Ποιους βοηθάνε τέτοιες απόψεις???? Αν κάποιοι συμφωνούν πράγματι με τις παρακάτω θέσεις, μάλλον, θα εισηγηθούν επίσημα την καλλιέργεια του μίσους.

απόσπασμα από άρθρο ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ - Σημερινή 24/10/2008

...
«ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ»

Καταπέλτης είναι ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Συνομοσπονδίας Γονέων Δημοτικής Εκπαίδευσης Νεοκλής Παπαθεοδούλου. Εκφράζει τις επιφυλάξεις του για το στόχο του Υπουργείου Παιδείας και διερωτάται τι έκαναν οι Τουρκοκύπριοι από την πλευρά τους έναντι του τουρκικού καθεστώτος. Καταθέτοντας τις απόψεις της Συνομοσπονδίας ενώπιον της Επιτροπής, σημειώνει μεταξύ άλλων: «Το Υπουργείο, στην εγκύκλιό του, με θέμα 'στόχοι σχολικής χρονιάς 2008-2009', ως πρώτο στόχο αναφέρει ότι 'η καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης είναι βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει στην πράξη η λύση που ενδεχομένως θα προκύψει από την πολιτική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη».«ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ». Και αν ενδεχομένως, οι Τουρκοκύπριοι ναυαγήσουν τις συνομιλίες; Η λέξη ενδεχομένως αποδεικνύει πόσο άκαιρη είναι η εξαγγελία αυτού του στόχου. Θέση την οποία είχαμε αναφέρει στην πρώτη τοποθέτησή μας ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας.«Κάθε κοινώς αποδεχτή λύση έχει προϋπόθεση για την επιτυχία της, τον αλληλοσεβασμό και την εποικοδομητική συνεργασία».Ομολογουμένως συμφωνούμε απόλυτα με τα πιο πάνω και χαιρετίζουμε μια κοινώς αποδεχτή λύση. Οι Τουρκοκύπριοι όμως δεν δείχνουν να συμμερίζονται αυτές τις απόψεις.- Μήπως οι Τουρκοκύπριοι έχουν σταματήσει να σφετερίζονται τις περιουσίες των προσφύγων;- Μήπως έχουν ορθώσει το ανάστημα ενάντια στην Τουρκία και ζητούν δίκαιη λύση του Κυπριακού Προβλήματος κι εμείς δεν το έχουμε αντιληφθεί, ή απλά βολεύονται με την κατοχή;- Μήπως οι Τουρκοκύπριοι έχουν συμβάλει με οποιοδήποτε τρόπο στην άρση της κατάφωρης αδικίας των Ελληνοκυπρίων, που για 34 τώρα χρόνια βιώνουν ως θύματα της τουρκικής κατοχής;- Δυστυχώς, η μόνη μέχρι τώρα διαπίστωση είναι ότι οι Τουρκοκύπριοι καρπούνται όλων των ωφελημάτων που παρέχει η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία η Κύπρος ανήκει.Κατά συνέπεια δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο σκοπός του στόχου αυτού είναι ο αποπροσανατολισμός των παιδιών και η μείωση του αγωνιστικού φρονήματος.Προπάντων δεν πρέπει να δημιουργήσουμε σύγχυση στα παιδιά με την εν μία νυκτί αναίρεση του 'Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι' ή στο ότι η τουρκική εισβολή ήταν μια ειρηνική αποστολή.Για να μπορέσουν τα παιδιά να κατανοήσουν το πώς φθάσαμε στο 1974, (γιατί από εκεί ξεκίνησαν τα σημερινά πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας) πρέπει πρώτιστα να διδαχθούν τα σωστά ιστορικά γεγονότα της Κύπρου από το 1570 μέχρι το 1974. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στα γεγονότα που συνέβησαν στον τόπο μετά το 1821, 1878, το 1931 και ιδιαίτερα το 1950.Πρέπει η ιστορία να διδαχθεί, χωρίς παραποίηση για να μπορέσουν τα παιδιά μας να αντιληφθούν και να μάθουν από τα λάθη των προγόνων τους.Να αποκτήσουν κριτική σκέψη και να καθορίσουν το μέλλον τούτου του τόπου, το μέλλον το δικό τους.Πρέπει επίσης να τονισθεί ο δυσμενής ρόλος των Άγγλων, Αμερικανών, τα λάθη των Ελληνικών και των Τουρκικών Κυβερνήσεων αλλά και τα λάθη των Ελληνοκυπριακών και Τουρκοκυπριακών ηγεσιών που μας οδήγησαν στην καταστροφή του 1974.Η καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης και αμοιβαίου σεβασμού στα παιδιά έχει απόλυτη σχέση και με την ίδια ανάλογη καλλιέργεια και προς τους ίδιους τους γονείς. Η ίδια κουλτούρα που η δική μας πλευρά θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει μέσω της παιδείας αλλά και της κοινωνίας τούτου του τόπου πρέπει να καλλιεργηθεί και από την άλλη πλευρά, με τον ίδιο ρυθμό και την ίδια κατανόηση αλλά και τους ίδιους στόχους.Δεν μπορούμε να λέμε ότι ανάλογη θα είναι και η συμπεριφορά των Τουρκοκυπρίων. Το παρελθόν δεν μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε».