O Νέαρχος Γεωργιάδης για το διήγημά του: "Τελευταία επιθυμία του Μεμέτη"

Υμνος στη φιλία και συμβίωση Ε/κ και Τ/κ

Ο συγγραφέας της «Τελευταίας επιθυμίας του Μεμέτη», απαντά στις επικρίσεις
Οσοι βιάστηκαν να επικρίνουν την «Τελευταία επιθυμία του Μεμέτη», επιβεβαιώνουν ότι ένα μέρος της κυπριακής κοινωνίας είναι ακόμα καθηλωμένο στην αναπηρική καρέκλα του παρελθόντος και δεν ανέχεται την αντίθετη άποψη, δηλώνει ο συγγραφέας του διηγήματος, Νέαρχος Γεωργιάδης. Μερικές μέρες μετά το θόρυβο που εσκεμμένα δημιούργησαν - όσοι δημιούργησαν - με αφορμή την επιλογή κάποιων κειμένων - βοηθημάτων για τους καθηγητές, για να γίνει εφικτή η υλοποίηση του στόχου του Υπουργείου Παιδείας για δημιουργία κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ, ο Νέαρχος Γεωργιάδης με γραπτή δήλωσή του, βάζει τα πράγματα στη θέση τους, απαντά σε όσα ανιστόρητα ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες, επισημαίνοντας πως οι αντιδράσεις καταδεικνύουν εμμονή στο σοβινισμό και τη μισαλλοδοξία και απόρριψη του διαλόγου και της κατανόησης. Συγκεκριμένα, ο Νέαρχος Γεωργιάδης, κάνει αναφορά στους ισχυρισμούς του Προέδρου της ΠΟΕΔ κ. Μικελλίδη για δήθεν προσπάθεια να πληγεί η ΕΟΚΑ και να μειωθεί η συμβολή της στον αγώνα του ‘55 - ‘59. «Το διήγημά μου είναι η αληθινή ιστορία της φιλίας ανάμεσα σε δυο παιδιά με διαφορετικές εθνικές ταυτότητες, μέσα σε ένα περιβάλλον υπέρμετρου εθνικισμού και δολοφονικού σοβινισμού των δυο κοινοτήτων, που οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφή. Η επιθυμία του Μεμέτη προτού πεθάνει είναι να ξαναδεί τον φίλο του για τελευταία φορά. Η ανθρωπιά των δυο παιδιών επικαλείται την ανθρωπιά των αναγνωστών, κι όσοι διάβασαν το διήγημα παραδέχτηκαν ότι συγκινήθηκαν και έκλαψαν», σημειώνει ο Νέαρχος Γεωργιάδης. Ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔ κ. Μικελίδης επέκρινε το διήγημα, διότι δήθεν η ΕΟΚΑ έβαζε βόμβες σε τζαμιά και σχολεία των Τουρκοκυπρίων και σοκαρίστηκε από τον χαρακτηρισμό «παράνομη οργάνωση των Ελλήνων εθνικιστών», ως αναφορά στην ΕΟΚΑ, τονίζει ο Ν. Γεωργιάδης για να σημειώσει πως στο διήγημα δεν γίνεται καμιά αναφορά σε «βόμβες που κατέστρεψαν το τζαμί», πράγμα που δείχνει, κατά τον συγγραφέα, ότι οι επικριτές δεν διάβασαν με προσοχή το διήγημα. Η έκφραση «Παράνομη οργάνωση των Ελλήνων εθνικιστών» είναι αντικειμενική και γράφτηκε ως επεξήγηση στη λέξη ΕΟΚΑ, ώστε να μπορούν να την κατανοήσουν οι αναγνώστες των νεότερων γενεών ή άνθρωποι ξένων χωρών, σημειώνει, εξηγώντας πως πράγματι εθνικισμός σημαίνει εθνική υπερηφάνεια ή εθνικός εγωισμός, χωρίς καμιά χροιά είτε αρνητική είτε θετική. Επίσης, η λέξη «παράνομη» είναι κι αυτή αντικειμενική, αφού τα γεγονότα αφορούν την περίοδο της Αγγλοκρατίας, προσθέτει. Ο Ν. Γεωργιάδης υπενθυμίζει τη φιλοσοφία του Υπουργείου Παιδείας για εναλλακτικότητα των απόψεων μέσα στα σχολικά βιβλία, ούτως ώστε οι μαθητές να γνωρίζουν διαφορετικές τοποθετήσεις και να επιλέγουν, μέσα από συζήτηση και μέσα από την ελεύθερή τους σκέψη, τη δική τους τοποθέτηση. «Τα άτομα που βιάστηκαν να επικρίνουν την «Τελευταία επιθυμία του Μεμέτη», χωρίς να διαβάσουν ολόκληρο το διήγημα, αλλά απομονώνοντας ένα απόσπασμα, δείχνουν ότι ένα μέρος της κυπριακής κοινωνίας είναι ακόμα καθηλωμένο στην αναπηρική καρέκλα του παρελθόντος και δεν ανέχεται την αντίθετη άποψη. Εμμένουν στο σοβινισμό και τη μισαλλοδοξία και δεν θέλουν να δουν την Κύπρο να προχωρεί προς τα εμπρός μέσα από την ανοχή, την κατανόηση και τον διάλογο. Το διήγημά μου είναι η αληθινή ιστορία της φιλίας ανάμεσα σε δυο παιδιά με διαφορετικές εθνικές ταυτότητες, μέσα σε ένα περιβάλλον υπέρμετρου εθνικισμού και δολοφονικού σοβινισμού των δυο κοινοτήτων, που οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφή. Η επιθυμία του Μεμέτη προτού πεθάνει είναι να ξαναδεί τον φίλο του για τελευταία φορά. Η ανθρωπιά των δυο παιδιών επικαλείται την ανθρωπιά των αναγνωστών, κι όσοι διάβασαν το διήγημα παραδέχτηκαν ότι συγκινήθηκαν και έκλαψαν», δηλώνει ο Ν. Γεωργιάδης. Υπεραμυνόμενος των μηνυμάτων και της διαχρονικότητας του διηγήματός του, ο συγγραφέας του τονίζει πως ο Μεμέτης, πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, παραμένει ζωντανός «σε αντίθεση με τους επικριτές του, που είναι ερωτευμένοι με το αμαρτωλό παρελθόν». Η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων έχει ήδη προσχωρήσει σε αυτή τη διακοινοτική φιλία και δεν επιτρέπει την επιστροφή σε καταστάσεις που επισώρευσαν ερείπια, προσφυγιά και ανθρώπινες τραγωδίες, υποστηρίζει ο Ν. Γεωργιάδης. Πάντως πολλά ερωτηματικά δημιουργούνται από τη στάση όσων έσπευσαν να κατακεραυνώσουν το διήγημα και μαζί τον υπό υλοποίηση στόχο του Υπουργείου Παιδείας, αφού η αρμόδια επιτροπή είχε αποφασίσει την απόσυρσή του, πριν ακόμα αυτό δοθεί στους εκπαιδευτικούς ως βοήθημα. Σκοπός, όπως επιβεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα, ήταν η πρόκληση αχρείαστης συζήτησης για να πληγεί ο υπό αναφορά στόχος του ΥΠΑΜ και να αρχίσει μία κινδυνολογία και παραφιλολογία γύρω από την ανάγκη επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, που μόνο πανικό μπορεί να προκαλέσει.
Το επίμαχο διήγημα του Ν. Γεωργιάδη «Η τελευταία επιθυμία του Μεμέτη» δημοσιεύεται σήμερα στη "Χαραυγή", στη σελίδα 35. 2008-10-30