Τα επίμαχα και τραυματικά θέματα στη διδασκαλία της Ιστορίας (Λευκωσία 27 Νοεμβρίου 2010)

Ο Όμιλος Ιστορικού Διαλόγου και Έρευνας σας προσκαλεί σε συμπόσιο με θέμα:

Τα επίμαχα και τραυματικά θέματα στη διδασκαλία της Ιστορίας




27 Νοεμβρίου 2010, 9.00 – 13.30, Chateau Status (απέναντι από το Ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας)

Πρόγραμμα:

Μέρος Ι (9.00 – 11.00):
«Τα συγκρουσιακά θέματα στη διδασκαλία της
Ιστορίας». Με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο των
Κόκκινου, Μαυροσκούφη, Γατσωτή και Λεμονίδου
(2010).
• Χαιρετισμός: Χαρά Μακρυγιάννη, Πρόεδρος ΟΙΔΕ
• Εισαγωγή – Συντονισμός: Παύλος Παύλου:
«Ούτε φρονηματισμός, ούτε παροξυσμός –
Για μια Ιστορία που ‘διδάσκεται’ από τα συγκρουσιακά
θέματα».
• Νιαζί Κιζίλγιουρεκ: «Οι πόλεμοι της Ιστορίας, οι
πόλεμοι της μνήμης - Η περίπτωση των δικοινοτικών
συγκρούσεων τη δεκαετία του ‘60”.
Με αναφορά στην έκδοση “Τα συγκρουσιακά
θέματα στη διδασκαλία της Ιστορίας».
• Δημήτρης Μαυροσκούφης: «Η διδασκαλία των
συγκρουσιακών θεμάτων στο σχολείο: καλές και
κακές πρακτικές».
• Γιώργος Κόκκινος: «Ιστορικές και πολιτισμικές
διαστάσεις στην προσέγγιση του τραυματικού και
επίμαχου παρελθόντος. Η συμβολή του Μισέλ ντε
Σερτώ, της ιστορίας του παρόντος χρόνου και της
δημόσιας ιστορίας».
Συζήτηση

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (15’)
Μέρος ΙΙ (11.30 – 13.30):
Πορίσματα ερευνών για τη διδασκαλία των επίμαχων
ιστορικών γεγονότων
• Εισαγωγή – Συντονισμός: Μελτέμ Ονουκράν Σαμανί:
«Ευαίσθητα θέματα στα κυπριακά σχολικά εγχειρίδια
Ιστορίας»
• Μιχαλίνος Ζεμπύλας: «Αποδομώντας την
ουσιοκρατία της ταυτότητας σε συγκρουσιακές
κοινωνίες»: συγκριτική εθνογραφική έρευνα σε
Ισραήλ, Κύπρο και Β. Ιρλανδία.
• Χάρης Ψάλτης: «Οι αντιλήψεις των Ελληνοκυπρίων
και των Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών για τη
διδασκαλία της Ιστορίας: Ιδεολογία, Επιστημολογία
και Μεθοδολογία»
• Ρένα Χόπλαρου: «Οι φωναχτές σιωπές μας:
Τι αναφέρουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι
εκπαιδευτικοί σχετικά με τη διδασκαλία των επίμαχων
γεγονότων στα σχολεία τους».
Συζήτηση

Οι ΗΠΑ έδωσαν μετά τον πόλεμο εν γνώσει τους ασφαλές καταφύγιο σε Ναζί

Ο Γιόζεφ Μένγκελε πέθανε το 1979 χωρίς ποτέ να δικαστεί (Φωτογραφία: Τα Νέα )

---

---

Ουάσινγκτον

Περισσότερες λεπτομέρειες για την σκοτεινή ιστορία της μεταφοράς εκατοντάδων επιστημόνων από τη ναζιστική Γερμανία στις ΗΠΑ και την παροχή ασφαλούς καταφυγίου σε αυτούς αμέσως μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου φέρνει στο φως ογκώδης έκθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Καταγράφονται ακόμη και οι προσπάθειες για να εντοπιστούν και όσοι ζούσαν με πλαστή ταυτότητα.

Η έκθεση, που αποκάλυψαν οι New York Times, είχε συνταχτεί το 2006 αλλά αποκαλύφτηκε μόλις τώρα. Κατά το υπουργείο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και περιέχει αρκετά λάθη, αν δεν διευκρίνισε ποια είναι αυτά.

Μέρος της έκθεσης καλύπτει τις προσπάθειες ειδικού γραφείου το οποίο συστήθηκε το 1979 στο υπουργείο Δικαιοσύνης για τον εντοπισμό πρώην στελεχών του ναζιστικού καθεστώτος. Πάνω από 300 εντοπίστηκαν να ζουν στις ΗΠΑ και τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια ή τους εμποδίστηκε η είσοδος.

Ωστόσο, η έκθεση εξετάζει και την συνεργασία των ΗΠΑ με πρώην Ναζί και τις προσπάθειες να κρατηθεί μακριά από τη δημοσιότητα το παρελθόν των ανθρώπων αυτών.

Αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου και την κατάκτηση της Γερμανίας, οι ΗΠΑ και σε μικρότερο βαθμό και η ΕΣΣΔ διαγκωνίστηκαν για το ποια θα πάρει υπό τον έλεγχό της επιστήμονες του ναζιστικού καθεστώτος. Μήλον της έριδας ήταν όσοι εργάστηκαν στην πολεμική βιομηχανία (στην αεροναυπηγική και την πυραυλική τεχνολογία), χημικοί και φυσικοί αλλά και οι εργαζόμενοι στο πυρηνικό πρόγραμμα. Επιπλέον οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αναζήτησαν και εντόπισαν στελέχη των Ναζί που θα μπορούσαν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, γράφει η έκθεση, εν γνώσει της έδωσε άδεια εισόδου σε πολλούς πρώην Γερμανούς αν και το παρελθόν τους ήταν γνωστό στις αμερικανικές Αρχές. Συνολικά μερικές χιλιάδες Ναζί έφτασαν με αυτόν τον τρόπο στις ΗΠΑ, σίγουρα πάντως πολύ λιγότεροι από 10.000, αριθμός που έχει αναφερθεί στο παρελθόν.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Ότο φον Μπόλσβινγκ που είχε συνεισφέρει στην ολοκλήρωση των σχεδίων για την «απαλλαγή της Γερμανίας από τους Εβραίους». Μεταπολεμικά εργάστηκε για τη CIA ενώ οι αμερικανικές Αρχές στην εσωτερική αλληλογραφία τους προβληματίζονταν για το τι θα πρέπει να γίνει αν ο φον Μπόλσβινγκ ερωτηθεί για το παρελθόν του: θα αρνηθεί οποιαδήποτε σχέση με τους Ναζί ή «θα δικαιολογήσει τον εαυτό του αναφέροντας ελαφρυντικά»;

Στην έκθεση αναφέρεται ακόμη ότι οι ΗΠΑ προσπαθούσαν για χρόνια να εντοπίσουν τα ίχνη του διαβόητου Γιόζεφ Μένγκελε», ο οποίος χρησιμοποίησε εκατοντάδες κρατούμενους στο στρατόπεδο θανάτου του Άουσβιτς. Καθοριστικό στοιχείο για την εξακρίβωση ότι ο Μένγκελε πέθανε ήταν ένα τμήμα του τριχωτού της κεφαλής που έστειλαν οι Αρχές της Βραζιλίας. Ο Μένγκελε έζησε μετά το πόλεμο στη Νότια Αμερική και πέθανε στη Βραζιλία το 1979 χωρίς ποτέ να εντοπιστεί και να δικαστεί.

in.gr