tag:blogger.com,1999:blog-5126004812851798268.post8227811830171909702..comments2013-11-30T02:35:13.587+02:00Comments on cyprus history book: Είναι τόσο απλοϊκή η σκέψη «Του Σταθη Ν. Καλυβα»;ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑhttp://www.blogger.com/profile/00015435500658553814noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5126004812851798268.post-84192712184603642532010-12-05T19:54:20.189+02:002010-12-05T19:54:20.189+02:00Δυστυχώς για τον κ. Ν. Καλύβα, κι αυτή τη φορά απο...Δυστυχώς για τον κ. Ν. Καλύβα, κι αυτή τη φορά αποκαλύπτει μια αντιδιαλεκτική σκέψη, που κινείται στο γνωστό-και πεπαλαιωμένο!- δίπολο των "δύο άκρων" [κάποτε δηλώνεται και ως δίπολο των "δύο φασισμών"]! Είναι εύκολο ο βολεμένος να δηλώνει ότι προτιμά τη "μεσότητα". Προφανώς όχι την αριστοτελική φιλοσοφική "μεσότητα στην ηθική και πολιτική φιλοσοφία". Αλλά τη "μεσαία" κατάσταση στην οποία τον φέρει εξασφαλισμένο το σταθερό εισόδημα και η κοινωνική αναγνώριση. <br />Αναλογιζόμενος τον Αλέξη που χάθηκε και όλα τα "παιδιά" που "χάνονται" με μύριους τρόπους στα κενά και στις καταβόθρες της ταξικής κοινωνίας και της ιστορίας, έντρομος διαπιστώνω ότι καμώνονται οι συνομήλικοί μου πως αγνοούν το τι πρέπει να αλλάξουμε στον κόσμο!<br />Προεκτείνω τον προβληματισμό και αποσπώ από ένα δημοσίευμα, που θα άξιζε να ανέβει ολόκληρο στο blog.<br />Γ. Μύαρης <br /><br /><br />Aλαίν Mπαντιού: Πατήρ, υιός και εξεγερσιακό πνεύμα* <br />TOY BAΓΓEΛH MΠITΣΩPH*<br />εφημερίδα ΑΥΓΗ, 5/12/2010<br /><br />[...] Στο τέλος της διάλεξής του ο Mπαντιού, προβαίνει σε ένα σιβυλλικό εγκώμιο της ελληνικής εξεγερσιακής νεολαίας των «Δεκεμβριανών του 2008» προσφεύγοντας στην παραπάνω φράση του Pεμπώ, για να πεί ότι μέσω της νέας μύησης μπορεί να υπάρξει όχι μόνο «το τσάκισμα που προκαλεί η χάρη μέσα στο άτομο, το οποίο, βιδωμένο στο εμπόρευμα και στο Kεφάλαιο, χωρίζεται από το υποκείμενο για το οποίο είναι ικανό», αλλά ότι «θα υπάρξει επίσης όχι ο αντιδραστικός μύθος των 'δικαιωμάτων του ανθρώπου' και του τέλους κάθε βίας -η οποία πάντοτε είναι μόνον η επικράτηση της αστυνομικής βίας και των αδιάλειπτων πολέμων-, αλλά η 'νέα βία', αυτή μέσω της οποίας οι υιοί καταφάσκουν, για τη χαρά των αληθινών πατέρων, τον νέο κόσμο που προτίθενται να δημιουργήσουν. Στην Aθήνα, σχεδόν πριν από ένα χρόνο, είδαμε μία από τις μορφές αυτής της 'νέας βίας'».<br /><br />Eδώ θα μπορούσε κανείς να πει πολλά και διάφορα για την εξομοίωση -έστω και μερική- της πρωτοφανούς και διευρυμένης βίας των «Δεκεμβριανών του 2008» με την κρυπτική, ποιητική «νέα βία» που επαγγέλλεται ο Pεμπώ στο άκρως αινιγματικό και πολλαπλώς σχολιασμένο ποίημά του. Παραδίδω τη σκυτάλη της ανάλυσης και του σχολιασμού στους υποστηρικτές αλλά και στους πολέμιους της σκέψης του Aλαίν Mπαντιού...Anonymousnoreply@blogger.com