Τα επίμαχα και τραυματικά θέματα στη διδασκαλία της Ιστορίας (Λευκωσία 27 Νοεμβρίου 2010)

Ο Όμιλος Ιστορικού Διαλόγου και Έρευνας σας προσκαλεί σε συμπόσιο με θέμα:

Τα επίμαχα και τραυματικά θέματα στη διδασκαλία της Ιστορίας




27 Νοεμβρίου 2010, 9.00 – 13.30, Chateau Status (απέναντι από το Ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας)

Πρόγραμμα:

Μέρος Ι (9.00 – 11.00):
«Τα συγκρουσιακά θέματα στη διδασκαλία της
Ιστορίας». Με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο των
Κόκκινου, Μαυροσκούφη, Γατσωτή και Λεμονίδου
(2010).
• Χαιρετισμός: Χαρά Μακρυγιάννη, Πρόεδρος ΟΙΔΕ
• Εισαγωγή – Συντονισμός: Παύλος Παύλου:
«Ούτε φρονηματισμός, ούτε παροξυσμός –
Για μια Ιστορία που ‘διδάσκεται’ από τα συγκρουσιακά
θέματα».
• Νιαζί Κιζίλγιουρεκ: «Οι πόλεμοι της Ιστορίας, οι
πόλεμοι της μνήμης - Η περίπτωση των δικοινοτικών
συγκρούσεων τη δεκαετία του ‘60”.
Με αναφορά στην έκδοση “Τα συγκρουσιακά
θέματα στη διδασκαλία της Ιστορίας».
• Δημήτρης Μαυροσκούφης: «Η διδασκαλία των
συγκρουσιακών θεμάτων στο σχολείο: καλές και
κακές πρακτικές».
• Γιώργος Κόκκινος: «Ιστορικές και πολιτισμικές
διαστάσεις στην προσέγγιση του τραυματικού και
επίμαχου παρελθόντος. Η συμβολή του Μισέλ ντε
Σερτώ, της ιστορίας του παρόντος χρόνου και της
δημόσιας ιστορίας».
Συζήτηση

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (15’)
Μέρος ΙΙ (11.30 – 13.30):
Πορίσματα ερευνών για τη διδασκαλία των επίμαχων
ιστορικών γεγονότων
• Εισαγωγή – Συντονισμός: Μελτέμ Ονουκράν Σαμανί:
«Ευαίσθητα θέματα στα κυπριακά σχολικά εγχειρίδια
Ιστορίας»
• Μιχαλίνος Ζεμπύλας: «Αποδομώντας την
ουσιοκρατία της ταυτότητας σε συγκρουσιακές
κοινωνίες»: συγκριτική εθνογραφική έρευνα σε
Ισραήλ, Κύπρο και Β. Ιρλανδία.
• Χάρης Ψάλτης: «Οι αντιλήψεις των Ελληνοκυπρίων
και των Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών για τη
διδασκαλία της Ιστορίας: Ιδεολογία, Επιστημολογία
και Μεθοδολογία»
• Ρένα Χόπλαρου: «Οι φωναχτές σιωπές μας:
Τι αναφέρουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι
εκπαιδευτικοί σχετικά με τη διδασκαλία των επίμαχων
γεγονότων στα σχολεία τους».
Συζήτηση

Σημαντική η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο για τη συγκρότηση της δημόσιας κουλτούρας και πολιτών με κριτική σκέψη

Η Ιστορία και το νέο σχολείο
Αντώνης Λιάκος Κυριακή 18 Απριλίου 2010



Στο πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε από την υπουργό Παιδείας κυρία Διαμαντοπούλου για τις αλλαγές στην εκπαίδευση, και παράλληλα με την καθιέρωση πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας για τους εκπαιδευτικούς, χρειάζεται να περιληφθεί και ένα άρθρο για τη διδασκαλία της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση. Παρά το γεγονός ότι η ιστοριογραφία της χώρας μας έχει αναπτυχθεί με νέες έρευνες και έχει εμπλουτιστεί με νέες προσεγγίσεις και θεματικές, το σχολείο συνεχίζει να μένει καθηλωμένο σε κύκλους επανάληψης της ίδιας Ιστορίας- αρχαία, μέση, νεότερη- τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο λύκειο, με σχολικά βιβλία που αν δεν αποπροσανατολίζουν, πάντως αφυδατώνουν και δυσκολεύουν τη μάθηση. Τα φτωχά αποτελέσματα στις εξετάσεις είναι ένας μόνο από τους δείκτες αυτής της αποτυχίας. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία η Ιστορία δεν διδάσκεται από ιστορικούς, και δεν υπάρχει η ειδικότητα του ιστορικού στο σχολείο. Την Ιστορία τη διδάσκουν γενικώς «φιλόλογοι» (ειδικότητα ΠΕ02), που σημαίνει απόφοιτοι σχολών της Φιλοσοφικής (φιλολογίας, ψυχολογίας-παιδαγωγικών, γαλλικής, αγγλικής, γερμανικής κλπ. φιλολογίας) που ενδέχεται να μην έχουν διδαχθεί ούτε ένα μάθημα Ιστορίας. Οταν καλούνται να διδάξουν Ιστορία όσοι δεν την έχουν διδαχθεί συνήθως αρκούνται στην πιστή αναπαραγωγή του σχολικού εγχειριδίου. Χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και ενδιαφέρον για το πεδίο, χωρίς βιβλιογραφική ενημέρωση, δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον των μαθητών, ούτε βέβαια να μεταδώσουν την αίσθηση της ιστορικότητας. Η Ιστορία στο σχολείο γίνεται ένα βαρετό μάθημα που οδηγεί στην αποστήθιση. Οι απόφοιτοι των τμημάτων αυτών επιλέγονται με εξετάσεις στον ΑΣΕΠ με ενιαία ύλη της οποίας ο κεντρικός κορμός είναι τα φιλολογικά μαθήματα. Για τη διαιώνιση

Η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο γίνεται με τέτοιο τρόπο στα Γυμνάσια και στα Λύκεια με αποτέλεσμα να έχει καταλήξει ένα βαρετό μάθημα το οποίο οι μαθητές πρέπει απλώς να αποστηθίσουν αυτής της πρωτοτυπίας, προβάλλεται ως κύρια δικαιολογία ότι στην Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής κατανομής των σχολείων, καθώς και της κατανομής των ανθρωπιστικών μαθημάτων στο σχολικό πρόγραμμα, η καθιέρωση ειδικοτήτων θα ήταν μια αναποτελεσματική και περιττή πολυτέλεια. Το ίδιο γεγονός ωστόσο δεν εμποδίζει να γίνονται σεβαστές οι ειδικεύσεις των αποφοίτων της Φυσικομαθηματικής σε φυσικούς που διδάσκουν φυσική, σε μαθηματικούς που διδάσκουν μαθηματικά, σε χημικούς που διδάσκουν χημεία και σε βιολόγους που διδάσκουν βιολογία. Ο κύριος λόγος αυτής της αντιεπιστημονικής εμμονής στον ρόλο του «φιλολόγου» που διδάσκει τα πάντα είναι ότι δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη η αυτοτελής συγκρότηση του ιστορικού κλάδου. Ως τώρα οι μηχανισμοί του υπουργείου Παιδείας κατέχονταν από το παρωχημένο πνεύμα του ελληνικού 19ου αιώνα που έβλεπε την Ιστορία ως παρακλάδι της φιλολογίας. Οφείλεται επίσης αυτή η καθυστέρηση και στο γεγονός ότι οι ιστορικοί- πανεπιστημιακοί ή ερευνητές- ελάχιστη προσοχή έδωσαν, ως τώρα, στην αναμόρφωση της διδασκαλίας της Ιστορίας στο σχολείο, σε αντίθεση με τους μαθηματικούς και τους φυσικούς επιστήμονες οι οποίοι έδειξαν ένα διαρκές και αποτελεσματικό ενδιαφέρον. Είναι όμως πλέον καιρός να αρθεί αυτός ο απαράδεκτος αναχρονισμός, ο οποίος έχει καταστροφικές συνέπειες τόσο ως προς τη διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο, όσο επίσης και ως προς τη συγκρότηση του προγράμματος των ιστορικών τμημάτων, τα οποία τείνουν να μετατραπούν σε πανδιδακτήρια με την προσθήκη πλήθους φιλολογικών μαθημάτων, για να εξυπηρετήσουν την προσδοκώμενη επάρκεια των αποφοίτων τους. Αποτέλεσμα; Λίγο απ΄ όλα. Χρειάζεται επομένως να καθιερωθεί η ειδικότητα του ιστορικού στο σχολείο, και ταυτόχρονα να γίνει μια σοβαρή αναδιοργάνωση του αναλυτικού προγράμματος που αφορά την εκπαίδευση της Ιστορίας, η οποία κακώς περιορίζεται σε μια γεγονοτολογική αντίληψη. Η Ιστορία αφορά την προβληματική των σχέσεών μας με το παρελθόν, περιλαμβανομένης της συγκρότησης της ιστορικής συνείδησης και της συλλογικής μνήμης. Το αίτημα να διδάσκει κανείς το αντικείμενο που έχει σπουδάσει θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, χωρίς παραχωρήσεις σε λαϊκιστικές-συντεχνιακές απαιτήσεις να διδάσκουν όλοι όλα. Και δεν χρειάζεται βέβαια να επιχειρηματολογήσει κανείς επιπροσθέτως για το πόσο σημαντική είναι η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο για τη συγκρότηση της δημόσιας κουλτούρας και πολιτών με κριτική σκέψη.
Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=72&artId=299178&dt=18/04/2010#ixzz0lVvhWT2q

Γαλλία πρόταση αφαίρεσης της Ιστορίας από την κατεύθυνση των Επιστημών της αντίστοιχης Γ΄Λυκείου

Γάλλοι διανοητές και πολιτικοί αντιδρούν έντονα στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που προτείνει ο υπουργός Παιδείας της Γαλλίας Λικ Σατέλ, η οποία αφαιρεί από το πρόγραμμα των μαθητών Τρίτης Λυκείου που έχουν επιλέξει την κατεύθυνση των Επιστημών, την Ιστορία και τη Γεωγραφία.
Το μέτρο αφορά τους μαθητές που επιλέγουν να δώσουν εξετάσεις baccalaureat, έχοντας επιλέξει την επιστημονική κατεύθυνση.
Για τους μαθητές Λογοτεχνίας και Οικονομικών η Ιστορία και η Γεωγραφία θα παραμείνουν μαθήματα υποχρεωτικά, μαζί με τα Μαθηματικά, τα Γαλλικά και μία ακόμα ξένη γλώσσα, τη Γιλοσοφία και άλλα μαθήματα.
Το σχέδιο της γαλλικής κυβέρνησης έχει προκαλέσει την έντονη οργή των Γάλλων διανοητών και πολιτικών. Με επικεφαλής τον φιλόσοφο Αλέν Φινκελκρότ, ιστορικοί και διανοούμενοι εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση στην οποία χαρακτήρισαν το σχέδιο «κοντόφθαλμο και αντιπαραγωγικό».
«Το προφανές κενό ανάμεσα στο νομοσχέδιο και στις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες των Γάλλων νέων στις αρχές του 20ού αιώνα μπορεί να προκαλέσει μόνο ανησυχία και αποχαύνωση» αναφέρουν.
Πολιτικοί της Αριστεράς, ανάμεσά τους η ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Μισέλ Ομπρί, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ και ο πρώην υπουργός Παιδείας, Ζακ Λανγκ, έχουν επίσης εκφραστεί κατά του νομοσχεδίου.
Από την πλευρά του, ο Λικ Σατέλ υπερασπίστηκε το νομοσχέδιο, λέγοντας ότι η εξειδίκευση σε συγκεκριμένο τομέα θα είναι ευεργετική για τους μαθητές και τονίζοντας ότι στις πιο μικρές τάξεις ο αριθμός των ωρών της Ιστορίας σχεδόν διπλασιάζεται.
Πρόσθεσε ότι η μεταρρύθμιση θα προσφέρει τη δυνατότητα σε όσους μαθητές το θελήσουν να παρακολουθήσουν μαθήματα Ιστορίας ως μάθημα επιλογής.
in.gr