός;
Ακομη και η πέτρα του σκανδάλου ,η Μικρασιατική καταστροφή δεν ειχε τον ιδιο συμβολισμό για τους έλληνες αναμεσα στα 85 χρόνια που πέρασαν.Όπως αναφέρει ο Αντωνης Λιάκος «αρχικά σήμαινε την κατά κράτος ήττα και τροπή σε φυγή του ελληνικού στρατού και διασταλτικά την καταστροφή του μικρασιατικού εγχειρήματος. Πολύ αργότερα ο όρος μετατοπίστηκε στο να σημαίνει την καταστροφή του ελληνικού στοιχείου στη Μικρά Ασία και συνοδεύτηκε με τη φράση «χαμενες πατρίδες» ή δανειστηκε χαρακτηρισμούς από τη λογοτεχνία,πχ από τα «ματωμένα χώματα»(1962) της Διδώς Σωτηρίου. Τα τελευταία χρόνια συνοδεύτηκε από το αίτημα της αναγνωρισής της ως «γενοκτονίας». Καθιερώθηκε μάλιστα και μια ειδική μέρα για τον εορτασμό της». Ο Αντωνης Λιάκος με το τελευταίο του βιβλίο δίνει απαντησεις (και) στα ερωτήματα που προηγήθηκαν.
Τι είναι ιστορία;
Πώς και από ποιους γράφεται;
Ποση σημασία εχει το παρόν στον τρόπο που κυττάμε το παρελθόν;

Και επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για τον μετα-μοντερνισμό…… (και στην Ιστορία) ως «ισοπεδωτική αποδόμηση» ο καθηγητης διευκρινίζει ότι «αποδόμηση δεν σημαίνει καταστροφή,ξεθεμελίωμα,αλλά έρευνα της ιστορικότητας των εννοιών και των ιδεών,αυτοψία στα δομικά υλικά ,στη συνδεσμολογία ,στο αρχιτεκτονικό σχέδιο».Η κεντρική ιδέα της προσέγγισης που παρουσιάζει ο Α.Λιάκος θα μπορούσε μεταφορικά να προκύπτει από ένα απλό ερωτημα:
Εχουν την ιδια εικόνα για την Αθηνα ,ο κάτοικος της Φιλοθέης με τον κάτοικο της Κυψέλης;
Ο μαθητής στο συγκρότημα της Γκράβας με τον μαθητή του Κολλεγίου εχουν την ιδια εικόνα για την εκπαίδευση;
«Το βιβλίο αυτό,σημειώνει ο Α.Λιάκος,επιχειρεί μια αλλαγή οπτικής: Από το εξιστορούμενο αντικείμενο στο ιστορούν υποκείμενο.
Το ιστορούν υποκείμενο,οι προθέσεις του και η ματιά του προσδιορίζονται ιστορικά.Προσδιορίζεται το τι θέλει να δει ,το τι μπορεί να δει και το πώς μπορεί να το εξιστορήσει.Η ιστορία ποιείται γιατι περνά μεσα από τους τρόπους που οι κοινωνίες εγκαθιδρύουν για να εξιστορίσουν τον εαυτό τους.
Το κειμενο(σ.σ το συγκεκριμένο βιβλίο) αναφέρεται σ’ αυτό το ιστορείν ως μια συγκρουση πολιτισμικών πρακτικων ,που αποτελούνται από ιδέες θεσμούς ,γλωσσικούς τρόπους ,διαθέσεις συναισθήματα μέσα από τα οποία σκεπτόμαστε και γράφουμε για το παρελθόν».
Στην απελευθέρωση της ιστορίας (όπως την προτείνει ο Α,Λιάκος)……αναφέρεται και το παράδειγμα της «Γκερνίκα» του Πικάσο.

«Τι θα μας εδινε πιστότερη περιγραφή των βομβαρδισμών από την γερμανική αεροπορία;
Φωτογραφία των ερειπίων;
Εκθεση εκτέλεσης διαταγής από τον αρχηγό της αεροπορικής μοίρας;
Εκθεση των τοπικών αρχων;
Μαρτυρίες και απομνημονεύματα κατοίκων;
Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε αξιολογηση με βάση δυο κριτήρια: το αληθές και το πραγματικό.Με βάση το πρωτο ,οι ακριβέστερες πηγές θα ηταν κατά σειρά, πρωτα οι φωτογραφίες ,ύστερα οι εκθέσεις και με απόσταση οι μαρτυρίες. Με βάση το δευτερο κριτήριο ,της απόδοσης της πραγματικότητας ,θα άλλαζε η σειρά κατάταξης.
Ο πίνακαςτου Πικάσο θα ηταν ο πρωτος.(…)
Γιατί ο πίνακας μας δειχνει καλύτερα την πραγματικότητα;
Γιατι περιέχει τη δυνατότητα του πώς θα μπορούσε να είναι.
Επομένως η πραγματικότητα αποτελείται από το τι εγινε και από το πώς θα μπορούσε να είναι αυτό που εγινε.Αρα το αληθινό είναι κάτι λιγότερο από το πραγματικό.
Συμπέρασμα:
Επιδιώκοντας το αληθές , και όχι το πραγματικό,ο ιστορικός λόγος εχει απώλειες».
Είναι μάλλον ελπιδοφόρο:Η ιστορία ποτέ δεν γράφτηκε ,δεν γράφεται«αντικειμενικά».Ωρα να το χωνέψουμε για να ρυθμισουμε τη σταση μας απέναντι στα θέσφατα της (ητοι των ιστορικών που δεν είναι οι απλοί παρατηρητές ,αλλά πάντα επηρεασμένοι από τις αξίες της κοινωνίας και τους όρους με τους οποίους διαπραγματεύεται το παρελθόν της).
Τελικά ειμαστε πολύ πιο ελευθεροι απ΄οσο πιστευουμε.

Τάκης Καμπύλης, Ελεύθερος Τύπος, 10/06/2007 (αποσπάσματα)

πλήρες: http://www.diamet.gr/el/readText.asp?textID=3724

Mια ενδιαφέρουσα έκδοση του Γραφείου Τύπου και Πληρ (ΡΙΟ) εκδ. 2005, που δεν έτυχε προσοχής.

ΜουσουλμανικοίΧώροι Λατρείας στην Κύ̟ρο
(Muslim Places of Worship in Cyprus)
Νέα έκδοση του Γραφείου Τύ̟ου και Πληροφοριών στην αγγλική γλώσσα
Το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών κυκλοφόρησε πρόσφατα την τρίτη αγγλική έκδοση του βιβλίου “Muslim Places of Worship in Cyprus”. Πρόκειται
για έκδοση που στόχο έχει να προσφέρει στον αναγνώστη,
σε ένα σύντομο ιστορικό πλαίσιο, μια γενική εικόνα της
παρουσίας του Ισλάμ στην Κύπρο, μέσω των
μουσουλμανικών χώρων λατρείας στο νησί.
Η έκδοση καταλαμβάνει συνολικά 108 σελίδες και είναι
πλούσια σε φωτογραφικό υλικό. Στην εισαγωγή
επισημαίνεται η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της
Κύπρου η οποία περιέχει δείγματα διάφορων πολιτισμών,
συμπεριλαμβανομένου και του Ισλάμ. Παρέχονται επίσης
πληροφορίες για τη στρατηγικής σημασίας γεωγραφική
θέση και την ιστορία της Κύπρου, με ιδιαίτερη αναφορά
στην πρώτη επαφή του νησιού με το Ισλάμ, μέσω των
αραβικών επιδρομών και τη συνύπαρξη για πρώτη φορά
Χριστιανών και Μουσουλμάνων στην Κύπρο.
Καταγράφεται επίσης η μεταγενέστερη επαφή της Κύπρου με το Ισλάμ που άρχισε με την
κατοχή του νησιού από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη μετέπειτα δημιουργία της
τουρκοκυπριακής κοινότητας. Παράλληλα παρουσιάζονται οι βασικές κατηγορίες τεμενών που υπάρχουν στην Κύπρο και προβάλλονται οι προσπάθειες που καταβάλλει η κυπριακή κυβέρνηση για συντήρηση και προστασία τους, εκεί όπου έχει πρόσβαση, σε αντιπαραβολή με τη συστηματική καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου στις περιοχές που βρίσκονται υπό Τουρκική στρατιωτική κατοχή.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται διάφοροι μουσουλμανικοί χώροι λατρείας στις έξι επαρχίες της
Κύπρου. Προβάλλονται, τέλος, οι προσπάθειες που καταβάλλονται από διεθνείς φορείς, σε
συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση, για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού.
Το βιβλίο προλογίζει ο 1ρ Τάρεκ Ραντουάν, Αιγύπτιος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αλ
Άζχαρ του Καΐρου, ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το βιβλίο επιβεβαιώνει επίσης έμπρακτα την πραγματικότητα της ειρηνικής συμβίωσης των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο και το βαθμό αλληλεπίδρασής τους, κατά τη διάρκεια της κοινής συμβίωσής τους». Ο 1ρ. Ραντουάν επισημαίνει επίσης: «Το βιβλίο αναδεικνύει το βαθμό αντίληψης εκ μέρους της κυπριακής κυβέρνησης της αξίας του πολιτιστικού πλούτου του νησιού, γεγονός που την ώθησε στη συνέχιση της συντήρησης και προστασίας των τεμενών και όλων των άλλων ιερών μουσουλμανικών χώρων.»
Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει ήδη σε αναθεωρημένη αραβική έκδοση, ενώ προγραμματίζεται η έκδοσή του και σε άλλες γλώσσες.
Αντίτυπα του βιβλίου στην αγγλική και την αραβική γλώσσα διατίθενται από το ΓΤΠ στην οδό Απελλή στη Λευκωσία, από όπου το κοινό μπορεί επίσης να προμηθευτεί και αντίτυπα της
ρωσικής έκδοσης του βιβλίου που κυκλοφόρησε το 2005. Περισσότερες πληροφορίες από το τηλ. (+357) 22801207 και την ηλεκτρονική διεύθυνση registry@pio.moi.gov.cy

Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί εκδόθηκε μόνο σε αγγλική κι αραβική έκδοση κι όχι σε ελληνική και τουρκική;;;

Οι συγγραφείς του εγχειριδίου Ιστορίας ΟΕΔΒ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΟΥΝΤΑΙ

Στο άρθρο "Ενας ηγέτης ακτινογραφείται"
(Εκδόθηκαν)Τα πρακτικά του συνεδρίου για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που διεξήχθη το 2007. - ΒΗΜΑ Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009-
σημειώνεται: "Χαιρετισμοί Αχιλλέας Γ. Καραμανλής, Κώστας Καραμανλής, Επιμέλεια (των τρίτομων Πρακτικών) Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, Κωνσταντίνα Ε. Μπότσιου, Ευάνθης Χατζηβασιλείου"
"Οι τρεις τόμοι με τα υλικά του διεθνούς επιστημονικού συμποσίου χωρίζονται σε πέντε ενότητες (Θεσμοί και δημοκρατικό πολίτευμα, Διεθνής ζωή, Οικονομία και κοινωνία, Πολιτισμός, Απολογισμός- συμπεράσματα- προοπτικές)..."
Υπενθύμιση:
Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου Κόσμου (από το 1815 έως σήμερα),
Γ΄ Τάξη Γενικού Λυκείου και Δ΄ Τάξη Εσπερινού Λυκείου, Γενικής Παιδείας, ΟΕΔΒ, Αθήνα.
Συγγραφείς: Κολιόπουλος, Ι. – Σβολόπουλος, Κ. – Χατζηβασιλείου, Ε. – Νημάς, Θ. & Σχολινάκη-Χελιώτη, Χ. (2007)

Οποιος ενδιαφέρεται για μια εμπεριστατωμένη
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙO ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
ας ακολουθήσει τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.alfavita.gr/artra/art13_9_08_1650.php

Ελλάδα 20ος αι. Μια συμβολή στο θέμα της γλώσσας

Δημοτικισμός και σοσιαλισμός

ΤΟ ΒΗΜΑ 01 Φεβρ. 2009 Παναγιώτης Νούτσος
H συζυγία δημοτικισμού και σοσιαλισμού δεν υπήρξε, κατά την εκδίπλωση της δεκαετίας του 1910, κάποια ευθύγραμμη διεργασία. Οι αποστάσεις που κρατήθηκαν ...

Σχετικά με το ψήφισμα της "Πρωτοβουλίας Γονιών και Αποφοίτων της Αγγλικής Σχολής"

Καταρχάς θα θέλαμε να χαιρετίσουμε το ήπιο ύφος και την αναγνώριση κάποιων βασικών αρχών όπως η πολυπολιτισμικότητα στο ψήφισμα της “Πρωτοβουλίας Γονιών και Αποφοίτων της Αγγλικής Σχολής”. Επειδή όμως η Πρωτοβουλία φαίνεται να συνεχίζει να αντιτάσσεται στον εκσυγχρονισμό της Αγγλικής Σχολής και στις αναγκαίες μεταρυθμίσεις που προκύπτουν από το γεγονός της μαζικής παρουσίας Τουρκοκυπρίων μαθητών, θεωρούμε ότι πρέπει να απαντήσουμε στην ουσία των ζητημάτων που θέτει.Στην όλη προσέγγισή της η Πρωτοβουλία υποπίπτει σε μια θεμελιώδη αντίφαση. Από τη μια αποδέχεται τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Αγγλικής Σχολής, όπως αυτός επαναδιαβεβαιώθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και από την άλλη ζητά στην ουσία εφαρμογή πρακτικών που αρμόζουν σε μονοκοινοτικό σχολείο. Πολυπολιτισμικότητα σημαίνει σεβασμός στη διαφορετικότητα, σημαίνει αρμονική συνύπαρξη των διαφόρων εθνοτικών και πολιστικών κοινοτήτων χωρίς μια από αυτές, έστω πλειοψηφική, να καθορίζει την κανονικότητα. Δεν νοείται πολυπολιτισμικότητα και ταυτόχρονα να κυριαρχούν τα ελληνο-χριστιανικά ιδεώδη, εκτός βέβαια και αν οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπιστούν ρατσιστικά ως δεύτερης κατηγορίας μαθητές. Το σεβασμό που απαιτούν για την “ελληνικότητα”, είναι μήπως έτοιμοι να τον δεκτούν για την “τουρκικότητα”; Επειδή η Αγγλική Σχολή δεν είναι ελληνορθόδοξη κοινοτική, αλλά χριστιανική, μη δογματική και, σύμφωνα με γνωματεύσεις δυο Γενικών Εισαγγελέων, δια-κοινοτική σχολή.Η αντίληψη της Πρωτοβουλίας ότι διεξάγεται ένα πολιτικό πείραμα στην Αγγλική Σχολή είναι παραπλανητική και λανθασμένη. Στην Αγγλική Σχολή διεξάγεται μια εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση που λαμβάνει υπόψη της την αναδυόμενη πολιτική πραγματικότητα στην Κύπρο, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Αυτή τη στιγμή η Αγγλική Σχολή αποτελεί ένα από τα ελάχιστα μιχτά σχολεία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως τέτοιο αποτελεί μοντέλο ειρηνικής συμβίωσης και συνύπαρξης Ε/κ και Τ/κ μαθητών. Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως μιχτό σχολείο χρειάζονται μια σειρά από μέτρα που να επιβεβαιώνουν και διασφαλίζουν τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των μαθητών διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής και να μην αποκλείουν μια σημαντική μερίδα μαθητών, όπως π.χ. με τον ελληνικό εθνικό ύμνο ή με τις ελληνικές εθνικές γιορτές. Επειδή ο ρατσισμός υπάρχει τόσο στην κυπριακή κοινωνία όσο και στα σχολεία της -και η Αγγλική Σχολή δεν αποτελεί εξαίρεση-, η πολιτική απραξία, τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία ευρύτερα, αποτελεί στρουθοκαμηλισμό μπροστά στις υπαρκτές και καταγεγραμμένες σε επιστημονικές έρευνες ρατσιστικές συμπεριφορές.Η Αγγλική Σχολή, όπως και κάθε σχολείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, οφείλει να δημιουργεί κριτικά σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες. Και εδώ βρίσκεται και η δεύτερη θεμελιώδης αντίφαση της Πρωτοβουλίας. Που από τη μια θέλει το σχολείο έξω από το πολιτικό γίγνεσθαι και από την άλλη προσπαθεί να επιβάλει τη δική της πολιτική αντίληψη για την κυπριακή ιστορία. Το σχολείο δεν βρίσκεται και δεν μπορεί να βρίσκεται έξω από την κοινωνία. Η διακοινοτική συμφιλίωση, ο αντι-ρατσισμός και ο αλληλοσεβασμός των κοινοτήτων δεν αποτελούν κομματικές θέσεις που επιβάλλονται, αλλά καθολικά αποδεκτούς πολιτικούς στόχους της κυπριακής κοινωνίας και πολιτείας που καλλιεργούνται και στο σχολείο. Αν η Πρωτοβουλία είναι το σύγχρονο χαρακτήρα της κυπριακής κοινωνίας που αντιστρατεύεται από την σκοπιά του “ελληνισμού”, ας το πει καθαρά χωρίς υπεκφυγές.Τέλος η Πρωτοβουλία ας κατανοήσει ότι η διδασκαλία της ιστορίας της Κύπρου δεν αποτελεί τρόπο εθνικής κατήχησης και μέθοδο κρατικής προπαγάνδας, αλλά προσπάθεια κριτικής κατανόησης του παρελθόντος σε σχέση με το μέλλον της χώρας μας. Η μανιχαϊστική ιστορία του αγώνα του εθνικού υποκειμένου ενάντια στον προαιώνιο εχθρό όχι μόνο είναι επιστημονικά προβληματική αλλά και πολιτικά ξεπερασμένη. Η επιστήμη της ιστορίας βρίσκεται ήδη εδώ και δεκαετίες υπό διαδικασία αποεθνοποίησης τόσο στο ερευνητικό όσο και στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Ιδιαίτερα μάλιστα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο εθνικισμός αντιμετωπίζεται ως ένα ιστορικό ρεύμα που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Στην Κύπρο φαίνεται, οι εκφραστές του να επιμένουν έστω και συγκαλυμμένα να αναπαράγουν τα προτάγματα του.

”Πλατφόρμα Ε/Κ και Τ/Κ εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος” [ε/κ τμήμα]
gregoris