Mια σκέψη Το σχολείο διδάσκει τον ηρωισμό σαν αρετή, αντί να ερμηνεύει την Ιστορία

Με αφορμή έναν φόνο


Κάτοχοι της πολιτικής «αλήθειας»
Γράφει η Άννα Φραγκουδάκη


# Φόνος αστυνομικού, σαν κινηματογραφικό έργο με τη μαφία. Επικίνδυνα φαινόμενα παρακμής των ιδεών για έναν καλύτερο κόσμο, αποσύνθεσης των ιδεολογιών, σύγχυσης ανάμεσα στην αριστερά και στην πιο απεχθή εκδοχή της ακροδεξιάς. Αδιέξοδο.

Συγκλίνει ανατριχιαστικά η άκρα δεξιά με το ομόλογό της δήθεν αριστερό, που βασικό χαρακτηριστικό έχουν την απόλυτη βεβαιότητα τι είναι πολιτικά «σωστό». Στην εποχή της κρίσης των ιδεολογιών, κάποιοι νομίζουν ότι κατέχουν την πολιτική «αλήθεια» και ξέρουν τόσο καλά τι είναι πολιτικά «σωστό», που αυτή η βεβαιότητα τους επιτρέπει όχι μόνο να σπάνε τα κεφάλια όσων ηλιθίων έχουν λάθος πολιτική θέση, αλλά να τους σκοτώνουν κιόλας όταν βολεύει, όπως «επαναστατικά» εγκαινίασε η 17 Νοέμβρη.

# Θα πρέπει να αναρωτηθούμε από πού αντλούν διάφορες ομάδες, όχι την απόλυτη βεβαιότητα ότι ξέρουν την «αλήθεια» και το «σωστό», αυτή δυστυχώς είναι πλατιά διαδεδομένη, αλλά από πού αντλούν το δικαίωμα να αποδίδουν στον εαυτό τους τον ρόλο του «θεού» τιμωρού, επειδή αυτοί ξέρουν τι είναι «σωστό». Θα διαπιστώσουμε ένα μεγάλο κενό.

# Το σχολείο διδάσκει τον ηρωισμό σαν αρετή, αντί να ερμηνεύει την Ιστορία, και προβάλλει τις αξίες του 19ου αιώνα σαν υπερχρονικές, αντί να καλλιεργεί τις ιδέες που έχει μεγάλη ανάγκη το παρόν, όπου μέγιστη προτεραιότητα έχουν οι συμμαχίες, η διαπραγμάτευση και η ειρήνη με κάθε θυσία.

# Απέναντι στον κατεστημένο πολιτικό λόγο, αντί για κριτικό αντίλογο, ολόκληρη η λεγόμενη αριστερά, εγκλωβισμένη στην ιδεολογία της «δίκαιης» βίας, αποσιωπά ότι η βία για «καλούς» σκοπούς όχι μόνο δεν οδηγεί στο μέλλον αλλά μεταμορφώνει σαν από μόνη της τους καλούς σκοπούς σε μορφώματα τερατικά. Αυτά τα δύο καλλιεργούν νοοτροπίες που μπορεί να συναντήσουν οργισμένους και περιθωριακούς νέους αριστερά και δεξιά, έτοιμους για νταηλίκι έως τον φόνο.

# Κι επειδή με τις ευρωεκλογές απόχτησε απρόσμενη δημοσιότητα η Ρόζα Λούξεμπουργκ, δεν ξέρω αν κανένας θυμήθηκε ότι η διασημότερη φράση της, που ιδίως οι εχθροί της για χρόνια επαναλάμβαναν με σεβασμό, είναι: «Η ελευθερία δεν μπορεί να είναι άλλο παρά ελευθερία εκείνου που σκέφτεται διαφορετικά».