Με ταπεινότητα..

Mε την εκλογή του στο θρόνο, ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δεσμεύτηκε ότι θα μετέφερνε στο Θρονί το τεράστιο άγαλμα του Μακαρίου που δέσποζε στο προαύλιο της Αρχιεπισκοπής. Φαίνεται όμως ότι κάτι άλλο είχε κατά νου! Η απόφαση του για ανέγερση καθεδρικού ναού ύψους 29 μέτρων στην παλιά Λευκωσία, φανερώνει τις προθέσεις του. Φαίνεται ότι το κίνητρό του δεν ήταν ο σεβασμός του προς το αρχαιοελληνικό μέτρο το οποίο συνάδει με τον άνθρωπο και τη φύση. Η ανέγερση ενός τεράστιου ναού στην παλιά Λευκωσία θα διαλύσει τα ταπεινά κτίρια της περιοχής και θα αμφισβητήσει τη χριστιανική διδασκαλία που στηρίζει την ταπεινότητα. Η τέχνη, εν ολίγοις, αλλάζει ύφος και ρόλο ανάλογα με τους μαικήνες της. Άλλη ήταν η τέχνη της δημοκρατικής Αθήνας, άλλη τέχνη συλλέγουν οι φιλότεχνοι ηγεμόνες και πατρίκιοι των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Από την ιδιωτική στη δημόσια λειτουργία της τέχνης, πνεύμα, ύφος, ύλη, μορφή, μεγέθη, έκφραση, μεταβάλλονται. Η ηγεμονική και αυτοκρατορική τέχνη, συμπεριλαμβανομένης και της αρχιτεκτονικής, αναζητεί το απρόσωπο, επιβλητικό και ρητορικό ύφος που χαρακτηρίζει κάθε συγκεντρωτική εξουσία από την αρχαία Ρώμη ως τον Λουδοβίκο ΙΔ', τον Ναπολέοντα ή τους κλασικίζοντες μεγαλεπήβολους ρεαλισμούς του Μουσολίνι, του Χίτλερ και του Στάλιν. Το είχε ήδη επισημάνει ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του (401 α): «Το άσχημο, το άρρυθμο, το ανάρμοστο συμπορεύονται με την έκπτωση των ηθών...»

... Η αρχιτεκτονική είναι αυτή που μας επιτρέπει να νιώσουμε ξανά στον κόσμο σαν στο σπίτι μας». * Εκτός βέβαια αν εμείς θέλουμε να μιμηθούμε τους «γείτονες» με τα τεράστια τζαμιά που έχουν γεμίσει τα κατεχόμενα. Το διά πυρός και σιδήρου, πάντως, ο Χριστός δεν το δίδαξε ποτέ!

Μαρίνα Σχίζα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Κυριακή, 9 Νοεμβρίου 2008